ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Η Κομεντί Φρανσέζ έρχεται στην Επίδαυρο με «Ηλέκτρα» και «Ορέστη»
Πρόκειται για τον αρχαιότερο εν ενεργεία θίασος στον κόσμο
Την «Ηλέκτρα» και τον «Ορέστη» του Ευριπίδη παρουσιάζει στην Επίδαυρο, στις 26 και 27 Ιουλίου, ο αρχαιότερος εν ενεργεία θίασος στον κόσμο, η Κομεντί Φρανσαίζ, σε σκηνοθεσία του Ίβο βαν Χόβε. Είναι η δεύτερη συνεργασία του σκηνοθέτη με την Κομεντί Φρανσαίζ, μετά την επιτυχία των «Καταραμένων» του Λουκίνο Βισκόντι, που έκαναν πρεμιέρα στην Αυλή των Τιμών του Παλατιού των Παπών, ανοίγοντας το Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2016. Ο Ίβο βαν Χόβε συναντά τώρα τον θίασο της Κομεντί Φρανσαίζ με μια τοιχογραφία η οποία συνδέεται με την οικογένεια των Ατρειδών. Η συνεργασία της Κομεντί Φρανσαίζ με έναν από τους σημαντικότερους θεατρικούς σκηνοθέτες σε διεθνές επίπεδο, με κέντρο της την αρχαία ελληνική τραγωδία, προσέφερε την ευκαιρία στον Éric Ruf, γενικό διευθυντή της, και στον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, να ενώσουν τις δυνάμεις δυο μεγάλων θεατρικών οργανισμών.
Αναγνωρισμένος για την ικανότητά του να ξεδιπλώνει τα κείμενα επί σκηνής, ο Ίβο βαν Χόβε, σκηνοθέτης του Toneelgroep Amsterdam, συνενώνει τις τραγωδίες του Ευριπίδη σε μία παράσταση, τονίζοντας δύο στοιχεία: την επικαιρότητα και τη σχέση τους με το παρόν και την κοινωνική τους διάσταση. Σύμφωνα με όσα εκτυλίσσονται επί σκηνής, οι πληγές, η ευαισθησία και ο ευάλωτος και εύθραυστος κόσμος της Ηλέκτρας και του Ορέστη είναι τα δεδομένα που ανοίγουν τον δρόμο για να οδηγηθούν τα δυο αδέλφια στην αγριότητα. Χωρίς να έχουν γνωρίσει ποτέ τον πατέρα τους, που έφυγε ως αρχιστράτηγος του στρατού των Αργείων στον πόλεμο της Τροίας, δεν μπορούν παρά να τον βλέπουν σαν υπέρτατο ήρωα. Ορκισμένοι εχθροί τους είναι η μητέρα τους Κλυταιμνήστρα και ο εραστής της Αίγισθος και πεδίο της εκδίκησης και της μάχης μέχρι τελικής πτώσεως αποδεικνύεται ο οικογενειακός οίκος. Αποδιωγμένοι, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης γίνονται από παιδιά βασιλέων, πρόσφυγες μέσα στην πατρίδα τους.
Αναγνωρισμένος για την ικανότητά του να ξεδιπλώνει τα κείμενα επί σκηνής, ο Ίβο βαν Χόβε, σκηνοθέτης του Toneelgroep Amsterdam, συνενώνει τις τραγωδίες του Ευριπίδη σε μία παράσταση, τονίζοντας δύο στοιχεία: την επικαιρότητα και τη σχέση τους με το παρόν και την κοινωνική τους διάσταση. Σύμφωνα με όσα εκτυλίσσονται επί σκηνής, οι πληγές, η ευαισθησία και ο ευάλωτος και εύθραυστος κόσμος της Ηλέκτρας και του Ορέστη είναι τα δεδομένα που ανοίγουν τον δρόμο για να οδηγηθούν τα δυο αδέλφια στην αγριότητα. Χωρίς να έχουν γνωρίσει ποτέ τον πατέρα τους, που έφυγε ως αρχιστράτηγος του στρατού των Αργείων στον πόλεμο της Τροίας, δεν μπορούν παρά να τον βλέπουν σαν υπέρτατο ήρωα. Ορκισμένοι εχθροί τους είναι η μητέρα τους Κλυταιμνήστρα και ο εραστής της Αίγισθος και πεδίο της εκδίκησης και της μάχης μέχρι τελικής πτώσεως αποδεικνύεται ο οικογενειακός οίκος. Αποδιωγμένοι, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης γίνονται από παιδιά βασιλέων, πρόσφυγες μέσα στην πατρίδα τους.