Θηλιά» στον λαιµό της κυβέρνησης γίνεται το θέµα του χρέους, καθώς η συµβιβαστική λύση που προτείνεται από τον Β. Σόιµπλε για παραµονή του ∆ΝΤ στο ελληνικό πρόγραµµα φέρνει µαζί της και ένα τέταρτο Μνηµόνιο, αυτή τη φορά ανάµεσα στην ελληνική κυβέρνηση και το Ταµείο. Η πρόταση που παρουσιάζεται ως η επικρατέστερη -τουλάχιστον µέχρι αυτή τη στιγµήκαι την οποία η κυβέρνηση αποδέχεται ως βάση συζήτησης επιτρέπει στο ∆ΝΤ να δηλώσει ότι θα παραµείνει στο τρέχον πρόγραµµα, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι θα συµµετάσχει οικονοµικά το φθινόπωρο του 2018, δηλαδή αµέσως µετά τη λήξη του τρίτου Μνηµονίου που έχει υπογράψει η Αθήνα µε τους Ευρωπαίους. Εάν λοιπόν επιλεγεί µια τέτοια ή παρόµοια λύση, αυτό σηµαίνει ότι το φθινόπωρο του επόµενου χρόνου θα πρέπει να υπογραφεί µια νέα συµφωνία ανάµεσα στην κυβέρνηση και το ∆ΝΤ, η οποία, µε βάση το καταστατικό του Ταµείου, θα συµπεριλαµβάνει και νέες απαιτήσεις και θα έχει διάρκεια τουλάχιστον τριών χρόνων. Μια συµφωνία η οποία είναι άγνωστο εάν θα πρέπει να περάσει από το ελληνικό Κοινοβούλιο ή θα αποτελέσει πτυχή της όποιας λύσης συµφωνηθεί στις 15 Ιουνίου.

Η εξέλιξη αυτή είναι η χειρότερη δυνατή για την ελληνική κυβέρνηση και τη χώρα, αλλά η αποδοχή της µοιάζει µονόδροµος για τον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός αντιλαµβάνεται ότι είναι εγκλωβισµένος σε µια καλοστηµένη παγίδα, που του έστησε ο Γερµανός υπουργός Οικονοµικών, Β. Σόιµπλε, µε τη βοήθεια του Πολ Τόµσεν, και πως τη συγκεκριµένη στιγµή δεν έχει πολλές επιλογές αντίδρασης. Στην πραγµατικότητα, µπορεί µόνο να συναινέσει στην όποια λύση, όσο και κακή και αν είναι, καθώς η απόρριψή της θα φέρει µοιραία πολιτικές εξελίξεις. Πληροφορίες µάλιστα από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι ο Β. Σόιµπλε και στο επόµενο Eurogroup είναι αποφασισµένος να εµφανιστεί θέτοντας ένα νέο δίληµµα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο: Ή παίρνεις αυτή τη συµφωνία, µε ό,τι σηµαίνει, ή πλέον το θέµα πάει για µετά τις γερµανικές εκλογές πράγµα που εξαρχής ήθελε ο Β. Σόιµπλε.

Το σηµαντικότερο, δε, σε αυτή την ιστορία είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε ρίξει όλα του τα χαρτιά στην αποµείωση του χρέους, καθώς θεωρούσε ότι µέσα από αυτή τη διαδικασία θα µπορούσε να αιτιολογήσει το τρίτο Μνηµόνιο. Το πίστευε δε τόσο πολύ, που δέχθηκε να φέρει στη Βουλή ακόµα και το δύσκολο Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα, παρά το γεγονός ότι µέσα στο κόµµα του υπήρχε έντονος προβληµατισµός και µεγάλη ανησυχία. Φυσικά, και σε αυτή την περίπτωση θα µιλάµε για µια νέα νίκη του Β. Σόιµπλε, ο οποίος θα έχει κατορθώσει και το Ταµείο να παραµείνει στο πρόγραµµα, όπως έχει δεσµευθεί ο ίδιος στο γερµανικό Κοινοβούλιο, και τα µέτρα για το χρέος να παραπεµφθούν στο απώτερο µέλλον. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίµου µοιάζουν να τα έχουν χαµένα, καθώς οι εξελίξεις είναι πέρα και πάνω από κάθε λογική, µιας και αντιλαµβάνονται ότι οι προτάσεις του Β. Σόιµπλε όχι µόνο ρύθµιση του χρέους δεν φέρνουν, αλλά καθυστερούν και τα ήδη δροµολογηµένα θέµατα, όπως η εκταµίευση της δόσης.

 ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ

Η αλήθεια είναι ότι για ακόµη µία φορά τα στελέχη της κυβέρνησης εµφανίστηκαν να αιφνιδιάζονται από τις εξελίξεις, αφού ναι µεν περίµεναν ότι στο Eurogroup της ∆ευτέρας δεν θα υπήρχε η τελική λύση, δεν φαντάζονταν ωστόσο ότι τα πράγµατα θα έπαιρναν µια τέτοια δραµατική τροπή. Οι αλλεπάλληλες συνοµιλίες που είχε όλο το τελευταίο διάστηµα ο Αλέξης Τσίπρας µε την Αγκελα Μέρκελ και την Κριστίν Λαγκάρντ είχαν δηµιουργήσει στους συνεργάτες του πρωθυπουργού την πεποίθηση ότι, παρά τις όποιες διαφωνίες ανάµεσα στα δύο ενδιαφερόµενα µέρη -∆ΝΤ και Γερµανία-, το αργότερο αρχές Ιουνίου θα υπήρχε συµφωνία για το χρέος. Οι διαβεβαιώσεις των δύο κυριών ήταν τόσο πειστικές, που πριν από µερικές ηµέρες ο Αλέξης Τσίπρας εµφανίστηκε στους διαδρόµους της Βουλής να δηλώνει ότι έφτασε η ώρα να βάλει γραβάτα, θέλοντας έτσι να δείξει ότι η λύση είναι θέµα ηµερών. Με βάση δε αυτές τις διαβεβαιώσεις έπεισε ακόµα και τα πιο δύσπιστα στελέχη της κοινοβουλευτικής του οµάδας να ψηφίσουν τα µεσοπρόθεσµα µέτρα, καθώς µετά από αυτή την ψηφοφορία το κλίµα θα άλλαζε και η ανάπτυξη θα ερχόταν µε ταχύτατους ρυθµούς. Στην επιχειρηµατολογία των κυβερνητικών στελεχών είχε µπει µάλιστα ιδιαίτερα έντονα και η ποσοτική χαλάρωση, η οποία θα ερχόταν µέσα στο καλοκαίρι, ενώ εσχάτως σε αυτό το αφήγηµα συµπεριελήφθη και η δοκιµαστική έξοδος της χώρας στις αγορές µέσα στον Ιούλιο.

ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ

Η προσγείωση ήρθε ανώµαλα, επιβάλλοντας στον πρωθυπουργό να επανακαθορίσει τη ρητορική του και να µιλήσει για έξοδο της χώρας στις αγορές το καλοκαίρι του 2018, ενώ για πρώτη φορά ο Αλέξης Τσίπρας µιλώντας στην Ενωση Βιοµηχάνων της Θεσσαλονίκης αµφισβήτησε δηµοσίως το πάγιο αίτηµα του Ταµείου ότι για να συµµετάσχει στο ελληνικό πρόγραµµα θα πρέπει να υπάρξουν γενναία µέτρα για το χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ η Κριστίν Λαγκάρντ εµφανιζόταν όλο το προηγούµενο διάστηµα να επιµένει ότι το Ταµείο θέτει ως βασικό όρο για τη συµµετοχή του στο ελληνικό πρόγραµµα τη διευθέτηση του χρέους, ο Πολ Τόµσεν φάνηκε µε τη στάση του να συνδράµει τον Β. Σόιµπλε. Οι πληροφορίες λένε µάλιστα ότι ανάµεσα στους δύο άνδρες υπήρξε µια µυστική συµφωνία, η οποία θα οδηγούσε τη λύση για το θέµα του χρέους µετά τις γερµανικές εκλογές.