Οι προσεκτικοί παρατηρητές των διεργασιών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταγράψει εδώ και καιρό την υποβόσκουσα κρίση ανάμεσα σε ιστορικά στελέχη του κόμματος και σε πρόσωπα που αναδείχθηκαν από τη γενιά του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που, ωστόσο, δεν ήταν φανερό είναι η απόσταση που, πλέον, χωρίζει στελέχη της παλιάς φρουράς, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που έχουν ανακύψει στις σχέσεις τους με το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Η διαφορετική προσέγγιση σε μια σειρά ζητημάτων δεν έχει να κάνει τόσο με ιδεολογικά ζητήματα, παρότι υπάρχουν οι αγκυλώσεις του παρελθόντος, όσο με την αποτελεσματικότητα ή και με την… προσαρμοστικότητα στη νέα πραγματικότητα.

Ενα από τα κομβικά ζητήματα που απασχολούν το Μέγαρο Μαξίμου είναι και αυτό των τραπεζών, ιδίως λόγω και των ασφυκτικών περιθωρίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι αρμοδιότητες της εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος έχουν δοθεί με ΦΕΚ από τον Σεπτέμβριο του 2015 στον Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος παραδοσιακά διατηρεί προνομιακές σχέσεις με τραπεζίτες και παράγοντες της αγοράς. Το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, φαίνεται πως οι σχέσεις του Μεγάρου Μαξίμου με τον κ. Δραγασάκη δεν διάγουν και την καλύτερη φάση τους. Το χάσμα δεν έχει να κάνει μόνο με τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, αλλά και με τους κυρίους Τζανακόπουλο και Παππά, οι οποίοι είδαν τους «ελέφαντες» του κόμματος να βάζουν σοβαρά προσκόμματα στην περαιτέρω ανέλιξή τους. Επιπλέον, δεν φαίνεται να υπάρχει ιδιαίτερη ικανοποίηση για τον τρόπο που ο κ. Δραγασάκης χειρίζεται το κομμάτι της ανάπτυξης ως υπουργός Οικονομίας.

Είναι ενδεικτικό πως ο υπουργός δεν ήταν σε «πρώτο πλάνο» στη Διεθνή Εκθεση της Θεσσαλονίκης, ούτε στο πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, όπου βρέθηκαν στο επίκεντρο και οι επενδύσεις. Καλά διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν πως είναι δρομολογημένη απόφαση του πρωθυπουργού η αφαίρεση των αρμοδιοτήτων που σχετίζονται με την παρακολούθηση της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος από τον Γιάννη Δραγασάκη. Προσώρας δεν έχουν γίνει σαφείς οι λόγοι της συγκεκριμένης απόφασης, παρότι φημολογείται ότι το Μέγαρο Μαξίμου θα ήθελε μια πιο παρεμβατική πολιτική στη λειτουργία των τραπεζών, έστω και ως πίεση στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που θεσμικά έχουν την ευθύνη της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος. Ο πρωθυπουργός φέρεται να έχει καταλήξει στο πρόσωπο που θα αντικαταστήσει τον Γιάννη Δραγασάκη.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ένας από τους στενότερους συνεργάτες του, θα αναλάβει την εποπτεία των τραπεζών. Και θα τη χρεωθεί σε συνεργασία με τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Δημήτρη Λιάκο. Το πάντρεμα των δύο γίνεται για λόγους πολιτικής από τη μία και τεχνοκρατικής από την άλλη προσέγγισης του θέματος των τραπεζών.

Αντίδραση

Ο κ. Τσίπρας φαίνεται να θεωρεί πως με την επιλογή του πιο ευέλικτου και γρήγορου στις αποφάσεις κ. Φλαμπουράρη θα μπορεί να κάνει καλύτερο «παιχνίδι» με τις τράπεζες. Θα μπορεί, δηλαδή, να υλοποιήσει με αποτελεσματικότερο τρόπο τον σχεδιασμό του Μαξίμου, μιας και ο κ. Δραγασάκης θεωρείται πιο θεσμικός και τηρεί πλήρως το λεγόμενο γράμμα του νόμου. Εν προκειμένω, είναι ένα ερώτημα αν θα υπάρξει αντίδραση, επίσημη ή με διαρροή, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή και τον κ. Στουρνάρα, ο οποίος έχει αρκετά καλή συνεργασία με τον κ. Δραγασάκη.

Πρέπει να σημειωθεί, τέλος, πως ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Αλέκος Φλαμπουράρης, έστω και αν είναι από τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προέρχονται από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και ουδέποτε ταίριαξαν τα χνώτα τους. Ο πρώτος ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και παραλίγο γραμματέας του κόμματος, ο δεύτερος ήταν στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού και μάλιστα στην αριστερή πτέρυγά του, ως στενός συνεργάτης του Γιάννη Μπανιά.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 29/9/2018