Με τη φράση οι «Γερμανοί ξανάρχονται» θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τη δυναμική επανεμφάνιση στα πολιτικά πράγματα της χώρας της ποικιλόμορφης εκ-συγχρονιστικής ελίτ, που στο παρελθόν πλαισίωνε τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και σήμερα διεκδικεί ρόλο «γεφυροποιού» για λογαριασμό του Αλ. Τσίπρα ανάμε-σα στον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Πολλά από αυτά τα πρόσωπα, που στο παρελθόν στιγματίστηκαν με το προαναφερθέν προσωνύμιο εξαιτίας της «ταύτισής» τους με τον «γερμανοτραφή» πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, από ευαγγελιστές του «εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος» στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000 εσχάτως προβάλλουν ως ιεροκήρυκες της προπαγανδιστικής βίβλου του Μεγάρου Μαξίμου για πολιτική και εκλογική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Κεντροαριστεράς, προσφέροντας με τις σχετικές πρωτοβουλίες τους το «ηγεμονικό άλλοθι» που επιζητεί ο Αλ. Τσίπρας για να πιστοποιήσει την υπεροχή του έναντι του Κινήματος Αλλαγής και της Φ. Γεννηματά.

Το οξύμωρο στην όλη ιστορία είναι πως η πλειονότητα των εκφραστών της εκσυγχρονιστικής σχολής σκέψης, από καθηγητές πανεπιστημίου, επιστήμονες έως και δημοσιογράφους, που στο παρελθόν έδιναν μάχη υπέρ του Κ. Σημίτη και κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας ενθάρρυναν και τον τότε «στρατηγό» του ΠΑΣΟΚ, Θ. Τσουκάτο, να δρομολογήσει την ενδυνάμωση της επιρροής της Χαριλάου Τρικούπη προς τον χώρο της Αριστεράς, δηλαδή τον ΣΥΝ, σήμερα επιχειρούν να πρωταγωνιστήσουν στις εξελίξεις, προσαρμόζοντας εαυτούς και αλλήλους στις συνθήκες της νέας τάξης πραγμάτων, όπως αυτή διαμορφώνεται στο εσωτερικό της χώρας υπό την ηγεσία του Αλ. Τσίπρα. Κοντολογίς, από θαυμαστές και «αγιογράφοι» του Κ. Σημίτη, την περίοδο που επιχειρούσε τον «διεμβολισμό» της Αριστεράς, δηλαδή του ΣΥΝ, «μεταλλάχθηκαν» σε «υμνητές» και «σεπτούς προσκυνητές» του «κεντροαριστερού εικονίσματος», που περιφέρει ο Αλ. Τσίπρας με την ελπίδα πως μπορεί να πολλαπλασιάσει τους πιστούς του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική βάση των προοδευτικών δυνάμεων.Μερικά από τα πρόσωπα που τις προάλλες εμφανίστηκαν ως «θιασώτες» του σεναρίου για «συμπό-ρευση» των προοδευτικών δυνά-μεων της χώρας, στη βάση του σχεδίου του Μεγάρου Μαξίμου και του Αλ. Τσίπρα για τη δημιουργία μιας «δημοκρατικής συμπαράταξης», είχαν κινηθεί αναλόγως και στο παρελθόν υπέρ του Κ. Σημίτη. «Εργολάβοι» κάποτε του εκσυγχρονιστικού κινήματος, που σήμερα χτίζουν γέφυρες στον χώρο της Κεντροαριστεράς για να περπατήσει ο Αλ. Τσίπρας, όπως οι καθηγητές Α. Λιάκος, Ν. Μουζέλης, πιο πριν ο Κ. Τσουκαλάς, από κοντά ο Γ. Βέλτσος, η Μ. Ζορμπά, ο Σ. Βαλντέν, ο Α. Μητσός, οι «δημοσιογράφοι» Π. Παναγιώτου και Χ. Μαχαίρας, καθώς και άλλα παλαιά τέκνα της «εκσυγχρονιστικής» γενιάς, όπως η Ζωή Ακριβούλη, η Αννα Παπαδημητρίου -Τσάτσου, ο σύζυγος της οποίας ήταν δεξί χέρι του Κ. Σημίτη, και η Φ. Σιάννου.

Οι καθηγητές Α. Λιάκος και Ν. Μουζέλης, που έγιναν διάσημοι στο παρελθόν ως «φίλοι του Κ. Σημίτη», είναι δύο από τα πρόσωπα που ανέ-λαβαν σε επικοινωνιακό επίπεδο να διαφημίσουν την ανάγκη σύγκλισης ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, έχοντας προνομιακή πρόσβαση στις εκπομπές της δημόσιας τηλεόρασης.Ο Σ. Βαλντέν, το όνομα του οποίου έπαιζε πριν από τον ανασχηματι-σμό για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, αποτελεί επίσης μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.Στις αρχές του 2000 μαζί με άλλους καθηγητές πανεπιστημίου, που επίσης σήμερα εμφανίζονται ως «γεφυροποιοί» του ΣΥΡΙΖΑ με τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνά-μεις, είχε αναλάβει πανομοιότυπη πρωτοβουλία υπέρ του Κ. Σημίτη, βάζοντας την υπογραφή του σε ένα κείμενο με τις εξής αναφορές:

«Στο κατώφλι του 21ου αιώνα ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας με ριζικές μεταρρυθμίσεις και θεσμικές αλλαγές αποτελεί τη μόνη επιλογή που επιτρέπει στη χώρα μας να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις των καιρών. Είναι λοιπόν ανά-γκη οι επόμενες εθνικές εκλογές να σηματοδοτήσουν μια νέα αφετη-ρία για την προώθηση του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα μεγάλο, σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής, δημοκρατικής, σοσιαλιστικής Αριστεράς. Ενα κόμμα που θα πρωταγωνιστεί στη σύγκλιση ευρύτερων κοινωνικών πολιτικών δυνάμεων σε έναν νέο συνασπισμό εξουσίας. Πιστεύουμε ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία της μετεξέλιξής του, προχωρώντας, μαζί με άλλους, στην ουσιαστική επανίδρυση, με νέα οράματα, νέες ιδέες, νέες πολιτικές πρακτικές. Είναι φανερό ότι στο εκσυγχρονιστικό εγχείρημα δεν μπορούν να ηγηθούν οι συντηρητικές δυνάμεις. Αλλά ούτε και μια Αριστερά που μένει προσκολλημένη στο παρελθόν».

* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ