Δριμεία κριτική εις βάρος της κυβέρνησης με αφορμή τη χθεσινή απόφαση του Eurogroup άσκησε ο διευθυντής του γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη, κ. Στέλιος Πέτσας, κάνοντας λόγο για συνέχιση των μνημονίων.

«Η χθεσινή απόφαση του Eurogroup δεν είναι ιστορική. Δεν σηματοδοτεί το τέλος των Μνημονίων, αλλά τη συνέχισή τους. Και προκαλεί τους Έλληνες κάθε προσπάθεια πανηγυρισμού από πλευράς της κυβέρνησης», σημείωσε ο κ. Πέτσας που εξήγησε τους έξι λόγους που, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν θα πρέπει η Ελλάδα να πανηγυρίζει για το αποτέλεσμα της συμφωνίας:

1. Βγαίνουμε από το 3ο & μπαίνουμε στο de facto "4ο Μνημόνιο".

2. Επιβεβαιώνονται τα εξής χαρακτηριστικά του «4ου Μνημονίου»:

- Μέτρα 5,1 δις € μείωσης συντάξεων και αφορολογήτου ορίου, σε 6 μήνες από τώρα. Που ανεβάζουν το λογαριασμό των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης Τσίπρα στα 14,5 δις ευρώ.

- Υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2,2% κατά μέσο όρο μέχρι το ... 2060.

- Όμοια, τριμηνιαία, εποπτεία με την υφιστάμενη "μνημονιακή" μέχρι το 2022. Πολύ πιο ενισχυμένη μάλιστα από άλλες χώρες που βγήκαν από τα Μνημόνια, όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία.

- Δάνεια από τους εταίρους μας ως ταμειακό απόθεμα (cash buffer) και όχι από τις αγορές για άλλα δύο χρόνια περίπου (22 μήνες). Η όποια έξοδος στις αγορές θα είναι "προστατευμένη", για μικρές εκδόσεις και συμβολική, όχι όπως κάνουν οι άλλες χώρες της ευρωζώνης. Το 3ο Μνημόνιο απέτυχε στο βασικό ζητούμενο να οδηγήσει σε απρόσκοπτη πρόσβαση στις αγορές.

3. Επεκτείνεται, στο πλαίσιο των αποφάσεων του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012, η περίοδος χάριτος και αποπληρωμής των δανείων για 10 χρόνια (2023-2032). Έφερε δηλαδή η κυβέρνηση Τσίπρα, ότι είχαν πάρει οι κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά, χωρίς όμως το "κούρεμα" 132 δις ευρώ χρέους που πέτυχαν εκείνες οι κυβερνήσεις (PSI τον Μάρτιο και επαναγορά ομολόγων τον Δεκέμβριο 2012). Α, και με το αιώνιο "Υπερταμείο" - υπό τον έλεγχο των δανειστών - με τη δημόσια περιουσία ως εγγύηση για τα δάνεια που πήραμε...

4. Έστω και αυτή η ρύθμιση του χρέους είναι θετική, αλλά ήρθε αργά, δεν είναι αυτόματη και δεν δίνει οριστική λύση στο ζήτημα του χρέους (υπό συνεχή αξιολόγηση με όρους και προϋποθέσεις και ενδεχόμενη νέα ρύθμιση το 2032).

5. Το δημόσιο χρέος ρυθμίζεται μερικώς, αλλά με χειρότερους όρους από το 2012. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει ρητή αναφορά για τον επιθυμητό λόγο χρέους προς ΑΕΠ. Το 2012, αναφερόταν ότι στόχος ήταν - όταν θα τελείωνε η 10ετής επιμήκυνση - το χρέος να ανερχόταν περίπου στο 110% του ΑΕΠ το 2022. Μάλιστα το ΔΝΤ στην Έκθεση Βιωσιμότητας του Χρέους (DSA) τον Ιούνιο του 2014 προέβλεπε ότι το χρέος θα ανερχόταν στο 117,2% του ΑΕΠ το 2022. Τώρα το ΔΝΤ (Fiscal Monitor,Απρίλιος 2014) εκτιμά ότι το χρέος θα ανέρχεται στο 168,7% του ΑΕΠ το 2022. Πάνω από 50 μονάδες του ΑΕΠ υψηλότερο δηλαδή εξαιτίας της κυβέρνησης Τσίπρα. Άραγε, πόσες γραβάτες αγοράζει κανείς με αυτό;

6. Από τα 15 δις ευρώ της δόσης ούτε 1 ευρώ δεν πάει στην πραγματική οικονομία. Τα 9,5 δις ευρώ θα "παρκαριστούν" για το ταμειακό απόθεμα (πρωτοφανές ιστορικά να σε δανείζουν προκαταβολικά επειδή δεν μπορείς να δανειστείς...) και τα 5,5 δις ευρώ θα αποπληρώσουν δανειακές υποχρεώσεις. Ούτε ένα ευρώ ρευστότητας στην οικονομία ...

Μάλιστα, ο κ. Πέτσας πρόσθεσε πως «το βασικό ζητούμενο παραμένει η επίτευξη υψηλής, διατηρήσιμης ανάπτυξης. Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί. Χρειάζεται άλλη κυβέρνηση να εμφυσήσει εμπιστοσύνη, να αλλάξει το μείγμα πολιτικής και να "τρέξει" τις μεταρρυθμίσεις» για να συμπληρώσει ότι «πολιτική αλλαγή χρειάζεται όχι δήθεν πανηγυρισμοί απαξιωμένων στη συνείδηση του λαού προσώπων».

«Debt Alert: Χάθηκε το «γαλλικό κλειδί» που θα ξεκλείδωνε την «αριστερή ντουλάπα» για το χρέος... Δύο χρόνια κόμπαζαν για το πόσο σπουδαίο ήταν και σήμερα δεν θα ακούσετε ούτε μια λέξη για αυτό», κατέληξε με περιπαικτικό ύφος.