Στο Βερολίνο βρέθηκε σήμερα ο Σταύρος Θεοδωράκης, προσκεκλημένος του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD), Τόμας Όπερμαν.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού μιλώντας στην εκδήλωση του SPD στη γερμανική βουλή, με τίτλο «Στον δρόμο προς μια προοδευτική Ευρώπη» αναφέρθηκε αναλυτικά στην ανισότητα που επικρατεί στην ΕΕ και επηρεάζει κυρίως τους νέους, στη μάστιγα του λαϊκισμού που έχει διαποτίσει πλέον την πολιτική ζωή σε όλα τα δυτικά κράτη καθώς και στο θέμα του προσφυγικού και στη ανάγκη για ίση κατανομή των βαρών σε όλη την Ευρώπη.

«Είναι λάθος που κάποιοι μας λένε να πάμε στην Βενεζουέλα, για να ανακαλύψουμε τους λαϊκιστές. Παντού υπάρχουν. Και στον Βορρά της Ευρώπης και τον Νότο. Και χθες και σήμερα. Μοιάζουν με μέλισσες αλλά επιβιώνουν σαν κατσαρίδες. Υπόσχονται μέλι αλλά μεταδίδουν αρρώστιες» ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του στην Bundestag. Και προσέθεσε: «Έρχομαι από μια χώρα που ο λαϊκισμός, είναι κυρίαρχο συστατικό της πολιτικής ζωής και μάλιστα η σημερινή κυβέρνηση, έχει καταφέρει να δώσει, αυθεντικό πρωτόγονο περιεχόμενο στον λαϊκισμό της αφού φιλοξενεί ταυτόχρονα, και ακροδεξιούς και ακροαριστερούς λαϊκιστές».

Ο Σταύρος Θεοδωράκης στη συνέχεια εστίασε στην ανάγκη να συμμετάσχουν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης στην αντιμετώπιση του προσφυγικού - μεταναστευτικού ζητήματος ενώ επεσήμανε ότι στην Ελλάδα γίνονται «τεράστιες προσπάθειες ενώ υπάρχουν περιοχές της Ευρώπης που δεν έχουν διάθεση να συνεργαστούν ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα σε ευρωπαϊκή βάση».

Τέλος ο επικεφαλής του Ποταμιού ζήτησε να δοθούν ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους που βιώνουν σήμερα ένα καθεστώς ανισότητας. «Θα πρέπει να μας απασχολήσουν οι άνθρωποι που έμειναν πίσω με την παγκοσμιοποίηση» ανέφερε και στη συνέχεια τόνισε ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται η υποτίμηση της ανισότητας, από τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που κυριαρχούν.

Στο συνέδριο των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών μίλησαν μεταξύ άλλων και οι: Τόμας Όπερμαν, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, Άξελ Σέφερ, αντιπρόεδρος του SPD και ειδικός σε ελληνικά και ευρωπαϊκά θέματα, Ολιβιέ Φορέ, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Άντι Λίντμαν, πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών Φινλανδίας, Λορέτ Ονκελινξ, πρόεδρος των Σοσιαλιστών του Βελγίου, Ανδρέας Σίντερ, πρόεδρος Σοσιαλιστών Αυστρίας, Μπαρταλάν Τοθ, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών Ουγγαρίας και ο Μαρσέλ Φράτσερ, διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών και ο κορυφαίος οικονομολόγος του SPD.

Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στην εκδήλωση του SPD με τίτλο «Στον δρόμο προς μια προοδευτική Ευρώπη»:

Ο υποψήφιος για την Γαλλική προεδρεία, Εμμανουέλ Μακρόν, αποκάλυψε ότι το Κίνημα του, δέχεται καθημερινά χιλιάδες επιθέσεις στο ίντερνετ. Επιθέσεις που καθημερινά αυξάνονται. Επιθέσεις που ευνοούν την Μαρίν Λεπέν, του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Τι έγινε ΚκΚ στην Αμερική; Ίσως ποτέ δεν θα μάθουμε όλη την αλήθεια, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες τρολ, δούλεψαν για τον δισεκατομμυριούχο κύριο Τράμπ, διέδωσαν απίστευτες ιστορίες, και τελικά επηρέασαν, τους Αμερικανούς ψηφοφόρους.

Ναι… θα μου πείτε «οι λαϊκιστές ηγέτες, Πάντα έλεγαν ψέματα». Τώρα όμως η διάδοση των ψεμάτων τους, δεν συναντά κανένα εμπόδιο, δεν υπάρχει πουθενά κανένα φίλτρο.

Πρόκειται πια για μια ατέλειωτη στρατιά τρολ στα social media και για έναν ολόκληρο γαλαξία από ρομπότ στο ίντερνετ. Έχουν κοινή ρίζα όλες αυτές οι μηχανές; Όλες αυτές οι εντολές; Ίσως! Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα της σημερινής συνάντησης. Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολήσει είναι, γιατί αυτά τα ψέματα, γιατί αυτές οι επικίνδυνες θεωρίες,
ακροδεξιές – ακροαριστερές – ρατσιστικές – εθνικιστικές – ξενοφοβικές - ψεκασμένες.

Γίνονται πιστευτές από μια όλο και μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου; Η απάντηση δυστυχώς δεν είναι ευχάριστη. Τον δρόμο στην παραπληροφόρηση, στα οργανωμένα ψέματα, και την μετά αλήθεια, την έχουν στρώσει οι λαϊκιστές της πολιτικής και της επικοινωνίας. Έρχομαι από μια χώρα που ο λαϊκισμός, είναι κυρίαρχο συστατικό της πολιτικής ζωής.

Μάλιστα η σημερινή κυβέρνηση, έχει καταφέρει να δώσει, αυθεντικό πρωτόγονο περιεχόμενο στον λαϊκισμό της. Φιλοξενεί ταυτόχρονα, και ακροδεξιούς και ακροαριστερούς λαϊκιστές. Και είναι λάθος που κάποιοι μας λένε να πάμε στην Βενεζουέλα, για να ανακαλύψουμε τους λαϊκιστές. Παντού υπάρχουν. Και στον Βορρά της Ευρώπης και τον Νότο. Και χθες και σήμερα. Μοιάζουν με μέλισσες αλλά επιβιώνουν σαν κατσαρίδες. Υπόσχονται μέλι αλλά μεταδίδουν αρρώστιες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους ακραίους εκφραστές του λαϊκισμού, αλλά και τους ντεμί λαϊκιστές, και τους ευκαιριακούς λαϊκιστές. Αλλά πως πολεμάς τον λαϊκισμό; Το πρώτο είναι να μην το μιμείσαι. Και μετά πρέπει να πολεμάς, τις συνθήκες που τον πολλαπλασιάζουν. Τα κρυμμένα προβλήματα κάτω από το χαλί, και στις γωνιές του ευρωπαϊκού σπιτιού, είναι αυτά που θρέφουν τις κατσαρίδες.

Δεν θα σας πω για την νομισματική πολιτική της ΕΕ, γιατί όταν ένας Έλληνας μιλάει γι' αυτά, πολλοί κλίνουν τα ακουστικά τους, φοβούμενοι ότι θα τους ζητήσει λεφτά. Θα σας πω όμως για την μετανάστευση και την προσφυγιά. Υπάρχουν χώρες που έχουν δεχθεί λίγες χιλιάδες μετανάστες, και κάνουν πως υποφέρουν, λιγοψυχούν μπροστά σε ελάχιστες ευθύνες.

Και θα σας πω επίσης για την ανεργία, ειδικά για τους νέους ανθρώπους. Κι αν η συζήτηση, για τα ελλείματα και τις σπατάλες, πορεί να περιέχει κριτική, συστάσεις και Μνημόνια, στις γενιές που κυβέρνησαν…

Οι γενιές που έρχονται, τι σταυρό κουβαλάνε;

Γιατί ο νέος του νότου και ο νέος του Βορρά, ο νέος στα χωριά και ο νέος στις πόλεις, ο νέος στα προάστεια και ο νέος στο κέντρο, δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες απασχόλησης, και τις ίδιες ελπίδες. Και έχω, επιτρέψτε μου, μια πρόταση για τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Βοηθήστε την δωρεάν μετακίνηση των νέων της Ευρώπης. Ενώστε με τρένο όλη την Ευρώπη.

Για να γίνει ευκολότερο αυτό που λέει ο Έκο.

Διαβάζω: «Το ονομάζω σεξουαλική επανάσταση: ένας νεαρός Καταλανός, γνωρίζει μια Φλαμανδή, ερωτεύονται, παντρεύονται και γίνονται Ευρωπαίοι. Το ίδιο και τα παιδιά τους. Η ιδέα του Erasmus θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική, και όχι μόνο για τους σπουδαστές αλλά και για τους ταξιτζήδες, τους υδραυλικούς και άλλους εργάτες.

Αυτό που στην πραγματικότητα εννοώ είναι ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να ζήσουν σε διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, πρέπει να αφομοιωθούν αναμεταξύ τους».

Ναι η πηγή της ανισότητας, είναι η έλλειψη ευκαιριών. Αλλά η έλλειψη ευκαιριών, σχετίζεται και με την απουσία εικόνων. Με την άγνοια των ευκαιριών που έχεις.

Θα πρέπει να μας απασχολήσουν, οι άνθρωποι, που έμειναν πίσω με την παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση, μπορεί να είναι ο υποχρεωτικός δρόμος, για έναν πλανήτη που μαστίζεται, από την άνιση ανάπτυξη…

Η παγκοσμιοποίηση μπορεί, να διαδίδει τις αξίες μας και να φέρνει κέρδη και ευκαιρίες, έχει όμως και θύματα, που δεν θα πρέπει, να τα αντιμετωπίζουμε σαν τις παράπλευρες απώλειες, σε έναν πόλεμο. Δεν μπορεί να συνεχίζεται, η υποτίμηση της ανισότητας, από τις δυνάμεις πολιτικές και οικονομικές – που κυριαρχούν.

Να σας μιλήσω όμως για την Ελλάδα, που ξέρω καλά. Η σημερινή γενιά, προσδοκά, ή έχει - κατά κανόνα- ένα εισόδημα, μικρότερο από την προηγούμενη γενιά. Ζούμε στην εποχή της πτώσης. Και η πτώση είναι χειρότερη και από την φτώχεια. Στην φτώχεια της δεκαετίας του ’70, υπήρχε η κινητήριος δύναμη της ελπίδας. Στην πτώση της δεκαετίας του 2010, δεν υπάρχει ελπίδα. Βέβαια ο ένοχος στην Ελλάδα, δεν είναι γενικώς και αορίστως, η παγκοσμιοποίηση, οι ξένοι και η ΕΕ. Ο ένοχος στην Ελλάδα, είναι ο ένοχος που ήταν πάντα. Οι ηγέτες, οι ηγεσίες, το 2007 είχαν την ευκαιρία να συναντήσω στην Αθήνα τον πρώην καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Μου παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη. Τον ρώτησα ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν ηγέτη και μου απάντησε: «να υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του, και να χάσει την επαφή με την κοινωνία».

Εδώ είμαστε Κυρίες και Κύριοι

Υπερεκτιμάμε τις δυνάμεις μας, επειδή έχουμε χάσει την επαφή με τον κόσμο και έχουμε χάσει την επαφή με τον κόσμο, επειδή υπερεκτιμάμε τις δυνάμεις μας.