Σε μεγάλο αδιέξοδο με την ονομασία της πΓΔΜ έχει περιέλθει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εξετάζοντας ακόμη και το σενάριο του δημοψηφίσματος, όπως έγραψαν την περασμένη εβδομάδα τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ.

Κι όσοι υποστηρίζουν ότι η αντιπαράθεση σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο είναι άγονη, το ημερολόγιο αποτελεί αψευδή μάρτυρα του ουσιαστικού προβλήματος καθώς στις 11-12 Ιουλίου 2018 πραγματοποιείται στις Βρυξέλλες η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ, όπου εκεί αναγκαστικώς θα τεθεί το θέμα της πΓΔΜ. Και τούτο διότι στην προηγούμενη Σύνοδο του φθινοπώρου του 2014 στο Κάρντιφ της Ουαλίας ο Αντώνης Σαμαράς είχε πετύχει εξαίρεση από την ατζέντα της ονομαζόμενης «διευρυνσιακής διαδικασίας» για τα Σκόπια.

Ήταν τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς -ορόσημο για τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ είχαν αποφασίσει να μην φτάσουν σε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση, αυξάνοντας τις απαιτήσεις τους για την ολοκλήρωση του δεύτερου Μνημονίου. 

Στον αντίποδα ο Σαμαράς ζητούσε χρόνο εφαρμογής των ήδη συμφωνηθέντων καθώς η Ελλάδα είχε ήδη βγει στις αγορές , το έλλειμμα είχε μηδενιστεί ενώ ο τουρισμός και η πραγματική οικονομία κατέγραφαν αλματώδη άνοδο.

Τότε συνέβη κάτι πολύ σημαντικό. Βλέποντας ότι τον στριμώχνουν αποφάσισε να αλλάξει στάση. Ζήτησε επιτακτικά μέσω διπλωματικών κύκλων να μη συζητηθεί η ονομασία γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πρότεινε το όνομα της «Δημοκρατίας του Βαρδάρη» ή κάτι παρεμφερές το οποίο σε καμία περίπτωση δεν θα περιείχε το όνομα «Μακεδονία» .

Και τούτο παρά το γεγονός ότι επίσημη θέση της Ελλάδας (σσ. και αιτία αποχώρησης του ή εκδίωξης του από το συμβούλιο αρχηγών του 1992) ήταν η :«σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή».

Οι σύμμαχοι κόλλησαν βλέποντας τον αποφασισμένο για όλα και επειδή ήθελαν να αποφύγουν ένα ακόμη σκληρότερο βέτο σε σχέση με εκείνο του Καραμανλή τον Απρίλιο του 2008, ανέπεμψαν την υπόθεση για το μέλλον και ουσιαστικά την επόμενη κυβέρνηση, αυτή του Αλέξη Τσίπρα.

Έλα όμως που το μέλλον κοντοζύγωσε και τώρα είναι πιο δύσκολο να κάνει κανείς πίσω με δεδομένο το πολύ κακό παρελθόν.