Η Παυλίνα Βουλγαράκη μιλάει στον Γιάννη Ξυνόπουλο και αποκαλύπτει στο «Secret», στο ένθετο του πολιτισμού της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφόρησε το Σάββατο 16/11/2019 τα σχεδία της και τις συνεργασίες της.

Στην οικογένεια της Παυλίνας Βουλγαράκη κανείς δεν ήταν μουσικός. Η μητέρα της, συμβολαιογράφος και ο πατέρας της, πρώην πολιτικός. Εκείνης όμως ήταν το μεγάλο όνειρο.

«Από παιδάκι όταν συναντούσα αγνώστους και με ρωτούσαν τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, απαντούσα ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι σε σχέση με το ποια είμαι και τι κάνω. Κάποια στιγμή στην Α’ Δημοτικού κατάλαβα ότι μάλλον δεν βγάζει νόημα να λέω ότι είμαι γοργόνα σε ειδική αποστολή και κάπου εκεί έριξα τους τόνους στις ιστορίες μου (γέλια).

Πλέον, όταν νιώθω ότι μπορεί κάποιος να με ξέρει, απαντάω ότι ασχολούμαι με τη μουσική γενικά κι αόριστα», εξομολογείται στο «S» με αφορμή τις τελευταίες εμφανίσεις της στο «131» της Πειραιώς.



Εκεί όπου με electro διάθεση και δυτικές επιρροές ακόμη και στους πιο παραδοσιακούς ρυθμούς ξαναδιαβάζει τη μουσική της, αφήνοντας πιο pop στοιχεία να βγουν στην επιφάνεια, αλλά αναδεικνύοντας και τη θεραπευτική διάσταση της Τέχνης.

Είναι μια ανερχόμενη και ήρεμη δύναμη της μουσικής;

«Αν η ίδια ως ύπαρξη είμαι μια ανερχόμενη τραγουδοποιός, που κάνει αργά και σταθερά βήματα, ελπίζω η απάντηση να είναι “ναι”. Αν όμως είμαι όντως μια ανερχόμενη ήρεμη δύναμη, τα βλέπω δύσκολα τα πράγματα για εμένα (γέλια)».

Έχουν κυκλοφορήσει ήδη δύο τραγούδια από τον τρίτο της δίσκο, το «Αυτό ήταν όλο» και το «Δεν είπες κάτι» σε μουσική της Δήμητρας Γαλάνη.

«Ετοιμάζουμε κάποια κομμάτια με τον Οδυσσέα Ιωάννου και τον φίλο μου, Γιώργο Κυριάκο. Σύντομα θα κυκλοφορήσει το τρίτο single, στο οποίο έχω γράψει η ίδια τους στίχους και τη μουσική παρέα με τον Γιώργο», αποκαλύπτει λέγοντας πως ο δίσκος έχει νέο ήχο.

«Το ίδιο δηλαδή που κάναμε στις "Μωβ καληνύχτες" τώρα το πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Στοχεύουμε σε ένα συμπαγές δημιούργημα, ηχητικά και αισθητικά. Τις ενορχηστρώσεις του έχει αναλάβει ο επίσης πολύ καλός μου φίλος και χρόνια συνεργάτης, Κωστής Βήχος», προσθέτει.

«Για κάποιες από αυτές τις συνεργασίες πέρασα από οντισιόν. Άλλες έγιναν τυχαία κι ήταν καθοριστικές, όπως αυτή με τον Μπάμπη Στόκα.


Άλλες τις κυνήγησα σαν τρελή, όπως αυτή με τον Ψαραντώνη, κι άλλες ήταν όνειρα που δεν φοβήθηκα να πλησιάσω, όπως αυτή με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Οδυσσέα Ιωάννου», παραδέχεται, ενώ αποκαλύπτει πόσο δεμένη ήταν με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

«Τον αγαπάω σαν οικογένεια», λέει. «Τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Ψαραντώνη, για άλλους λόγους τον καθένα, τους θαυμάζω σε προσωπικό επίπεδο.

Με εμπνέουν, τους παρακολουθώ και κάθε λέξη τους, είτε σε προσωπικές μας συζητήσεις είτε σε συνεντεύξεις τους, την έχω ρουφήξει σαν σφουγγάρι.

Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για τη συνεργασία που έρχεται με τον Οδυσσέα Ιωάννου και ακόμα δεν έχω σκεφτεί κάποια επόμενη που θα ήθελα να συμβεί. Αυτή μου φτάνει και μου περισσεύει», αναφέρει.

Για τον χώρο της λέει: «Δεν με τροφοδοτεί καθόλου ο ανταγωνισμός. Πιο πολύ με αφορά η ενότητα. Πώς μπορούμε πολλοί άνθρωποι μαζί που ποτέ δεν θα γίνουμε ίδιοι να προσφέρουμε κάτι μουσικά, ιδεολογικά, ψυχικά, πνευματικά ή όλα αυτά μαζί».

Όσο για το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό της όνειρο, είναι να έχει πάντα έμπνευση: «Δεν εννοώ μόνο συνθετικά ή στιχουργικά, αλλά και να έχω συνέχεια νέες ιδέες και ικανότητες».