Αλλαζονεία, επιπολαιότητα, αλλά κυρίως ισοπέδωση βασικών αξιών της δηµοκρατικής Πολιτείας σηµατοδοτεί η στάση του υπουργού Αµυνας στην υπόθεση της συναλλαγής του, που ο ίδιος παραδέχτηκε, µε κατάδικο για εµπόριο ναρκωτικών.

Με την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης αυτής της υπόθεσης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που κάλυψε απολύτως τον υπουργό του στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου της 21ης Ιουνίου, η κυβέρνηση είναι πια στο έλεος των γεγονότων. Και είναι πάρα πολλά τα θέµατα που έχουν ανοίξει και καθηµερινά αποκαλύπτονται. Θέµατα πολιτικά, συνδεδεµένα όµως µε βασικούς θεσµούς της δηµοκρατικής Πολιτείας.

Πρώτον: Μέλος της εκτελεστικής και της νοµοθετικής λειτουργίας αναµειγνύεται στο έργο της δικαστικής, σύµφωνα µε τα δηµοσιεύµατα, µε σκοπό να επηρεάσει το περιεχόµενο µαρτυρίας, µέσω προσωπικής του συναλλαγής µε καταδικασθέντα σε ισόβια δεσµά. Αν αυτά που δηµοσιεύονται είναι αληθή, τότε πρόκειται για τέλεση αδικηµάτων που περιγράφονται στον Ποινικό Κώδικα και συγκεκριµένα της ηθικής αυτουργίας σε ψευδορκία (άρθρο 46, σε συνδυασµό µε άρθρο 224 Π.Κ.), της πρόκλησης και προσφοράς για εκτέλεση αδικήµατος (άρθρο 186 Π.Κ.), οπωσδήποτε της παράβασης καθήκοντος (άρθρο 259 Π.Κ.), της ηθικής αυτουργίας σε κατάχρηση εξουσίας και ενδεχοµένως άλλων.

∆εύτερον: ∆εν προσβάλλεται απλώς, αλλά καταργείται η αρχή της διάκρισης των λειτουργιών (άρθρο 26 του Συντάγµατος) και µάλιστα µέσω της τέλεσης εγκληµάτων, που αποτελεί χαρακτηριστικό Μπανανίας και όχι ∆ηµοκρατίας. Αλλά κι ακόµη, µέσω της παρέµβασης λειτουργών κρατικών υπηρεσιών, που παραβίασαν τα καθήκοντά τους.

Τρίτον: Παραβιάζονται βάναυσα τα καθήκοντα και ο ρόλος του βουλευτή και του υπουργού, όπως αυτά καθορίζονται από το Σύνταγµα (άρθρα 51 επ., άρθρα 81 επ.) και όπως συµπυκνώνονται στον όρκο που δίδουν πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους. Οι παραβιάσεις αυτές δεν είναι θεωρητικές, αλλά εξειδικεύονται από τον Κανονισµό της Βουλής, τον κανονισµό λειτουργίας του Υ.Σ., αλλά και από τον Ποινικό Κώδικα, µε τη γενικής εφαρµογής διάταξη του άρθρου 259 περί παράβασης καθήκοντος.

Τα κυβερνητικά επιχειρήµατα περί της µάχης εναντίον των ναρκωτικών και περί του υπουργού που έκανε ό,τι θα έκανε κάθε νοµοταγής πολίτης είναι τραγικά. Ως προς το πρώτο καµία αντίρρηση, άλλωστε επί υπουργίας Βαρβιτσιώτη συνελήφθησαν οι συγκεκριµένοι έµποροι ναρκωτικών. Ως προς το δεύτερο, επίσης καµία αντίρρηση πως πρέπει να ενηµερώνονται ο αρµόδιος υπουργός και η Εισαγγελία. Το ερώτηµα, όµως, δεν είναι αυτό. Το ερώτηµα είναι τι δουλειά είχε ένας υπουργός, που παραβίασε τον µισό Ποινικό Κώδικα, να συναλλαχθεί µε έναν κατάδικο!

Από τη στιγµή που ο πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, ο ίδιος και οι υπουργοί του είναι πολιτικώς συνυπεύθυνοι. Και οι µείζονες τρόποι ανάδειξης της πολιτικής τους ευθύνης είναι η πρόσκληση του υπουργού στην Επιτροπή Θεσµών και ∆ιαφάνειας, η επίκαιρη επερώτηση, που επιτρέπει το σφυροκόπηµα της κυβέρνησης, και, φυσικά, η πρόταση µοµφής κατά του υπουργού, που η κυβέρνηση θα χρειαστεί να τον καλύψει και µε ψηφοφορία. Η τελευταία, βέβαια, περίπτωση πρέπει να σταθµίζεται καλά πριν επιλεγεί, διότι πολλές φορές διευκολύνει την κυβέρνηση.