Οταν στη Θεσσαλονίκη πρόσφατα, ο πρόεδρος της Ν.Δ., Κυρ. Μητσοτάκης, απευθύνθηκε προς την Κεντροαριστερά, ακόμη και στην Αριστερά, το «άνοιγμά» του αυτό κρίθηκε ότι είχε στόχο να πείσει το ακροατήριό του, με προεκλογική «λογική», για το γενικώς ανοικτό πνεύμα του κόμματός του προς κάθε είδους κοινωνικό χώρο σήμερα.

Ομως, ουσιαστικά, η ηγεσία της Ν.Δ. με εκείνη τη διατύπωση άνοιξε ένα νέο πολιτικό κεφάλαιο, που, όπως λέγεται, ο κ. Μητσοτάκης φιλοδοξεί να γράψει αυτή την περίοδο, σε ένα εθνικό περιβάλλον πολλαπλώς ταραγμένο, αλλά και κρίσιμο για την παράταξή του. Στόχος του είναι, όπως υποστηρίζουν συνεργάτες του, να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον ενός κοινωνικού σώματος, που εδώ και μία δεκαετία δεν έχει πάρει καμία ικανοποίηση από τις πολλές ιστορίες που ακούει και διαβάζει από τους πολιτικούς αφηγητές των καιρών μας. Και αυτό το σώμα αποτελείται από τα αστικά στρώματα, τα οποία έχουν πληγεί από το «μνημονιακό» εθνικό δράμα.

Οταν ο κ. Μητσοτάκης ανοίγεται σήμερα προς την Κεντροαριστερά, ακόμη και την Αριστερά, κινείται επάνω σε ένα σχέδιο που προσβλέπει στη συγκρότηση ενός αστικού μπλοκ, που θα περικυκλώσει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ με πραγματικούς κοινωνικούς όρους. Λέγεται στα «γαλάζια» παρασκήνια ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. έλαβε υπ’ όψιν του τις απόψεις στελεχών με πείρα ετών, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν σήμερα «εγκλωβισμένοι» και αναποφάσιστοι εκατοντάδες χιλιάδες μικροί και μεσαίοι αστοί, που στήριξαν το 2015 τη «Ριζοσπαστική Αριστερά» του κ. Τσίπρα και μαζί την αδύναμη αστική Κεντροαριστερά.

Κατά την άποψη αυτή, η Ν.Δ. μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει τη στήριξη αυτών των κοινωνικών δυνάμεων για την οργάνωση μιας «φιλελεύθερης» διακυβέρνησης στην επόμενη φάση. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να ακυρωθεί στην πράξη με «κοινωνική» ρητορική και προγραμματικά σχέδια το μεγάλο επιχείρημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που συστηματικά εμφανίζει τον κ. Μητσοτάκη σαν έναν σκληρό νεοφιλελεύθερο «μπαμπούλα», που (πρέπει να) φοβίζει και τα αδύναμα στρώματα των νεόπτωχων και τους εισοδηματικά ακρωτηριασμένους μεσαίους αστούς.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, λοιπόν, φαίνεται ότι ο αρχηγός της Ν. Δ. έχει πεισθεί ότι είναι απαραίτητη και για τον ίδιον και για το κόμμα η (επι) στροφή της «γαλάζιας» παράταξης σε έναν καθαρό φιλελευθερισμό, στο πλαίσιο των ιδρυτικών αξιών που περιλαμβάνουν αντιλήψεις περί κοινωνικής ευημερίας, οι οποίες είναι παντελώς ασύμβατες προς τον νεοφιλελευθερισμό των κέντρων της «παγκοσμιοποίησης». Και διόλου τυχαίο ή απλώς περιστασιακό δεν είναι το γεγονός ότι πρόσφατα ο αρχηγός της Ν.Δ. απευθύνθηκε με ασυνήθιστα «σκληρή» γλώσσα προς τους Ευρωπαίους δανειστές που «στραγγαλίζουν» την Ελλάδα, με τρόπο που κατέδειξε ότι προσπαθεί τώρα να πάρει κάποιες «αποστάσεις» από τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης θα προσπαθήσει, ως φαίνεται, να διαλύσει τον αρνητικό μύθο των αντιπάλων του, που τον θέλουν σκληρό «οικονομιστή» πολιτικό.

«ΣΕΒΑΣΜΟΣ»

Η επιλογή αυτή της Ν.Δ. έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία στον στίβο της Δύσης ενισχύεται η παλαιότερη άποψη του Χέλμουτ Σμιτ για την ανάγκη «διορθώσεων» των όρων του «Μάαστριχτ» και με τον «Economist» να προβάλλει σήμερα έντονα την ανάγκη της «επανεύρεσης» του φιλελευθερισμού, που ιδρυτικό στόχο έχει «τον σεβασμό στον άνθρωπο» και «την υλική ευημερία του».

Προφανώς, ο κ. Μητσοτάκης «επικοινωνεί» σήμερα με τους ευρωπαϊκούς προβληματισμούς αυτού του ρεύματος, διαβάζει τις απόψεις του Αμερικανού νομπελίστα οικονομολόγου, Ρόμπερτ Σίλερ, για τον μαρασμό της μεσαίας τάξης εξαιτίας του ασκούμενου φιλελευθερισμού και ακούει επιπλέον τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να καταδικάζει με δριμύτητα την «παγκοσμιοποίηση».

Αλλά, η «επιστροφή» της Νέας Δημοκρατίας σε γραμμές στήριξης του ευρύτερου «μεσαίου» αστικού χώρου με απόψεις «κοινωνικού φιλελευθερισμού» δεν είναι, βεβαίως, μια εύκολη υπόθεση, υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες και με τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που κρίνονται απαραίτητες μεταμνημονιακώς. Επιπλέον, μια τέτοια στροφή χρειάζεται τον ανάλογο «επικοινωνιακό» μηχανισμό, προκειμένου να αποκτήσει πειστικότητα έναντι των διεκδικούμενων αστικών στρωμάτων το μεγάλο άνοιγμα του κ. Μητσοτάκη.

Το «επικοινωνιακό» επιτελείο της Ν.Δ. είναι αποκλειστικά επικεντρωμένο στη σκληρή καθημερινή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στο κοινό προβάλλεται η εικόνα ενός ειλικρινούς, ρεαλιστή πολιτικού, με ικανότητες οικονομικής διαχείρισης των πραγμάτων κατά πολύ μεγαλύτερες από αυτές της κυβερνώσας Αριστεράς.

Αν ο αρχηγός της Ν.Δ. θέλει όντως να «κλέψει» αναποφάσιστα αστικά στρώματα από την Αριστερά και την Κεντροαριστερά, χρειάζεται ο ανάλογος «επικοινωνιακός» βραχίονας. Εως τώρα, ο κ. Μητσοτάκης λειτουργεί προσωπικά ως η «επικοινωνιακή» αιχμή του κόμματός του με τον αέρα του νέου ηγέτη. Λέγεται ότι στελέχη της «παλαιάς φρουράς» προτείνουν τώρα μια ενίσχυση της «επικοινωνιακής» εικόνας του, καθώς μάλιστα εκτιμάται στο «γαλάζιο» στρατόπεδο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πολεμήσει «λυσσωδώς» τα ανοίγματα του κ. Μητσοτάκη προς εκείνο τον αστικό κόσμο, που, παρά τις αποτυχίες της Αριστεράς, θέλει να «γοητεύει» μονοπωλιακά ο κ. Τσίπρας. 

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», 29/09/2018