Η υπόθεση της Συµφωνίας των Πρεσπών συνδέθηκε εξαρχής, ως γνωστόν, µε την ένταξη της γειτονικής ∆ηµοκρατίας στο ΝΑΤΟ.

Και υποτίθεται ότι δίπλα σε αυτό πρόκειται να εξελιχθεί κάποια διαδικασία για ένταξη της ΠΓ∆Μ στην Ε.Ε. αργότερα.

Ολα τούτα επί χάρτου εξασφαλίζουν, κατά την εκτίµηση των Αµερικανών, των Ευρωπαίων και των νυν κυβερνώντων στην Ελλάδα ένα γεωπολιτικό τοπίο εγγυηµένης «ασφαλείας» στα ∆υτικά Βαλκάνια. Οµως, παρά το γεγονός ότι όλες οι παραπάνω δυνάµεις σκέπτονται έτσι, τα Σκόπια δεν φαίνεται να είναι έτοιµα να ενταχθούν στο σύστηµα βαλκανικής ασφαλείας µε τους όρους που καταγράφονται στη Συµφωνία των Πρεσπών.

Τα όσα δηλώνονται αυτή την περίοδο από την κυβέρνηση της ΠΓ∆Μ δείχνουν ότι η εµµονή των Σκοπίων στον «µακεδονισµό», που κατασκεύασε ο Τίτο πριν από 70 χρόνια, περιορίζει την προοπτική να αποτελέσει η «Βόρεια Μακεδονία» έναν παράγοντα «σταθερότητας» στα -ακόµα ταραγµένα- Βαλκάνια. Πληροφορίες από διπλωµατικές πηγές αναφέρουν τώρα πως και η Ουάσινγκτον προβληµατίζεται µε την περίπτωση των Σκοπίων.

Αυτό, διότι ο κ. Ζάεφ προκάλεσε µε τις γνωστές δηλώσεις του όχι µόνο τη δυσαρέσκεια της Αθήνας, αλλά και αντιδράσεις στη Βουλγαρία, όπου εθνικιστές πολιτικοί µε κυβερνητικές θέσεις και µεγάλα ακροατήρια εξαπέλυσαν µε βάσιµα επιχειρήµατα δριµύτατες επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού της ΠΓ∆Μ για τα περί «έθνους» και «γλώσσας» των «Μακεδόνων» της γειτονικής χώρας. Συζητείται πλέον στο παρασκήνιο ότι οι ΗΠΑ επιθυµούν βεβαίως να εντάξουν προσεχώς την ΠΓ∆Μ στο ΝΑΤΟ, αλλά όχι προκαλώντας δυσαρέσκεια σε δύο χώρες του ΝΑΤΟ, και µάλιστα σηµαντικές για το νέο σύστηµα ασφαλείας στα Βαλκάνια.

Υποτίθεται, δε, ότι οι «Πρέσπες» εντάσσονται στα ευρωατλαντικά σχέδια για ενισχυµένη «σταθερότητα» στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, που ιδιαιτέρως «ενδιαφέρει» και τη Ρωσία. Οι «Πρέσπες» αποτελούν κεντρικό στοιχείο της επιλογής των ∆υτικών να ενισχύσουν την κρατική οντότητα της ΠΓ∆Μ, για να αποτραπεί ο κίνδυνος ενός «άτακτου» διαµελισµού αυτής της αδύναµης ∆ηµοκρατίας.

Ο κ. Τσίπρας πήρε πρόθυµα το ρίσκο αυτής της συµφωνίας και φορτώθηκε το βάρος µίας οξείας κριτικής στο εσωτερικό πολιτικό µέτωπο, όπου πολλοί εκτιµούν ότι οι «Πρέσπες» δεν ευνοούν τα εθνικά συµφέροντα της Ελλάδας. Τώρα, ο κ. Ζάεφ δείχνει ότι, προκειµένου να ικανοποιήσει τον εκτεταµένο «µακεδονικό» εθνικισµό στην ΠΓ∆Μ, µετατρέπει τη ∆ηµοκρατία του όχι σε παράγοντα «σταθερότητας», αλλά σε «ταραχοποιό» των Βαλκανίων, βάζοντας απέναντί του την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.

Τις τελευταίες εβδοµάδες του ∆εκεµβρίου φάνηκε ότι ο «µακεδονισµός» των Σκοπίων µπορεί µελλοντικά να ακυρώσει τα επιχειρήµατα υπέρ της ένταξής τους στο ΝΑΤΟ. ∆ιότι, αν τα Σκόπια, όντας µέλος του ΝΑΤΟ, θα προκαλούν τριβές µε άλλες δύο χώρες του ΝΑΤΟ, τότε η ηγεσία της Συµµαχίας θα εµφανίζεται αδύναµη να επιβάλει µία «στρατηγική» σταθερότητα στην περιοχή.

Στην Αθήνα συζητείται τώρα στο υπουργείο Εξωτερικών το κατά πόσον αντιλαµβάνονται οι εθνικιστές πολιτικοί της ΠΓ∆Μ ότι το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να διακινδυνεύσει τη στρατηγική ενότητα της Συµµαχίας στα Βαλκάνια «για τα µάτια» των Σκοπίων.

Η Ουάσινγκον τώρα στέλνει µαντατοφόρους της στα Σκόπια, για να εξηγήσουν στον κ. Ζάεφ, όπως και σε άλλα πολιτικά πρόσωπα, ότι µάλλον έχει… παρεξηγήσει κάποια πράγµατα από την πολλή χαρά του µε τη Συµφωνία των Πρεσπών. Τον Ιανουάριο θα φανεί τι απέδωσε το αµερικανικό «φροντιστήριο». Αλλά συζητείται τώρα και κάτι άλλο σε κυβερνητικούς και διπλωµατικούς κύκλους, στη βάση ενός ερωτήµατος: Πριν προχωρήσει στη σύνταξη του κειµένου της Συµφωνίας των Πρεσπών, εκτός από το ότι αγνόησε παντελώς την ελληνική αντιπολίτευση, είχε λάβει µήπως υπ’ όψιν του ο κ. Τσίπρας τις απόψεις της Βουλγαρίας περί έθνους και γλώσσας «Μακεδόνων»;    

«ΠΛΗΓΗ»  

Κρίνοντας από τις σηµερινές αντιδράσεις της Σόφιας, µπορεί να υποθέσει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας αγνοούσε ότι η Βουλγαρία αναγνώρισε το κράτος της «∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας» το 1991, αλλά ρητά και αυστηρά δήλωσε τότε ότι δεν αναγνωρίζει έθνος µακεδονικό και γλώσσα µακεδονική. Οµως, και τα δύο στοιχεία, αµφότερα άσχετα µε την ένταξη της ΠΓ∆Μ στο ΝΑΤΟ, τα έβαλε µέσα στη συµφωνία µε τον κ. Ζάεφ το δίδυµο Τσίπρα-Κοτζιά. Ανοιξε έτσι µια «πληγή» και στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία.

Νόµισε η ελληνική κυβέρνηση ότι πέτυχε µια «συνολική» λύση των προβληµάτων της χώρας µε το «Μακεδονικό». Τώρα, η υπόθεση των «Πρεσπών»… µπάζει από πολλές πλευρές. Στην εσωτερική σκηνή της χώρας µας, η συµφωνία έχει κριθεί αρνητικά από κόµµατα και από σηµαντικό µέρος της ελληνικής κοινωνίας. Ακόµη κι αν ψηφιστεί τελικώς η συµφωνία µετά κόπων και βασάνων από τα κοινοβούλια των δύο χωρών, µόνο «σταθερότητα» δεν θα έχει να προσφέρει στη βαλκανική περιοχή µας.

Το ιδεολόγηµα του «µακεδονισµού» των Σκοπίων ούτε την εσωτερική συνοχή της γειτονικής ∆ηµοκρατίας θα διασφαλίσει -το αντίθετο µάλιστα, θα κτυπηθεί από το επιθετικό αλβανικό στοιχείο- ούτε θα εµποδίσει εξελίξεις στον πυρακτωµένο άξονα Τιράνων-Πρίστινας-Βελιγραδίου, ούτε θα αναβαθµίσει τις σχέσεις της «Βόρειας Μακεδονίας» µε την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ