Γεννημένη από γονείς βιοπαλαιστές, μικρασιατικής καταγωγής, η Σοφία Αρβανίτη κατάλαβε από μικρή ότι έπρεπε να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Το ταλέντο της στο τραγούδι και τον χορό ήταν έμφυτο, αλλά κανείς στην οικογένεια δεν μπορούσε να τη βοηθήσει.

Το ’πε και το ’κανε. Φτάνοντας στη «χρυσή» δεκαετία του ‘90, συνεργάστηκε με ροκ και ποπ καλλιτέχνες. «Στην αρχή του 1990 συνεργάστηκα στους δίσκους μου με ποπ σταρ της εποχής, αλλά και σε συναυλίες.

Αργότερα, που άλλαξε το σκηνικό σε λαϊκοπόπ, το γύρισα κι εγώ για λόγους επιβίωσης και έτσι προσαρμόστηκα σε αυτήν την πραγματικότητα», εκμυστηρεύεται  στο ένθετο του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ της εφημερίδας «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» /Secret, που κυκλοφόρησε εκτάκτως στις στις 25/10/2019.

Πόσο έχει αλλάξει η Σοφία Αρβανίτη από την εποχή του «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια» και του «Σοκολατί»; «Αυτό το τραγούδι του Μιχάλη Ρακιντζή κατάφερε να αντέξει τριάντα χρόνια μετά και το απολαμβάνω. Προσωπικά πάντοτε με συγκινούσε.



Σήμερα διατηρώ αυτήν την ανεμελιά εκείνων των χρόνων, αλλά σαφώς και έχω επηρεαστεί από ό,τι ακολούθησε. Ετσι έφτιαξα με τους εξαιρετικούς μου συνεργάτες και φίλους το άλμπουμ “Αλαβαρντάχαλα τραγούδια των καιρών”, που το αγκάλιασε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και το κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική του. Συνεργάστηκαν ακόμη οι Ανδρέας Κατσιγιάννης, Ζωή Τηγανούρια, Σταμάτης Μεσημέρης, Δημήτρης Λιόλιος, Πάνος Αρβανίτης και άλλοι», περιγράφει.

Έπειτα από μια απόσυρση λίγων ετών στην Ανάβυσσο, επέστρεψε δυναμικά. «Ένιωθα έντονη την ανάγκη να γράψω στίχους και μουσική, να κάνω μια νέα παραγωγή, που θα περιγράφει πώς βλέπω τα πράγματα σήμερα.



Δύο χρόνια δούλεψα και γουστάρω πάρα πολύ που έκανα δίσκο ουσίας, αδιαφορώντας για αυτό που λέμε σουξέ», απαντά κάθετη. Στην ερώτηση τι θα άλλαζε αν είχε τη δυνατότητα, λέει:

«Από πού να το πιάσεις... Ασ’ το όπως είναι. Σημασία έχει να μπορούμε να επιβιώσουμε και να προχωράμε... Η απέραντη φλόγα μου για ζωή απαιτεί να γίνομαι όλο και καλύτερος άνθρωπος και όλο και καλύτερη επαγγελματίας, με την οπτική όμως, αλλά και την αγνότητα του ερασιτέχνη».

Παραδέχεται πως τώρα που «πέθαναν» οι δισκογραφικές έχει προσαρμοστεί στον ψηφιακό κόσμο και στα social media και για τα «Αλαβαρντάχαλα» δηλώνει πως είναι τέτοια η φτιαξιά τους που θα κρατήσουν αρκετά, γιατί έχουν πολύ ζουμί.

«Παράλληλα έρχονται κι άλλες παραγωγές, όπως ένα επετειακό λάιβ, που ηχογράφησα με την μπάντα μου, τους “Από την Πόλη έρχονται”, και θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες από τη Rain Music».

Σταθμός όμως στην καριέρα της είχε σταθεί η συνεργασία της με την Bonnie Tyler και το δίγλωσσο κομμάτι «Πεθαίνω στην ερημιά - The desert is in your heart» σε μουσική Μ. Ρακιντζή.



«Η πλέον αναπάντεχη συνεργασία μου ήταν αυτή με την B. Tyler. Είμαι περήφανη που το σύμπαν συνωμότησε και συνέβη.

Μάλιστα, αυτή η παραγωγή ξανά κυκλοφόρησε πέρυσι από Άγγλο παραγωγό σε ένα διπλό άλμπουμ με αποκλειστικά τραγούδια της Tyler», αποκαλύπτει.

Αλήθεια, έχουν μείνει οι παλιές φιλίες (Ρακιντζής, Μαντώ, Βόσσου, Χαριτοδιπλωμένος κ.λπ.); Προστέθηκαν νέες, όπως αυτή του Δημήτρη Λιόλιου;

«Είμαστε φίλοι με πολλά από τα παιδιά από την ποπ-ροκ και μέταλ σκηνή. Έχουμε αρκετή τρέλα μέσα μας και έτσι την παλεύουμε στις μέρες μας», απαντά. Για την προσωπική της ζωή δεν λέει πολλά, μόνο αυτό: «Όταν καίγεται ο εγκέφαλός μου, πάω και μένω σε ένα παλιό τροχόσπιτο στη θάλασσα, με τα δύο μου σκυλιά».



«Αυτή η σπουδαία ψυχή ήταν ο αδερφός μου»

Τον Αύγουστο, η Σοφία Αρβανίτη είχε μια μεγάλη απώλεια, καθώς ο αδερφός της, Κωνσταντίνος, έφυγε από τη ζωή. «Ο αδελφός μου κι εγώ από μικρά καταλάβαμε ότι έπρεπε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, γιατί οι γονείς μας είχαν παλιά μυαλά και εμείς ήμασταν αρκετά ανήσυχοι και θέλαμε να κάνουμε τα δικά μας.

Σαν αδέλφια υποστηρίζαμε ο ένας τον άλλον. Εκείνος με συνόδευε όταν πήγαινα μικρή μπαλέτο κι εγώ παρακολουθούσα προπονήσεις που έκανε στο μοτοκρός», εκμυστηρεύεται.

«Πάλευε χρόνια με τη γνωστή ασθένεια. Επέλεξε για παντοτινή του κατοικία τη γειτονιά των αγγέλων», λέει με πόνο και αναφέρεται στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, όπου ο αδερφός της ήταν ο γενναίος που έσωσε 73 ανθρώπους από τη φωτιά.

«Είμαι περήφανη που αυτή η σπουδαία ψυχή ήταν αδελφός μου και με λυτρώνει τόσο να μιλάω γι’ αυτόν και να τον ζωντανεύω με έναν τρόπο. Εγώ πρέπει να συνεχίσω στηρίζοντας τη μητέρα μου και θα ξαναπαίξω μουσική. Πάντα θα δακρύζω όταν θα τραγουδάω το αγαπημένο του τραγούδι στην κιθάρα μου, που ήταν το "Η παλιοσκυλού"».

ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΘΕΤΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΦ/ΔΑΣ "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ" (SECRET)