Οι μεγαλύτεροι τον μάθαμε ως pop star της ελληνικής σκηνής, αλλά και ως τον άνθρωπο πίσω από απίστευτα άρτιες και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις. Οι νεότεροι τον γνωρίζουν από την κλασική του παιδεία, τις συναυλίες, τις διακρίσεις, τις μελοποιήσεις μεγάλων Ελλήνων ποιητών αλλά και το ότι είναι λάτρης του Μ. Θεοδωράκη.

Μήπως από το μεταγενέστερο προφίλ ταιριάζει περισσότερο στην καριέρα του Στέφανου Κορκολή;

«Σαν καριέρα, σίγουρα μου ταιριάζει η δεύτερη, συμφωνώντας απόλυτα μαζί σας. Αλλωστε η pop περίοδος αποτελούσε ένα διάλειμμα ή παρένθεση, αν θέλετε, από τη διαρκή ενασχόλησή μου με τη μουσική ως σολίστ του πιάνου.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως γυρνάω την πλάτη σε αυτήν την περίοδο. Μάλιστα, δεν σας κρύβω πως χαίρομαι με το γεγονός ότι κάποια από τα τραγούδια αυτής της περιόδου ακούγονται ακόμη και τραγουδιούνται από τους νεότερους.

Αυτό σημαίνει πως, αν μη τι άλλο, πέρασαν τις εξετάσεις του χρόνου», λέει μιλώντας στο «S». Το 2018 ο δίσκος «Θα ’θελα αυτήν τη μνήμη να την πω», με 21 συνθέσεις σε ποιήματα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη, του σπουδαίου Αλεξανδρινού ποιητή, έγινε χρυσός.

Αυτό κι αν είναι επιτυχία. «Σίγουρα το γεγονός ότι ένα τόσο δύσκολο και σοβαρό εγχείρημα έτυχε αυτής της αποδοχής και κυρίως το ότι το συγκλονιστικό ποίημα “Ενας γέρος” ακούστηκε και στα ραδιόφωνα με χαροποιεί ιδιαίτερα.



Oχι με την έννοια της αυταρέσκειας αλλά του ότι, όπως άλλωστε και οι μελετητές του έργου του ποιητή είπαν, “ο Κ.Π. Καβάφης τραγουδιέται”», σχολιάζει. Ο Κορκολής είναι ο καλλιτέχνης που μας ταξιδεύει άνετα στα έργα των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σπανού, Πλέσσα, αλλά «παίζει» και με τους Μητροπάνο, Πρωτοψάλτη, Rolling Stones...

«Οι νότες οφείλουν να ταξιδεύουν ελεύθερα. Θα έλεγα ότι τα όρια τα καθορίζεις εσύ βάσει της αισθητικής σου, με τεράστιο σεβασμό και αγάπη στο έργο των τόσο σημαντικών δημιουργών», λέει και αποκαλύπτει τα φετινά του πλάνα στις «Γραμμές».

«Οι μουσικές ιστορίες, που ουσιαστικά είναι μέρος των δικών μου μουσικών ιστοριών, είναι μία αφήγηση με νότες των σημαντικότερων στιγμών μου.

Τραγούδια που έχω ενορχηστρώσει για σημαντικούς συναδέλφους μου, τραγούδια που έχω γράψει για μεγάλους ερμηνευτές, αυτά που έχω ερμηνεύσει ο ίδιος τη δεκαετία του ’90, ξένες, μεγάλες επιτυχίες, που είναι ιστορίες μας και, βέβαια, τραγούδια που άφησαν ιστορία, των μεγάλων Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Σπανού, Λοΐζου, Ξαρχάκου κ.ά.».

Όλα αυτά ενορχηστρωμένα εκ νέου, λιτά και ανθρώπινα, σε ένα πρόγραμμα όπου οι στιγμές εναλλάσσονται με μεγάλες ταχύτητες και καταλήγουν σε μία ατμόσφαιρα μπουάτ, όπου ακροατές και μουσικοί γίνονται μια μεγάλη παρέα. «Να μην ξεχνάμε το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, καθώς, επίσης, τον διαδραστικό χαρακτήρα και τις -με ή χωρίς νότες- αφηγήσεις μου στους φίλους ακροατές.

Άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο: να εκμηδενιστούν οι αποστάσεις», συμπληρώνει. Για το αν θα πήγαινε ως κριτής σε ένα από τα μουσικά ριάλιτι, απαντά:

«Μου έχει προταθεί πολλές φορές και έχω αρνηθεί, εκτός από την περίπτωση του “Just the two of us”, όπου υπήρχε ειδική αποστολή, καθότι τα έσοδα θα πήγαιναν και πήγαν στους Έλληνες αθλητές των Special Olympics.

Άλλωστε δεν το θεωρούσα και δεν ήταν talent show με την έννοια που γνωρίζουμε. Γενικά, δεν μου αρέσει να κρίνω, πόσω μάλλον να μπαίνω στη διαδικασία να κρίνω, και μάλιστα δημόσια, νέα παιδιά με όνειρα».

Έχει συγχωρέσει όλους αυτούς που στο παρελθόν ήθελαν να βάλουν τρικλοποδιά στην καριέρα του; «Δεν τίθεται θέμα συγχώρεσης ή μη. Κοιτάω μπροστά», απαντά κάθετα.