«Η ΟΜ ΔΕΗ ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, σας προσκαλεί στην εκδήλωση με θέμα ‘Οκτωβριανή Επαναστάση και Εξηλεκτρισμός’» γράφει η αφίσα. Πίσω, λίγο-πολύ κλασσικά στοιχεία του σοβιετικού κονστρουκτιβισμού διαπλέκονται με πυλώνες μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος, τόσο σύγχρονους, όπως τους γνωστούς της ΔΕΗ, όσο και παλαιότερους όπως αυτούς που άρχισαν να ξεφυτρώνουν στις αχανείς εκτάσεις της Ρωσίας μετά την Επανάσταση του 1917. Μοναδικός ομιλητής στην εκδήλωση είναι ο Θανάσης Καρτερός, πρώην διευθυντής στο «Κόκκινο», επιφανής αρθρογράφος της «Αυγής» και εσχάτως επικεφαλής του γραφείου τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου.


Αναμενόμενα, η τόσο μερική καπηλεία της γνωστής εξίσωσης του Λένιν «σοσιαλισμός = εξηλεκτρισμός + σοβιέτ» προκάλεσε το γέλιο στα κοινωνικά δίκτυα. Παρά τις προθέσεις των διοργανωτών, η απόφαση να τιμήσουν την ιστορική μνήμη της Οκτωβριανής Επανάστασης προωθώντας την πιο συντεχνιακή οπτική πάνω στο μεγάλο αυτό γεγονός, αποκαλύπτει περισσότερα για την τωρινή κατάσταση του κόμματος στο οποίο εντάσσονται, παρά φωτίζει άγνωστες πτυχές της Ιστορίας.


Όχι ότι η διεξαγωγή της εκδήλωσης αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή. Είναι ειδικά ο αυθόρμητος χαρακτήρας της που την καθιστά αποκαλυπτική. Δεν έχουν παρεμβληθεί δημοσιεύματα, βλέψεις της ηγεσίας, σχεδιασμοί νομοσχεδίων, ειδικές εξυπηρετήσεις κ.ο.κ.. Αυτός είναι γυμνός ο ιδεολογικός κόσμος, αν όχι του σύνολου ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον ενός κομματιού του.


Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ καταπιάνεται με την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ιδίως τα στελέχη που προέρχονταν από το ΚΚΕ, αλλά όχι μόνο, είχαν ως συνήθειο να ξεψαχνίζουν ρητά του Λένιν σε κάθε πολιτική περίσταση, προκειμένου να επιλέξουν πώς θα τοποθετηθούν ή –συχνότερα- πώς θα δικαιολογήσουν την τοποθέτησή τους σε συγκεκριμένες συγκυρίες.


Ακόμα περισσότερο, ο Λένιν έκανε τη μεγάλη του επιστροφή στο γλωσσάρι του κόμματος κατά την πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου του 2015. Εκεί, πλήθος στελεχών επέλεξε να παρομοιάσει την πρώτη αναδίπλωση της κυβέρνησης με τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, ήτοι τη συμφωνία του Λένιν για ανακωχή με τη Γερμανία, η οποία επέτρεψε στους μπολσεβίκους να αποτραβηχτούν από τον Μεγάλο Πόλεμο, προκειμένου να στερεώσουν το επαναστατικό καθεστώς στο εσωτερικό.


Με τα λόγια του Ανατόλι Λουνατσάρσκι επιλέγει να παρουσιάσει τον Λένιν στο βιβλίο του «Οκτώβρης: Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης», ο συγγραφέας -επιστημονικής και μη- φαντασίας, Τσάινα Μιέβιλ, το οποίο κυκλοφόρησε επ’ αφορμή της εκατονταετηρίδας από το 1917. «Ο Λένιν ανυψώνει τον οπορτουνισμό στο επίπεδο της ιδιοφυΐας» έγραφε ο πρώην ναρόντνικος και σύντροφός του και διευκρίνιζε: «εννοώ τον οπορτουνισμό εκείνο που μπορεί να συλλάβει ακριβώς τα εκάστοτε δεδομένα, τη στιγμή, και που ξέρει πάντοτε πώς να την εκμεταλλευτεί υπέρ του αταλάντευτου αντικειμενικού σκοπού της επανάστασης» (σελ. 29-30, μτφ.: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης).


Η ικανότητα αυτή του Λένιν στους ελιγμούς είναι που άφησε και όλη αυτή την ξέφρενη παρακαταθήκη ενός ρητού για ό,τι χρειαστεί και την οποία διαχρονικά εκμεταλλεύτηκε ένας συγκεκριμένος πολιτικός τυχοδιωκτισμός στους κόλπους της Αριστεράς. Η γενικότερη αντίληψη ότι ο εκάστοτε ή και ο μεγάλος σκοπός αγιάζει τα οποιάδηποτε μέσα δεν χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να τονώσει τη μαχητικότητα απέναντι στους εξωτερικούς εχθρούς, όπως συνήθως πιστεύεται, αλλά ακόμα και στην υπόθεση της Ρωσικής Επανάστασης, στράφηκε και συνεχίζει να στρέφεται προς τους διαφωνούντες.


Έτσι, ακόμα και η επιλογή του Θανάση Καρτερού για το ρόλο του ομιλητή στη συγκεκριμένη εκδήλωση είναι μέρος του τραγικωμικού στοιχείου της. Από το 2012 και εντεύθεν, η στήλη του στην «Αυγή» χρησιμοποιήθηκε πολλάκις για την εκτόξευση πυρών κατά των διαφωνούντων του κόμματος. «Οι διάφοροι που διαφοροποιούνται από τις κυβερνητικές θέσεις, εν ονόματι της ελεύθερης κριτικής, γελοιοποιούν και την κριτική και την ελευθερία της», έγραφε χαρακτηριστικά σε σχετικά πρόσφατο κείμενό του (8/1). Ήταν μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα εσωκομματικού ξεκαθαρίσματος προς όφελος της ηγετικής πτέρυγας απ’ τη συγκεκριμένη στήλη.


Η προσέγγιση της εκδήλωσης υποβιβάζει το καθοριστικότερο γεγονός στην ιστορία της Αριστεράς σε υπεράσπιση μίας συντεχνιακής αντίληψης. Ο δε καλεσμένος είναι ίσως ο πιο σθεναρός υπέρμαχος του αρχηγισμού στον ΣΥΡΙΖΑ, με θρησκευτικού τύπου προσήλωση στον Αλέξη Τσίπρα και πλήρη απροθυμία στοιχειώδους κριτικής απέναντί του, μέρος ενός ευρύτερου κύκλου που γίνεται όλο και πιο επιθετικός όσο το κόμμα βουτάει πιο βαθιά στα κυβερνητικά νερά.


Η συντεχνιακή αντίληψη της Ιστορίας και οι δημοσιολογούντες του «αν δεν υπήρχε ο αρχηγός, δεν θα σας ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας σας» δεν είναι καινοτομίες. Αποτελούν κλεμμένες πατέντες από το οπλοστάσιο του κλασσικού ΠΑΣΟΚ, που εκείνο πρώτο κατάφερε να μετατρέψει την Ιστορία της Αριστεράς σε κακό ανέκδοτο, ντύνοντας το πελατειακό μοντέλο με ύμνους στους αντι-ιμπεριαλιστικούς αγώνες και τσιτάτα του Λένιν.


Με την απόσταση του χρόνου, το γραφικό ΠΑΣΟΚ, η προκλητική βολή ντυμένη με την επαναστατική φιοριτούρα, προκαλεί το γέλιο του κόσμου σήμερα. Αυτό το γραφικό ΠΑΣΟΚ αναγνώρισαν οι επικριτές στην αφίσα της εκδήλωσης.