Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, όσο ισχυρό άρωμα «παροχών» κι αν έχουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν την πραγματικότητα που έχει ενώπιόν του: πρώτον, όλα τα οικονομικά δεδομένα και η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας δεν αφήνουν ανοικτό δρόμο ούτε για «φιλολαϊκή» πολιτική με βάσεις και χρονικό βάθος ούτε για σοβαρή «επανεκκίνηση». Γραμμές παραγωγής δεν ανοίγουν. Δεύτερον, οι επιλογές του οδηγούν ταχέως σε μια απόπειρα ενταφιασμού της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς», που δεν μπορεί να μην έχει συνέπειες.

Ολα όμως τα σχέδια του πρωθυπουργού κινούνται σε πολιτικά στρώματα αέρος. Ορατοί οι λόγοι. Ο κ. Τσίπρας επιθυμεί σήμερα -και δεν το κρύβει- να ανοίξει το κόμμα του προς πολιτικά πρόσωπα τα οποία θα ήταν δυνατόν να προσδώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά «κεντροαριστερά» και
«σοσιαλδημοκρατικά».

Η συλλογή τέτοιων προσώπων -όλα προερχόμενα από χώρους του «παλαιού καθεστώτος»- έχει στόχο φανερό την αποδυνάμωση του πολιτικού χρώματος που συγκροτεί τη βάση της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και την ανάδειξη, στην πολιτική σκηνή, μιας παράταξης με «αστικά» χαρακτηριστικά, τα οποία θα στηρίξουν τη «σοσιαλδημοκρατική» στροφή του κ. Τσίπρα.

Ομως, ο πρωθυπουργός αστοχεί «από χέρι». Η οικονομική καχεξία της ρημαγμένης από τα Μνημόνια χώρας και το βάθος της παραγωγικής κρίσης δεν οδηγούν βεβαίως στην παραγωγή πλούτου, άρα αντικειμενικά δεν υπάρχουν σήμερα δυνατότητες για πολιτικές κατανομών ενός πλούτου που… δεν υφίσταται. Η σοσιαλδημοκρατία γεννήθηκε στην Ευρώπη και διατηρήθηκε για έναν αιώνα σε συνθήκες βιομηχανικής ανάπτυξης, από την οποία ετίθετο ζήτημα κατανομής παραγωγικών κερδών προς την  κοινωνία.

Σήμερα, λοιπόν, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι «σοσιαλδημοκράτης» μόνο μεταμφιεσμένος σε κάτι τέτοιο. Το «άνοιγμά» του έχει μόνη αιτία το κυνήγι ψήφων σε ρημαγμένους από τις εξελίξεις χώρους «κεντρώων», που και αυτοί έζησαν πολλά χρόνια σε «σοσιαλδημοκρατικές» παραισθήσεις.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Ομως, την ίδια ώρα αυτό το «άνοιγμα» του πρωθυπουργού προκαλεί έντονες αντιδράσεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο ηγετικός πυρήνας του, που στηρίζει έως σήμερα τον κ. Τσίπρα, εκτιμά ότι: τα πράγματα έχουν φτάσει στο «αρκετά, έως εδώ», με το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να έχει χρεωθεί από το καλοκαίρι του 2015 «τούμπες» και πολιτικές ταπεινώσεις, έως και έναν ακρωτηριασμό της αριστερής πτέρυγας του κόμματος (Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνης και σία), στον βωμό της άτακτης υποχώρησης του κ. Τσίπρα απέναντι στα πυκνά πυρά των ξένων δανειστών.

Οι κ. Π. Σκουρλέτης, Ν. Βούτσης, Ν. Φίλης, Ευκλ. Τσακαλώτος καθώς και άλλοι από τους «53+» υποστηρίζουν τώρα ότι η κίνηση του αρχηγού τους να «ενταφιάσει» εμμέσως τη βίβλο των ιδεολογικών αρχών του ΣΥΡΙΖΑ στον βωμό των «ανοιγμάτων» του προς τον αστικό πολιτικό χώρο δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει.

Το ζήτημα έχει ανοίξει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αναμένεται να κλείσει. Αντιθέτως, στο κυβερνών κόμμα μυρίζει μπαρούτι. Η «ομάδα Μαξίμου», που προΐσταται της πολιτικής «σωματοφυλακής» του κ. Τσίπρα, έχει ήδη απέναντί της στελέχη που είναι έτοιμα για «κήρυξη πολέμου».

Οταν ο κ. Ν. Φίλης ζητά με άρθρο του «σταδιακή απομάκρυνση και με ρήξεις από μνημονιακές δεσμεύσεις» στη μεταμνημονιακή εποχή, αναφέρεται σε ένα κόμμα άλλο από αυτό που διοικεί ο κ. Τσίπρας. Στο εν λόγω άρθρο (1η/9, «Εφ.Συν.») γίνεται αναφορά σε «πειράματα με εξάλειψη της αριστερής ταυτότητας, που όποτε επιχειρήθηκαν, π.χ. στην Ιταλία, είχαν κακό τέλος». Ευθεία η απειλή. Είναι ήδη ξεκάθαρο ότι το «σοσιαλδημοκρατικό» κόμμα που έχει κατά νουν ο πολυτραυματίας κ. Τσίπρας, ως μετεξέλιξη της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς», δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Φίλη και των εσωκομματικών φίλων του.

Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν πολλά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν βαδίσει όμως ο κ. Τσίπρας στις επόμενες εκλογές με ταυτότητα κεντροαριστερού «σοσιαλδημοκράτη», άρα και με δηλωμένη διάθεση για συμβατική μεταμνημονιακή οικονομική διαχείριση σε συνεργασία με άλλες δυνάμεις του αστικού πολιτικού χώρου, τότε μάλλον θα είναι πολύ δύσκολο να μη συμβεί μετεκλογικά διάσπαση μέσα σε έναν ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι προφανές σήμερα ότι στο κυβερνών κόμμα οι «αριστερές συνειδήσεις» μιας σειράς στελεχών που υπηρέτησαν τις μνημονιακές πολιτικές του 2015-18 δεν έχουν πλέον αντοχές να πράξουν το ίδιο και μετά την «έξοδο» από τα Μνημόνια, στην προοπτική μετεκλογικής συνεργασίας μάλιστα με αστέρες του «παλιού καθεστώτος».

Από την άλλη πλευρά, όσα προτείνουν οι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ, για «απομάκρυνση από μνημονιακές δεσμεύσεις», είναι μη ρεαλιστικά, προκαλούν σύγχυση σε άλλα στελέχη του κόμματος και ουσιαστικά οδηγούν σε πορεία διάσπασης της «ριζοσπαστικής Αριστεράς». Ετσι, με τα σημερινά δεδομένα, ο κ. Τσίπρας δεν έχει επιλογή άλλη από το να συνεχίσει τη λεηλασία των υπολοίπων της «Κεντροαριστεράς», επιδιώκοντας έως και την προσέλκυση «αστέγων» από άλλους χώρους.

Αποφεύγεται η μάχη μέσα στο κόμμα, καθώς μάλιστα ο πρωθυπουργός ελπίζει να κερδίσει κάποιον πολιτικό χρόνο με τις «παροχές» του.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», 08/09/2018