Τα 2+1 λάθη του Αλέξη Τσίπρα
Η ανάλυση κύκλων του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραµανλή για τις πολιτικές εξελίξεις
Σε δύο λάθη στρατηγικής και ένα τακτικής έχει υποπέσει ο Αλέξης Τσίπρας, γεγονός που εξασφαλίζει ακόµη µεγαλύτερες δυνατότητες στον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιτύχει την αυτοδυναµία στις εθνικές εκλογές. Την εκτίµηση αυτή κάνουν παράγοντες της Νέας ∆ηµοκρατίας που βρίσκονται στον κύκλο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραµανλή και αναλύουν µαζί του τις εκλογικές προοπτικές. Σύµφωνα µε την ανάλυση των παραγόντων αυτών, το πρώτο στρατηγικό λάθος του σηµερινού πρωθυπουργού -γεγονός που αναδεικνύει και την πολιτική απειρία του στενού του κύκλου- είναι η παράταση της θητείας της κυβέρνησης. ∆ηλαδή η µετάθεση του χρόνου των εκλογών µέχρι τον προσεχή Οκτώβριο. Οι εκτιµήσεις αυτές αναφέρουν ότι, πέραν της µακράς προεκλογικής περιόδου στην οποία η αριστερή κυβέρνηση καταδικάζει τη χώρα -µε όποια αδράνεια προκαλεί η αναµονή των εκλογών-, ο κ. Τσίπρας δεν προλαβαίνει πλέον να µεταβάλει το σε βάρος του κλίµα. Ακόµη και η επιδοµατική πολιτική δείχνει να έχει πλέον µικρή απήχηση, ενώ το εκλογικό σώµα αξιολογεί αρνητικά πληθώρα αρνητικών στοιχείων που αφορούν την καθηµερινότητά του.
Αρνητική προοπτική
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι θα προηγηθούν οι ευρωεκλογές έχει την εξής αρνητική για την κυβέρνηση προοπτική: πρώτον, είναι βέβαιον ότι τις εκλογές για την Ευρωβουλή θα τις χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταγράφεται και επιβεβαιώνεται από όλες τις δηµοσκοπήσεις των δύο τελευταίων ετών. ∆εύτερον, η εµπειρία έχει καταδείξει ότι η διαφορά στις ευρωεκλογές µεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόµµατος (τα οποία διεκδικούν στη συνέχεια και την εξουσία στις βουλευτικές εκλογές) µπορεί κατά την εκλογική αναµέτρηση του Οκτωβρίου να είναι δύο έως δυόµισι φορές µεγαλύτερη. Και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν έλαβαν υπόψη στο Μαξίµου, τη στιγµή µάλιστα που ακόµη και ευνοϊκές υπό µία έννοια δηµοσκοπήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν δείξει διαφορά µικρότερη από 5 ποσοστιαίες µονάδες.
Τούτων δοθέντων και εφόσον προηγούνται οι ευρωεκλογές, δεν θα αποτελέσει έκπληξη µια οδυνηρή εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο, καθώς µέχρι τότε το κυβερνών κόµµα θα είναι κατά την αγγλική έκφραση «κουτσή πάπια». Το δεύτερο στρατηγικό λάθος του Μαξίµου είναι ότι έδωσε τη δυνατότητα στη Νέα ∆ηµοκρατία και στον Κυριάκο Μητσοτάκη να εξαντλήσουν τη δική τους κυβερνητική τετραετή θητεία, καθώς η εκλογή Προέδρου της ∆ηµοκρατίας -την οποία ο κ. Τσίπρας είχε εργαλειοποιήσει τον Σεπτέµβριο του 2015 για να προσφύγει η χώρα στις κάλπες- είναι στα χέρια της Νέας ∆ηµοκρατίας. Κι έτσι στερεί τη δυνατότητα στον κ. Τσίπρα να επιτύχει τον στόχο του: να είναι η Ν.∆. µία «δεξιά παρένθεση», κατά την αριστερή έκφραση. Πράγµατι, η δυνατότητα αυτή εδόθη στον κ. Μητσοτάκη µέσω της συνταγµατικής αλλαγής.
Συνταγματική αλλαγή
Το Αρθρο 32 για την εκλογή του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας και την αποσύνδεση της εκλογής του από τη διάλυση της Βουλής έλαβε, κατά τη σχετική ψηφοφορία στη Βουλή για τις αναθεωρητέες διατάξεις, 224 ψήφους. Πράγµα που σηµαίνει ότι στην επόµενη Βουλή το υπό αναθεώρηση αυτό άρθρο µπορεί να τροποποιηθεί µε 151 ψήφους. Τις οποίες άνετα µπορεί να εξασφαλίσει η κυβέρνηση της Ν.∆. στη µάλλον απίθανη περίπτωση -µε τα σηµερινά δεδοµένα- που δεν θα εξασφάλιζε αυτοδυναµία. Είναι χαρακτηριστική η σχετική δήλωση του εισηγητή της Ν.∆., Κωνσταντίνου Τασούλα, µετά την υπερψήφιση της διάταξης του Αρθρου 32, ότι «η επόµενη πλειοψηφία δεν θα δεσµεύεται από το περιεχόµενο και θα αλλάξει το 32 πριν προκύψει θέµα εκλογής Προέδρου της ∆ηµοκρατίας. Ετσι θα ακυρώσει και την όποια πιθανότητα διάλυσης της Βουλής λόγω µη εκλογής Προέδρου».
«Λευκή πετσέτα»
Το λάθος τακτικής του κ. Τσίπρα συνδέεται µε τη δέσµευσή του για προσφυγή στις κάλπες µε εξάντληση της κυβερνητικής του θητείας, µη αφήνοντας αόριστο τον χρόνο των εκλογών, ώστε να τις πραγµατοποιήσει όποτε θα έκρινε βολικότερο για το κόµµα του. Ετσι, στην περίπτωση που διαπιστώσει ότι, για οποιονδήποτε λόγο, η κυβέρνησή του δεν µπορεί να εξαντλήσει τον χρόνο της και αναγκαστεί να πάει σε εκλογές νωρίτερα, λ.χ. µαζί µε τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές, τότε θα είναι σαν να «ρίχνει λευκή πετσέτα», οµολογώντας την αδυναµία του ουσιαστικώς να κερδίσει τις εκλογές. Κι αυτό γιατί, µετά τις διαβεβαιώσεις περί εξάντλησης της τετραετίας, η προσφυγή στις κάλπες όχι µόνο δεν θα συνιστά αιφνιδιασµό, αφού η εκλογολογία κρατάει τόσο καιρό, αλλά συγχρόνως θα αναδεικνύει και τους λόγους για τους οποίους δεν αντέχει η κυβέρνησή του, ώστε να εκπληρώσει τη δέσµευσή του για εξάντληση της θητείας του. Λόγοι που συνδέονται κυρίως µε τη δυσφορία και την κατακραυγή της κοινής γνώµης.
Ηδη οι συνθήκες -σε σχέση µε την αντοχή της κυβέρνησης- έχουν αρχίσει να µεταβάλλονται. Οπως έλεγε χαρακτηριστικά στα «Π» κορυφαίος πολιτικός, τόσο οι επικεφαλής της ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης όσο και άλλοι σε καίριες θέσεις του κρατικού µηχανισµού, βλέποντας την επερχόµενη αλλαγή σε συνδυασµό µε την προεκλογική περίοδο την οποία ούτως ή άλλως διανύουµε, «κατεβάζουν τα µολύβια».
Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 20/4/2019