Το κενό που δημιουργείται στον πρόσφορο «χώρο της διαμαρτυρίας» από τη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στο κατεξοχήν σοσιαλδημοκρατικό Κέντρο φαίνεται πως επιχειρεί να καλύψει ο «Ρουβίκωνας», παρεμβαίνοντας πλέον στις εξελίξεις όχι μόνο με ενέργειες κοινωνικού συμβολισμού -έστω κι αν είναι αξιόποινες-, αλλά και με πολιτικές θέσεις. Η ομάδα, που απέκτησε θεσμική υπόσταση τον Μάιο του 2017, ενέταξε επισήμως το τελευταίο διάστημα στις τάξεις της 130 μέλη, διατηρεί «γραφεία» στο κατειλημμένο «Βοξ», πραγματοποιεί συγκεντρώσεις και εκτός Εξαρχείων, όπως ανοικτές ομιλίες σε Χαλάνδρι, Χαϊδάρι και Μελίσσια, ενώ έχει συγκροτήσει επιτροπή διαχείρισης των οικονομικών συνδρομών.

Η λειτουργία του «Ρουβίκωνα» δεν διαφέρει -καταστατικώς τουλάχιστον- από την αντίστοιχη των κομμάτων. Η δε κριτική που ασκεί εστιάζεται κυρίως στην αξιωματική αντιπολίτευση, προειδοποιώντας ότι «θα υπάρχουν μεγαλύτερα γεγονότα ανομίας αν ο κ. Μητσοτάκης υλοποιήσει την απειλή του ότι με την επόμενη κίνησή μας θα μας βάλει φυλακή».

Η πρόταση της Ν.Δ. για μετατροπή των πλημμεληματικών πράξεων -που τους αποδίδονται- σε κακουργήματα εγείρει την αντίδρασή τους, «οδηγώντας» τους έτσι στην επιλογή του κοινοβουλευτισμού, του μόνου ασφαλούς καταφυγίου για την αποφυγή δυσάρεστων εξελίξεων από ενδεχόμενες καταδίκες στο μέλλον. Κι ενώ το περασμένο έτος έλεγαν: «Ημασταν, είμαστε και θα είμαστε εκτός αστικής Δημοκρατίας», φέτος ζητούν «να συσπειρωθούν πλατιές λαϊκές μάζες σε έναν κοινό αγώνα», «κλείνοντας το μάτι» σε δυνητική συμμετοχή στις επόμενες εκλογές.

Δεν είναι τυχαίο ότι εναντιώνονται στην τακτική του Π. Λαφαζάνη της ΛΑΕ, της Πλεύσης Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με δηλώσεις του τύπου: «Αυτά που κάνουμε εμείς θα έπρεπε να τα κάνει μια σοβαρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή και μια ΛΑΕ και εμείς να ασχολούμαστε με σοβαρότερα ακόμα πράγματα».

Ακριβώς επειδή εμφανίζονται ως αυτο-οργανωμένη συλλογικότητα, χωρίς αρχηγούς, αναζητούν την αυθόρμητη ψήφο αντίδρασης, επενδύοντας στο καταστροφικό γράψιμο της «από τα κάτω ιδωμένης Ιστορίας», που μόνο ολοκληρωτισμούς δημιούργησε όταν εφαρμόστηκε. Το άνοιγμα στην κοινωνία προκύπτει διαυγώς από τις διατυπωθείσες απόψεις τους, τις οποίες επωνύμως και ανενόχλητα αναρτούν στο Διαδίκτυο, ενώ ετοιμάζουν ιστοσελίδα διαλόγου και προβολής των δραστηριοτήτων τους.

Η αντίληψή τους για αυτή την περίοδο καταγράφηκε σε κείμενο της 11ης/6, που αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Η πλειοψηφία της κοινωνίας, ειδικότερα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δέχονται τη μεγαλύτερη και πιο ισχυρή βία που έχει υπάρξει σε βάρος τους τα τελευταία χρόνια, όπως αυτή μεταφράζεται με την περικοπή συντάξεων και μισθών. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν με το άγχος για το πώς θα κατορθώσουν να επιβιώσουν την επόμενη μέρα.

Οταν στην καθημερινότητά σου βιώνεις τέτοιες καταστάσεις, όταν δεν γνωρίζεις αν αύριο θα γίνει πλειστηριασμός στο σπίτι όπου μένεις, όταν δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις να ανταποκριθείς και να πληρώσεις τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, όταν δεν έχεις δουλειά, όταν δεν μπορείς να προσφέρεις τα στοιχειώδη στα παιδιά σου και γενικά δεν μπορείς να ζήσεις, είναι μια βία που δέχεσαι καθημερινά και η οποία σε διαλύει. Εχει καμιά σχέση αυτή η βία με το να πετάξεις μπογιές ή να σπάσεις μερικά τζάμια;». Ή να... ψηφίσεις «Ρουβίκωνα», αφού: «Εμείς θέλουμε να γίνουμε επικίνδυνοι για το καθεστώς ... κι αυτό πραγματοποιείται μόνο εάν συσπειρωθούν οι λαϊκές μάζες σε έναν κοινό αγώνα».  

ΕΛ.ΑΣ. – ΕΥΠ

Σύμφωνα με στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. και της ΕΥΠ, βάση του «Ρουβίκωνα» είναι η περιοχή της Πλατείας Εξαρχείων και η συγκεκριμένη ομάδα «ακτιβιστών» έχει συνεργασία με αναρχικό στέκι που δημιουργήθηκε το 2014 στον Αγιο Παντελεήμονα. Ηγετικά μέλη της οργάνωσης είναι δραστήριοι αντιεξουσιαστές, ηλικίας 30 έως 50 ετών. Σημαντικά μέλη της είναι αναρχικοί που έχουν κατηγορηθεί, αλλά αθωωθεί, για επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, για σχέσεις με μέλη του «Επαναστατικού Αγώνα», αλλά και ως σύστημα συμπαράστασης σε μέλη της «17 Νοέμβρη».

Κατά τις ίδιες πηγές, αναρχικοί που αργότερα εντάχθηκαν στον «Ρουβίκωνα» είχαν προχωρήσει -προ τεσσάρων ετών- στη συγκέντρωση περίπου 150.000 ευρώ για οικονομική ενίσχυση κρατουμένων της «17Ν». Από τα προαναφερθέντα 80 μέλη της οργάνωσης, περίπου 20 είναι γυναίκες -με συμπληρωματικούς ρόλους-, ενώ στις τάξεις της έχει παλιούς αναρχικούς.

Τα περισσότερα από τα κεντρικά στελέχη του «Ρουβίκωνα» δεν φαίνεται να έχουν καμία εργασία ή υποτυπώδη επαγγελματική ενασχόληση. Η ομάδα πραγματοποίησε την πρώτη της ενέργεια με την εισβολή στη Βουλή τον Απρίλιο του 2015 και έκτοτε μετρά περισσότερες από 65 επιθέσεις.  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, Σάββατο 30 Ιουνίου, 2018