«Την απόφαση μου να προτιμήσω τον σύντροφο Στέφανο Κασσελάκη  συνέβαλε η πολιτική αντίληψη, το ήθος του και το θάρρος του να εκτεθεί και να προσφέρει πολιτικά υπερασπίζοντας το κόμμα τώρα που έχει ηττηθεί και όχι τυχοδιωκτικά γιατί του προσφέραμε υπουργείο όταν είχαμε την κυβέρνηση» υποστηρίζει ο Νίκος Καρανίκας, τασσόμενος υπέρ της υποψηφιότητας Κασσελάκη.

Αναλυτικά, η δήλωση του:

Κασσελάκης Στέφανος - Παππάς Νίκος


(άποψη σε 3’ της ώρας σου)

Το «αμερικανάκι» όπως θέλουν να αποκαλούν τον σύντροφο Κασσελάκη, γιατί έτσι νομίζουν ότι θα τον θίξουν, δεν καταλαβαίνουν ότι για τη νέα γενιά που από μικρή ηλικία στρέφεται στο εξωτερικό, για σπουδές και δουλειά, δεν ειναι κάτι κακό, αντιθέτως το θεωρεί δημιουργική συμβολή στον αγώνα για την ζωή.

Ο σύντροφος Κασσελάκης ενώ κατηγορείται από την κομματική Ελίτ για μικρή κομματική προϋπηρεσία, κατακτά την εμπιστοσύνη και την συνεννόηση με τον κόσμο δημιουργώντας ρεύμα αποδοχής και συμμετοχής. Δημιουργικό σοκ λέγεται.


Κλείσιμο
Επαναφέρει την ελπίδα.

Το κατάφερε με τον δικό του απλό τρόπο, όχι απλοϊκό, ούτε δυσνόητο και μακρυά από το αριστερό επιτηδευμένο που κρύβει κόμπλεξ.

Δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει με κάποια ανωτερότητα και γι αυτό κατάφερε μια νέα επαφή και συννενόηση με την φυσικότητα του και δίχως τις αγωνίες των αριστερόμετρων με τα πολιτικά φετίχ και αναχρονισμούς.

Μια άλλη αριστερά,

εντός εποχής, υπό διαμόρφωση, δίχως δόγματα,

μια αριστερά της αποδοχής, με αρχές και αξίες που στο πυρήνα τους υπάρχει ο κάθε άνθρωπος ως μοναδικότητα που ενώνει, δεν κατασκευάζει διαχωρισμούς και η δημοκρατία λειτουργεί καθολικά και διευρύνεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία ως η απάντηση.


Όλη αυτή η αισιοδοξία που εκπέμπει,

την εκπέμπει ακριβώς γιατί δεν έχει την μακροχρόνια κομματική παθογένεια και δεν έχει ιδρυματοποιηθεί.

Αποδείχθηκε καλό που έχει απόσταση από την αυτοαναφορικότητα μιας αριστεράς που αρνείται την πραγματικότητα γιατί θεωρεί τον εαυτό της ανώτερο ως Ελίτ.

Την απόφαση μου να προτιμήσω τον σύντροφο Stefanos Kasselakis συνέβαλε η πολιτική αντίληψη, το ήθος του και το θάρρος του να εκτεθεί και να προσφέρει πολιτικά υπερασπίζοντας το κόμμα τώρα που έχει ηττηθεί και όχι τυχοδιωκτικά γιατί του προσφέραμε υπουργείο όταν είχαμε την κυβέρνηση.

Τον προτίμησα γιατί έχει το θάρρος να εκτεθεί συνολικά αλλά και κόντρα σε μια αντίληψη περί ειδικών της κομματικής πολιτικής, των ιδιοκτητών της ιστορίας και του κόμματος. Εξάλλου στο ζήτημα της δημοκρατίας είμαι με τον δημοκράτη Πρωταγόρα και όχι με τον ολιγαρχικό Σωκράτη.

Άλλος ένας λόγος που προτιμάω τον σύντροφο Κασσελάκη είναι ότι απέδειξε ώριμο πολιτικό κριτήριο και αξιοπρέπεια, αντιμετωπίζοντας δίχως κόμπλεξ τις απολίτικες κακοήθειες, τους εκβιαστικούς συναισθηματισμούς και τα κατάπτυστα «επιχειρήματα» περι κινδύνου της αλλοίωσης της μιας και μοναδικής νικηφόρας ιδεολογίας - πολιτισμού, έθνους, παράδοσης, από τον ξένο νεόφερτο εχθρό.

Γιατί πρέπει να κρίνουμε αρνητικά την απόσταση από την κομματική ζωή της παθογένειας και γιατί να σταθούμε γονυπετής με σεβασμό σε μια ελίτ ξεπερασμένων τοτέμ, ισόβιας ηγεσίας και επετηρίδων; Στην αριστερά είμαστε και όχι στην Εκκλησία.

Ο Νίκος Παππάς είναι η άλλη μου ισότιμη προτίμηση, για την πολιτική και κομματική του συγκρότηση, την προσφορά και το ήθος του, την αγωνιστικότητα του και το εύρος γνώσεων και των απόψεων του στις σημερινές ανάγκες και οχι σε κάποιο ένδοξο παρελθόν.

Τον προτιμάω επίσης γιατί από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, δίχως να τον υπονομεύει, χωρίς να τον προτρέπει ή να συμφωνεί σε παραίτηση του και στάθηκε πιστός στην κυβέρνηση και τα έργα της.


Άλλος ένας πολύ σοβαρός λόγος για την προτίμηση μου στον Νίκο Παππά είναι ότι κράτησε την πολιτική του συμπεριφορά μακρυά από τις απολίτικες και αντιδραστικές αντικομματικές υστερίες, με τις ιδεοληψίες και τους πανικούς των άλλων υποψηφιων με το περιβάλον των στελεχών τους, στο ζήτημα της υποψηφιότητας του συντρόφου Κασσελάκη.

Δυστυχώς οι φανατισμοί υποβαθμίζουν την πολιτική.


Την Κυριακή είναι ευκαιρία να έρθουν στα εκλογικά μας τμήματα οι άνθρωποι που παίρνουν θάρρος και ελπίδα από την δυνατότητα της ανανέωσης.


Η ευκαιρία είναι σημαντική και η δυνατότητα πηγάζει από την δυναμική της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου, που θέλει να συμβάλει με τον δικό του τρόπο, δίχως να φοβάται ότι δεν έχει παρελθόν στο ιερό κόμμα της ιερής αριστεράς. Το κόμμα δεν πρέπει να είναι ιερό, απαιτείται να είναι δημοκρατικό.


Αυτός ο κόσμος προσφέρει νόημα στην πολιτική γιατί θεωρεί πολύ σημαντικό λόγο να καταθέσει το δικό του λιθαράκι, με τον δικό του τρόπο, ισότιμα στην διαδικασία της εκλογής προέδρου και ανασυγκρότησης του κόμματος.

Και αδιαφορεί αν θεωρείται από αυτά τα αναχρονιστικά ιερά στελέχη ότι όλος αυτός ο νέος κόσμος είναι ξένο σώμα και ασήμαντοι για την αριστερά.


Το κόμμα ως σύγχρονος και χρήσιμος οργανισμός, έχει μέλλον με την διαρκή δημιουργική ανανέωση, το πολιτικό ήθος και την κομματικη εμπειρία που εκφράζουν συνδυαστικά και συντροφικά οι σύντροφοι Κασσελάκης Στεφανος και Νικος Παππας.