Συνάντηση με τον Πρόεδρο της Ιρλανδίας Μ. Higgins είχε σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Κατά τις κοινές δηλώσεις τους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ανέφερε:

«Με ιδιαίτερη χαρά αλλά και τιμή σας υποδέχομαι στην Αθήνα και στην Προεδρία της Δημοκρατίας, κατά την ιστορική αυτή επίσκεψή σας στην Αθήνα.  Την χαρακτηρίζω ιστορική πριν απ’ όλα λόγω της διεθνούς ακτινοβολίας της πνευματικής και πολιτικής σας προσωπικότητας. 

Αλλά και λόγω της συγκυρίας, μέσα στην οποία πραγματοποιείται η επίσκεψή σας στην Αθήνα, ιδίως για την κοινή μας Ευρωπαϊκή Εστία, την Ευρωπαϊκή Ένωση.  Επιτρέψατέ μου δε στην συνέχεια να γίνω περισσότερο σαφής και συγκεκριμένος.

I.                 Όπως θα έχω την ευκαιρία ν’ αναδείξω εκτενέστερα κατά το αποψινό δείπνο προς τιμήν σας, οι δύο Λαοί μας έχουν μακρά ιστορική και πολιτισμική παράδοση  Αντίστασης εναντίον κάθε καταπίεσης, απ’ οπουδήποτε και αν προέρχεται. Άρα, παράδοση ανυποχώρητης και αδιαπραγμάτευτης υπεράσπισης της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, επέκεινα δε των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. 

Αυτή την παράδοση και συμπόρευση των Λαών μας ανέδειξε, εμβληματικώς, η κορυφαία συνεύρεση, στο πεδίο του Πνεύματος, του Μπρένταν Μπίαν και του Μίκη Θεοδωράκη πάνω στο θεμέλιο του εθνικού, κυριολεκτικώς, για την Χώρα σας έργου του Μπίαν «Ένας Όμηρος». 

Έργου, το οποίο για σας συμβολίζει την διαχρονική Αντίσταση του Ιρλανδικού Λαού. Και για εμάς, τους Έλληνες, την προσήλωση στα ιδεώδη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, με σύγχρονες εστίες μνήμης την τραγωδία της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη και την μεγαλειώδη Εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973.

II.            Είναι αυτή η ιστορική και πολιτισμική παράδοσή μας που μας δίνει, στους Έλληνες και τους Ιρλανδούς, στους Ιρλανδούς και στους Έλληνες, το δικαίωμα να διεκδικούμε, χωρίς αλαζονεία αλλά με πλήρη συνείδηση της αποστολής μας, τον δικό μας ρόλο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.  Πολλώ μάλλον όταν η Ολοκλήρωση αυτή επιβάλλεται από τις αιτίες που δρομολόγησαν την δημιουργία του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, άρα από τον εφιάλτη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και προκειμένου να μην τον ξαναζήσουμε, υφ’ οιανδήποτε εκδοχή.  Ειδικότερα, αντιλαμβανόμαστε την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ως διαδικασία διαμόρφωσης μιας Ομοσπονδιακού τύπου Ευρώπης, υπό θεσμικούς και πολιτικούς όρους Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, η οποία εγγυάται, για τους Λαούς της αλλά και για όλη την Ανθρωπότητα, κυρίως της αρχές της Ειρήνης, του Ανθρωπισμού, της Αλληλεγγύης, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, κατ’ εξοχήν δε της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

III.           Αυτό το ευρωπαϊκό θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο καθορίζει και το αντίστοιχο πλαίσιο των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων όλων, ανεξαιρέτως, των Εταίρων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και των Εταίρων μας που μετέχουν στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη. 

Κατά τούτο δε είναι εντελώς αντίθετη προς την ίδια την ιδρυτική βάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάθε αντίληψη που υποστηρίζει -ή και απλώς υπονοεί- ότι η ιδιότητα του Ευρωπαίου Εταίρου συνεπάγεται μόνο δικαιώματα καθώς και ότι μόνον η αμιγώς οικονομική προοπτική προσδιορίζει τις συντεταγμένες του μέλλοντος της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.  Προς αυτή την κατεύθυνση π.χ.:

Α. Πρώτον, υπενθυμίζουμε στους Εταίρους μας, ιδίως ενόψει του Προσφυγικού Ζητήματος, ότι ο Ανθρωπισμός, η Αλληλεγγύη, η Δημοκρατία και τα Θεμελιώδη Δικαιώματα του Ανθρώπου πρέπει να γίνονται σεβαστά από όλους και ότι, afortiori, φοβικά σύνδρομα που αγγίζουν τα όρια του ρατσισμού δεν συμβαδίζουν με την ιδιότητα του Ευρωπαίου Εταίρου.

Β. Και, δεύτερον, καθιστούμε σαφές προς τους Εταίρους μας -κυρίως εν όψει των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών σε αρκετά κράτη-μέλη κατά την διάρκεια του 2017- ότι μαζί με την οικονομική πρόοδο έχουμε χρέος να θωρακίσουμε στην Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια και την κοινωνική συνοχή, πάνω στα δημοκρατικά θεμέλια των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ενός επαρκούς Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.  Διαφορετικά, πολιτικές υπερβολικής και αδιέξοδης λιτότητας, που οδηγούν σε ανεξέλεγκτη διεύρυνση των ανισοτήτων, θα γιγαντώσουν στα κράτη-μέλη τα, ήδη ορατά, υπολείμματα του λαϊκισμού ή και του ναζισμού, που επιβουλεύονται ευθέως το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα και επιδιώκουν, ανοιχτά, την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

IV.          Καταλήγοντας, επιτρέψατέ μου να σας ευχαριστήσω θερμώς για την διαχρονική και συνεπή στήριξη της Ελλάδας κατά την υπεράσπιση των Εθνικών μας Θεμάτων, τα οποία βεβαίως είναι και Ευρωπαϊκά Θέματα.  Και αφού υπενθυμίσω ότι εμείς, οι Έλληνες, βασίζουμε την υπεράσπιση των Θεμάτων αυτών στον σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, εκθέτω, για μιαν ακόμη φορά, τις εξής Ελληνικές θέσεις:

Α. Επιδιώκουμε, το ταχύτερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού -το οποίο είναι Ευρωπαϊκό και Διεθνές Ζήτημα- υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι η λύση αυτή θα σέβεται, στο ακέραιο, μεταξύ άλλων την έννοια της κυριαρχίας κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Η οποία δεν συμβιβάζεται κατ’ ουδένα τρόπο, με στρατεύματα εισβολής και κατοχής και εγγύηση τρίτων.

Β. Οι σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με την γείτονα Τουρκία, όπως επίσης και η ευρωπαϊκή της προοπτική -την οποία εμείς, οι Έλληνες, στηρίζουμε- εξαρτάται από τον πλήρη σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. 

Ιδιαιτέρως δε από τον πλήρη σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάνης και του Δικαίου της Θαλάσσης, το οποίο δεσμεύει την Τουρκία με την μορφή γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, εφαρμοζόμενων εν συνόλω και όχι επιλεκτικώς.  Επιπλέον, η Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία κατοχυρώνει τα σύνορα, το έδαφος και την κυριαρχία τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αναθεωρείται ούτε επικαιροποιείται και είναι απολύτως σαφής, δίχως ν’ αφήνει ίχνος «γκρίζων ζωνών». 

Υπό τα δεδομένα αυτά η Τουρκία πρέπει να κατανοήσει και να σεβασθεί το ότι η περίοδος και η πρακτική των προκλήσεων και πολύ περισσότερο, των εισβολών, σε Ελληνικό και κάθε Ευρωπαϊκό έδαφος, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Γ. Στηρίζουμε την πορεία ένταξης της φίλης Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.  Τούτο όμως, για λόγους σεβασμού της Ιστορίας, του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου προϋποθέτει προηγούμενη λύση ως προς το όνομά της, η οποία θα εξαλείφει κάθε ίχνος αλυτρωτισμού. Κατόπιν τούτου ένας τρόπος υπάρχει για να προχωρήσει η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Πρώτον, αναθεώρηση προς αυτή την κατεύθυνση του συντάγματός της.  

Δεύτερον, όποιο όνομα κι αν επιλεγεί να μην έχει ίχνος αλυτρωτισμού.  Είτε σε ό,τι αφορά σύνορα είτε σε ό,τι αφορά την εθνότητα είτε σε ό,τι αφορά την γλώσσα.  Όταν λοιπόν συμφωνήσουν οι γείτονές μας ότι προσαρμόζονται στο Διεθνές δίκαιο, στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο και, βεβαίως, στην Ιστορία, τότε είμαστε εδώ.  Διαφορετικά δεν μπορούμε να δεχθούμε μια τέτοια πορεία, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο σε βασικές αρχές τις οποίες έχουμε ήδη αναδείξει εδώ και καιρό.  Και χαίρομαι γιατί ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ.Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, εδώ και λίγες μέρες, τόνισε κάτι που είναι σαφές για κάθε κράτος το οποίο είναι υποψήφιο προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση:

Ότι «πρώτα λύνεις τα προβλήματά σου και μετά μπαίνεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση».  Δεν νοείται η ΕΕ να καταντήσει θέατρο επίλυσης διαφορών και μάλιστα για διαφορές οι οποίες είναι απλώς στην φαντασία κάποιων. Με αυτές τις σκέψεις σας καλωσορίζω στην Αθήνα, η οποία σας υποδέχεται ως κορυφαία Ευρωπαϊκή Πολιτική και Πνευματική προσωπικότητα.  Και εύχομαι η επίσκεψή σας αυτή ν’ αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στις, ήδη εξαιρετικές, σχέσεις των Χωρών και των Λαών μας.

  Μ.ΗΙGGINS:

Κύριε Πρόεδρε, θέλω να σας ευχαριστήσω καταρχήν για την πάρα πολύ θερμή υποδοχή που επιφυλάξατε σε μένα, τη σύζυγό μου και όλη την αντιπροσωπεία μας. Επιτρέψετέ μου τώρα, να πω τα λόγια αυτά και στην άλλη μου γλώσσα και μετά την ομιλία στα Gaeilge, ξεκίνησε η ομιλία στα αγγλικά, που λέει ότι είναι μεγάλη μας τιμή που βρισκόμαστε εδώ, μετά από πρόσκλησή σας, κύριε Πρόεδρε. Θέλω να μεταφέρετε εσείς προς την ελληνική κυβέρνηση και κυρίως προς τον ελληνικό λαό τους θερμούς χαιρετισμούς μου, του λαού της Ιρλανδίας.   Από πάρα πολύ παλιά, οι Έλληνες και οι Ιρλανδοί είχαν πολλά κοινά. Το θέμα της χώρας, της γης, της θάλασσας, τα ταξίδια, τη μετανάστευση, το όνειρο, το μύθο και κυρίως την αγάπη για την ανεξαρτησία.   Είναι πολλά τα χρόνια από τότε που πάλευα να μάθω αρχαία ελληνικά, πάλευα με την αρχαία ελληνική γλώσσα.

Επί 5 χρόνια προσπαθούσα, αλλά τον 19ο αιώνα, την εποχή που στην Ιρλανδία μας απαγορευόταν η δική μας γλώσσα, η ιρλανδική, υπήρχαν 250 δάσκαλοι στις διάφορες Κομητείες, που δίδασκαν στους χωρικούς τις ρίζες της ελληνικής  και της λατινικής γλώσσας. Και έτσι, έχουμε ακόμα αυτή την εικόνα του διευθυντή του σχολείου, που δίδασκε στα παιδιά τις ρίζες αυτές. Και ο κόσμος ακόμα συζητά τις ρίζες του Πελοποννησιακού πολέμου.   Στη διάρκεια της καριέρας μου, είχα το προνόμιο να συναντηθώ με πολλούς διακεκριμένους Έλληνες.

Ενδεχομένως περισσότερο απ΄ όλους ήρθα σε επαφή με τη Μελίνα Μερκούρη, την εποχή που ήταν μια εξαιρετική υπουργός Πολιτισμού, ίσως η πιο λαμπρή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπηρετήσαμε μαζί στην δεκαετία του ΄90, στο Συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε.

Αν υπήρξε ένας άνθρωπος ο οποίος πραγματικά προώθησε την ιδέα του πολιτισμού της Ευρώπης, ήταν η Μελίνα.   Την εποχή εκείνη μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθώ τη Θεσσαλονίκη ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Επίσης συμμετείχα σε άλλες συναντήσεις, αλλά επισκέφθηκα την Αθήνα ιδιωτικά, παρέμεινα στην Πλάκα πριν από μερικά χρόνια.   Όσον αφορά τη διανόηση πρέπει να πούμε ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ Ιρλανδίας και Ελλάδος. Στο 19ο αιώνα του Trinity College, ο καθηγητής Mahaffy ήταν αυτός που προώθησε την ιδέα της αρχαιολογίας. Και έχω την εντύπωση ότι ο καθηγητής Mahaffy φοβόταν ότι ο Oscar Wild ήταν υπό την επιρροή του Πάπα. Και βεβαίως πολλές φορές η σημασία που αποδίδεται στην αρχαία Ελλάδα και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, δε συνδέεται με τη σημασία που πρέπει να αποδίδεται στη σύγχρονη Ελλάδα.

Με την κυρία Μερκούρη όταν ήταν υπουργός, συζητούσαμε πολύ συχνά ότι ο πολιτισμός είναι ζωντανός πολιτισμός και πώς το παρελθόν θα πρέπει να το μελετάμε και ως παράγοντα που θα μας ανοίξει δυνατότητες για το μέλλον.   Ήθελα κι εγώ πολύ, επιθυμούσα να πραγματοποιήσω την επίσκεψη αυτή, ώστε να συνεισφέρω στην κοινή μας συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης. Γνωρίζω ότι πρόσφατα σας επισκέφθηκε ο Πρόεδρος Μακρόν και μελέτησα την ομιλία του. Νομίζω ότι παραδέχθηκε ότι είχαν διαπραχθεί σοβαρά λάθη τα οποία επηρέασαν αρνητικά τον ελληνικό λαό και ότι αυτά ήταν λάθη της Ε.Ε.

Αν θέλουμε να προχωρήσει η ιδέα αυτή, τότε εγώ πρέπει να πω κάτι ακόμα ισχυρότερο. Ότι είναι πάρα πολύ σημαντική η κοινωνική συνοχή στην  Ευρώπη, η κοινωνική συνοχή στο εσωτερικό των χωρών, αλλά και η κοινωνική συνοχή μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Αυτό είναι κάτι που θα δώσει ώθηση στην Ευρώπη.   Αναφερθήκατε κ. Πρόεδρε στο σημαντικό θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πιστεύω όμως ότι αυτό που είναι ηθικό καθήκον όλων, που θέτει σε δοκιμασία την ηθική είναι να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας και των συνεπειών των πράξεών μας. Είναι σχεδόν παράλογο να μην γίνεται κάτι τέτοιο όσον αφορά τις κοινωνικές συνέπειες των πράξεων μας.

Η αναφορά στην κοινωνική Ευρώπη δεν είναι μια τωρινή εφεύρεση. Είναι κάτι στο οποίο πάντα αναφερόμουν και έλεγα ότι πάντα υπήρχε στις καλύτερες ιδέες που οδήγησαν στην ίδρυση της Ευρώπης και στις καλύτερες ιδέες σχετικά με την οικονομία της Ευρώπης. Αλλά ακόμη και πριν από τότε, αναφέρθηκα συχνά στον Altiero Spineli.  

Πρέπει να επανασυνδέσουμε την οικονομία με την οικολογία που θα αντιπροσωπεύει την οικονομία μας. Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στους πολίτες οικονομικά πρότυπα, τα οποία όχι μόνο δεν έχουν δοκιμαστεί, αλλά δεν έχουν αποδείξει ότι μπορούν να λειτουργήσουν στο κοινωνικό πλαίσιο. Και, κ. Πρόεδρε, έχετε δίκιο. Στους δρόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να είμαστε εκεί για να συνδέσουμε την πραγματικότητα με το ευρωπαϊκό όνειρο.   Εάν το Κοινοβούλιο και τα θεσμικά όργανα επιτρέπουν να διαφεύγει η επιρροή τους γιατί πλέον δεν έχουν εξουσία και η εξουσία έχει φύγει και έχει πάει σε οντότητες που δεν υπόλογες πουθενά, τότε θα έχουμε πρόβλημα. Τίποτα από αυτά όμως δεν είναι αναπόφευκτο. Δεν προχωρούμε αργά, αλλά σταθερά σε κάποια τραγωδία. Αλλά ο κόσμος έχει υποφέρει πάρα πολύ. Και αν θέλουμε η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι ό,τι καλύτερο, πρέπει να είναι μια ένωση των λαών της.  

Πολύ συχνά θυμίζω στον κόσμο την εξαιρετική γενναιοδωρία, την φιλοξενία και τις μεγάλες αξίες που κινούν τους Έλληνες καθώς υποδέχονται αυτούς τους μετανάστες που έφτασαν στις ακτές τους. Πολύ συχνά γίνεται αναφορά στα εκατομμύρια των μεταναστών που έφτασαν στην Γερμανία, αλλά να μην ξεχνάμε ότι το 2015 έφτασαν στις ελληνικές ακτές 800.000 μετανάστες και μετά και άλλες χιλιάδες. Αυτοί που έφτασαν στην Γερμανία ήταν η μεσαία τάξη της Συρίας.

Όμως στην Ελλάδα έφτασαν άνθρωποι οι οποίοι προκάλεσαν δυσκολίες. Και πιστεύω ότι η ΕΕ και ο κόσμος θα σας ευγνωμονεί στο μέλλον γι’ αυτό το οποίο τους προσφέρατε. Το ναυτικό μας έχει διασώσει από την Μεσόγειο περίπου 18.000 ανθρώπους.   Αναφερθήκατε, κύριε Πρόεδρε, στον Μπρέναν Μπίαν  που έχει σχέση με την ταινία «Ζ» και βεβαίως εγώ κάποτε στην ζωή μου συνάντησα τον Κώστα Γαβρά. Πρέπει όμως να σας πω ότι η μουσική αυτή δεν χρησιμοποιήθηκε σε μία, αλλά σε επτά ταινίες γιατί ο Μίκης Θεοδωράκης εκείνη την εποχή ταξίδευε.  

Πιστεύω ότι σε κάθε στιγμή της ζωής μας χρειάζεται μια εμβάθυνση. Και πιστεύω ότι αυτή η επίσκεψη θα εμβαθύνει τις σχέσεις μας και αυτό, πιστεύω, θα αποτελέσει μια καθαρή δύναμη για την Ευρώπη και την κοινωνική συνοχή.   

Μας καλέσατε, κ. Πρόεδρε, να προχωρήσουμε προς την ολοκλήρωση. Συνήθως όσοι αναφέρονται στην ολοκλήρωση, αναφέρονται στην οικονομική ολοκλήρωση. Εγώ όμως πιστεύω ότι είναι κατεπείγον να αναγνωριστεί η διαφορετική κατάσταση που υπάρχει στο εσωτερικό κάθε κράτους μέλους. Ή πρέπει να καταδικάζουμε κάποια κράτη μέλη να μένουν επ’ άπειρον στην φτώχεια με ανεπαρκείς υποδομές και χωρίς παροχή στέγης στους πολίτες τους;

Θα πρέπει τα κράτη μέλη να είναι ελεύθερα να μπορούν να προσφέρουν αυτά τα βασικά στοιχεία ασφάλειας, τα βασικά δικαιώματα στον λαό τους και ταυτόχρονα να συμμερίζονται το κοινό όραμα για μια ισχυρή Ευρώπη.  

Αναφερθήκατε, κ. Πρόεδρε, και στον λαϊκισμό και στα λόγια μίσους που ακούγονται και πραγματικά συμμερίζομαι την ανησυχία σας. Ποτέ όμως δεν θα μπορούσα να βρεθώ στην Ελλάδα χωρίς να αναφερθώ στην προσπάθεια, στον αγώνα που έχει κάνει η χώρα σας κατά του φασισμού. Όλοι αναφέρονται στο Πολυτεχνείο, στους αγώνες για την ελευθερία.

Εγώ όμως πιστεύω ότι υπάρχει και ένα άλλο καθήκον: της δημοκρατίας. Ότι πρέπει να καλείται ο λαός να έχει επιλογή για τις πολιτικές που θα ακολουθηθούν γι’ αυτόν.   

Κύριε Πρόεδρε, μιλήσατε για την συνεργασία μας σε διεθνή θέματα, και πράγματι αυτή υπάρχει. Βρίσκομαι εδώ με εκπρόσωπο της κυβέρνησης της Ιρλανδίας την  κ.Doherty η οποία είναι υπεύθυνη για θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης και ασφάλισης. Και πιστεύω ότι όλη η ιρλανδική κυβέρνηση θα κάνει ότι μπορεί για να αντιμετωπίσει το θέμα της ισορροπίας που πρέπει να επικρατεί στην περιοχή του κόσμου την οποία βρίσκεστε. Γνωρίζουμε τα θέματα, γνωρίζουμε για το κυπριακό, δεδομένου ότι έχουμε εμπειρία την ειρηνευτική δύναμη εκεί. Τα στρατεύματά μας έχουν σταθεί εκεί δίπλα-δίπλα, μέσα στο πλαίσιο του ΟΗΕ και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουμε και στο μέλλον. Όμως υπάρχουν και άλλα θέματα, όπως το θέμα της κλιματικής αλλαγής και το θέμα της βιώσιμης ανάπτυξης όπου πρέπει να συνεχίσουμε να ανταλλάσουμε απόψεις, είναι θέματα που είναι παγκόσμια, και πρέπει σε παγκόσμιο επίπεδο να αντιμετωπιστούν.  

Όπως γνωρίζετε κ. Πρόεδρε, στο πρόγραμμα μου είναι και μια επίσκεψη σε στρατόπεδο μεταναστών. Πρέπει να πω, και όπως είπα και πριν, θέματα όπως η κλιματική αλλαγή είναι παγκόσμια και απαιτούν παγκόσμια αντιμετώπιση, τα Ευρωπαϊκά θέματα απαιτούν Ευρωπαϊκή αντιμετώπιση. Είναι κάτι που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει αλλά πέρυσι το 10% της προστιθέμενης αξίας προήλθε από τους μετανάστες. Είναι κάτι το οποίο δεν είχε γίνει κατανοητό και είναι κάτι που πρέπει να επανέλθει.  Να αρχίσουμε να συζητάμε με βάση τις αξίες που τόσα χρόνια πριν συνεζητούντο στην Αρχαία Αγορά.   

Είναι μεγάλο προνόμιο, κύριε Πρόεδρε, για μένα που βρίσκομαι εδώ.  Σας ευχαριστώ και πάλι για το εξαιρετικό πρόγραμμα που έχετε προετοιμάσει και προσβλέπω σε όλες μου τις συναντήσεις.        

  Π.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:

Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε την μνήμη της Μελίνας Μερκούρη και βεβαίως και να αποδώσουμε και στην Ελλάδα τον ρόλο που της ανήκει είναι,  κύριε Πρόεδρε, να ενώσουμε για μια ακόμα φορά  την φωνή μας,  Εσείς και Εγώ, οι Κυβερνήσεις μας, οι Λαοί μας για να επιστρέψουν τα γλυπτά του Παρθενώνα, τα οποία όπως είναι γνωστό, εκλάπησαν από την Ελλάδα. Πρέπει να γυρίσουν αυτά τα Γλυπτά που ήταν αγώνας ζωής για την Μελίνα Μερκούρη.

Γιατί ο Παρθενώνας έχει μία μοναδικότητα. Η μοναδικότητα είναι ότι είναι το μνημείο εκείνο  το οποίο αποτελεί το Λίκνο της δυτικού τύπου Δημοκρατίας.

Από εκεί ξεκίνησε η έμπνευση για την Δημοκρατία μας. Αυτό το μνημείο πρέπει να αποκτήσει τα κομμάτια εκείνα που του ανήκουν  και τα οποία θα βοηθήσουν να εκπέμπει μηνύματα σ΄ ολόκληρο τον κόσμο, που τα έχει ανάγκη σήμερα.-