Ο Κωνσταντίνος Κάππας είναι αφοπλιστικά ευγενικός, άμεσος και εξαιρετικά αγαπητός στον κόσμο. Αυτόν τον καιρό πρωταγωνιστεί στο έργο «Ο άλλος
» του σύγχρονου και πολυπαιγμένου Γάλλου συγγραφέα Florian Zeller ερμηνεύοντας έναν ρόλο σαν αυτούς που αγαπά πολύ, το θύμα ενός γάμου, όπως μας λέει σήμερα ο ίδιος.
Τον συναντήσαμε στις πρόβες στο Θέατρο Μικρό Χορν και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για το έργο που ξεκινάει στις 28 Φεβρουαρίου σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο, που γράφτηκε το 2004 και αναφέρεται στη σχέση ενός ζευγαριού σε μία «υποθετικά» καθημερινή ιστορία που αμφισβητεί τον εαυτό της ισορροπώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και το φανταστικό.
Ποιους κανόνες πρέπει να ακουλουθήσει το ζευγάρι για να μην καταστρέψει τη σχέση του; Πόσο «μαζί» πρέπει να ζει για να είναι για πάντα μαζί; Πρέπει να λένε αλήθειες; Πόσο θα συνεχίσει να αγαπάει ο ένας τον άλλον μετά από κάποια χρόνια όταν η οικειότητα φέρει ρωγμές και το ειρωνικό χιούμορ αντικαταστήσει το αυθόρμητο πείραγμα; Τι θα μπορούσε να γίνει εάν... βρισκόταν η ιδανική ισορροπία ανάμεσα στον κυνισμό και τον ρομαντισμό και αν οι σχέσεις δεν είναι απαραίτητα καταδικασμένες; Πόσο μπορεί να πληγώσει εκείνος εκείνην και πόσο εκείνη, εκείνον; Πόσο άγρια μπορεί να γίνει μία σχέση αγάπης αν η αλήθεια ειπωνόταν άφοβα και η σταθερότητα δεν ήταν αυτοσκοπός;
Και αν τελικά φανεί «ο άλλος»; Θα είναι κάποιος ξένος ή μήπως ένας άλλος εαυτός; Και τι θα είναι πιο τρομακτικό; Να είσαι μόνος με τον εαυτό σου ή μήπως με έναν άλλον; Μία ιστορία για το παράδοξο των σχέσεων, των σκέψεων, της φθοράς, της απιστίας και του αγνώστου «άλλου».
Πρωταγωνιστείς στο έργο «O άλλος» του Florian Zeller. Τι διερευνά αυτό το έργο και πως το παρουσιάζει στο κοινό;
Ναι είναι το τρίτο έργο αυτού του συγγραφέα που παίζω εγώ. Οπότε αρχίζω και τον ψυχολογώ πολύ καλά αυτόν τον συγγραφέα. Νομίζω πως κάποια γυναίκα του έχει κάνει μεγάλο κακό για να γράφει τέτοια έργα. Η υπόθεση έχει να κάνει με τρία πρόσωπα. Ένας ζευγάρι και ένας άντρας που παρεισφρέει σε αυτό. Παρακολουθούμε πως ένα ζευγάρι ξεκινάει τη σχέση του με ενθουσιασμό και παρόλο που προσπαθεί να ορίσει τους κανόνες του, κάτι του ξεφεύγει. Και αυτό αρχίζει να διαλύει τη σχέση του. Όμως γίνεται και ένα περίεργο παιχνίδι με τις αναμνήσεις, τη μοναξιά, το ασυνείδητο και το υποσυνείδητο. Έχει να κάνει και με την αλήθεια ανάμεσα στο ζευγάρι.
Ποιός είναι ο χαρακτήρας που υποδύεσαι στο έργο;
Εγώ παίζω το θύμα. Ένα συγγραφέα λίγο αποτυχημένο, που δεν έχει πολύ ταλέντο. Η γυναίκα στην αρχή τον θαυμάζει, αλλά στη συνέχεια καταλαβαίνει πως δεν είναι και πολύ ταλαντούχος. Αυτή βρίσκει κάποιον άλλον και τον απατάει. Ο ήρωας μιλάει για τον ευατό του, αλλά και για τον κόσμο, την μοναξιά. Είναι εξαιρετικός ρόλος. Μου αρέσει που είναι το θύμα, ο αδύναμος.
Συνάντησες ίσως, κάποιο "κομμάτι" του εαυτού σου σε αυτόν τον ρόλο;
Ε, βέβαια. Κάποια πράγματα που λέει από το παρελθόν του, κυρίως αυτά που λέει για τη μητέρα του που του έλεγε να διαβάσει για το σχολείο.
Τι σε δυσκόλεψε ποιο πολύ στον ρόλο;
Με δυσκόλεψε η ισορροπία του έργου, η λεπτή γραμμή που θα εξασφάλιζε να μην γίνει το έργο κωμικό εκεί που θα έπρεπε, αλλά και ούτε πολύ σοβαρό κάπου αλλού. Αλλά νομίζω πως το βρήκαμε.
Και τι σε γοητεύει ιδιαίτερα σε αυτόν τον χαρακτήρα;
Με γοητεύει πολύ η μοναξιά του, αλλά και η κατρακύλα του. Στο θέατρο με γοητεύουν πολύ οι ρόλοι που έχουν μια ψυχολογική κατρακύλα. Τέτοιους ρόλους θέλω να παίζω, μου αρέσουν πολύ. Τους βρίσκω πολύ ενδιαφέροντες.
Ποια σημεία του έργου έχουν αναφορά στο σήμερα και κάνουν τον θεατή να δει μέσα του;
Η πείρα συνήθως βοηθάει. Και η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. Δηλαδή έχει να κάνει με το πόσο ολοκληρωμένη προσωπικότητα είναι κάποιος και πόσο ανοικτόμυαλος και καλός είναι. Αν κάποιος δεν έχει δουλέψει τον εαυτό του, δεν μπορεί να κάνει σωστή σχέση.
Τι σημαίνει ελληνική οικογένεια για εσένα. Ποιες παθογένειες διακρίνεις και ποια θετικά;
Η οικογένεια στην Ελλάδα είναι τελείως λάθος, έχει τεράστια προβλήματα. Βλέπεις παντού μαμάκηδες, μπαμπάκηδες ή γυναίκες που έχουν στο μυαλό τους συγκεκριμένα στερεότυπα. Και συνέχεια αναπαράγονται μητρικά και πατρικά πρότυπα που είναι λάθος. Οπότε δεν βλέπεις συνήθως σωστές σχέσεις.
Το έχεις ψάξει το θέμα;
Τα έχω βιώσει εγώ ο ίδιος όλα αυτά και τα έχω αποτάξει. Γιατί κι εγώ προέρχομαι από μια συντηρητική οικογένεια. Όλα όσα σου έλεγαν οι γονείς σου πρέπει κάπου να τα παρκάρεις, να τα ζυμώσεις και να βγάλεις ένα δικό σου συμπέρασμα. Πρέπει να καταλαβαίνεις εύκολα τα λάθη σου και να προχωράς μπροστά.
Παίζεις παράλληλα και στο παιδικό "Όλιβερ Τουίστ" στον Ελληνικό Κόσμο και στις "Ψευδαισθήσεις" στο Θέατρο Ροές. Πως γίνεται να παίζεις σε τόσα πολλά; Δεν κουράζεσαι;
Υπάρχει μια κούραση, αλλά επειδή πια είμαι χαλαρός στη δουλειά μου, δεν μπερδεύομαι. Κάθε παράσταση είναι ένα κουτάκι που μπαίνω μέσα και ακολουθώ έναν διάδρομο. Είναι πια θέμα πείρας. Αλλά αν είχα τηλεόραση τώρα δεν θα μπορούσα να παίζω σε τόσες παραστάσεις. Γιατί η τηλεόραση, το γύρισμα, τον καίει τον εγκέφαλο. Οι ρυθμοί της τηλεόρασης είναι πολύ γρήγοροι.
Έχεις περάσει από πολύ καλές εποχές στην τηλεόραση. Σου λείπει;
Ναι πάρα πολύ. Και θα ήθελα πολύ να επανέλθουν. Υπήρχαν καλά πράγματα παλιά, αλλά γίνονταν και πολλές μπαρούφες. Υπήρχαν πολλά που ήταν χάλια.
Φαίνεται να επανέρχεται η καλή τηλεόραση;
Δεν ξέρω γιατί τώρα πια παίζει μεγάλο ρόλο και το internet.
Αν σε πάω λίγο πίσω, θυμάσαι τον λόγο για τον οποίο έγινες ηθοποιός;
Από μικρό παιδί ήμουν ένα ελεύθερο μυαλό, είχα έναν δικό μου δρόμο. Τίποτα όμως δεν προμήνυε ότι θα γίνω ηθοποιός. Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε πίσω. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Πάντα κινήγαγα ένα αστέρι. Το δικό μου αστέρι. Στα 24 μου αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, όταν μια μέρα κρατούσα τα λόγια σε ένα φίλο μου ηθοποιό. Και μου άρεσε. Δοκίμασα να διαβάσω θέατρο και ξεκίνησε μια πολύ ωραία διαδικασία. Ήταν σαν βρήκα αυτό που έψαχνα. Αλλά το θέατρο το γνώρισα μικρός μέσω του Λάκη Κουρετζή που είχα δάσκαλο στις κατασκηνώσεις. Μας έκανα υπέροχα πράγματα και μας έμαθε πόσο σημαντικό είναι το θέατρο για τον άνθρωπο. Ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος. Μας πήγαινε στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο.
Πως στην αρχή της καριέρας σου έκανες πολλές ταινίες;
Στην Ελλάδα αν κάποιος παίξει σε μια ταινία και είναι όμορφος και καλός, όλοι μετά τον θέλουν για τη δική τους ταινία. Γίνεται της μοδός που λένε. Κάποιοι είναι εμμονικοί με κάποιους ηθοποιούς. Οπότε παίζουν συνέχεια οι ίδιοι. Δεν βλέπεις νέα πρόσωπα στον κινηματογράφο. Εγώ δεν πιστεύω στον ελληνικό Κινηματογράφο και δεν ασχολούμαι πολύ. Δυστυχώς οι σκηνοθέτες του κινηματογράφου δεν πηγαίνουν στο θέατρο ώστε να ξέρουν να επιλέγουν το σωστό ηθοποιό.
Άφησες τον Κινηματογράφο επειδή ξεκίνησες την τηλεόραση;
Αυτός με άφησε. Όταν ξεκίνησα να παίζω στην τηλεόραση δεν μου γίνονταν πια προτάσεις για κινηματογράφο. Αλλά και στην τηλεόραση και στον Κινηματογράφο έχω περάσει εξαίσια. Αλλά η ζωή μου είναι το θέατρο. Όλα μου αρέσουν, αλλά μου αρέσουν επίσης και τα μεγάλα διαλείμματα. Θέλω να καθήσω 4-5 μήνες να ξεκουραστώ. Το καλοκαίρι σπάνια δουλεύω.
Δουλεύεις από μικρή ηλικία σε μια πολύ απαιτητική δουλειά κάνοντας παράλληλα θέατρο και τηλεόραση. Έφτασες ποτέ κοντά στην υπερκόπωση ή την κατάθλιψη;
Ναι βέβαια. Πριν δυο χρόνια που είχα τηλεόραση και θέατρο μαζί είχα εξουθενωθεί. Αλλά εντάξει δεν παραπονούμαι. Είναι περίεργη η δουλειά μας. Το θέμα είναι να προχωράς, να εξελίσσεις τα εκφραστικά σου μέσα και να ξεπερνάς τις αδυναμίες σου.
Τι έχεις κερδίσει από την καριέρα σου;
Αισθάνομαι δυνατός, ότι πατάω στα πόδια μου. Με έχει αναδείξει πολύ η δουλειά και ο κόσμος και είμαι πολύ ευχαριστημένος.
Υπάρχουν κλίκες στο χώρο σου;
Να μην το πούμε κλίκα. Μπορεί να είναι κάποιοι άνθρωποι που συννενοούνται λίγο καλύτερα μεταξύ τους, που έχουν κάποιες θέσεις και επιλέγουν τα δικά τους πρόσωπα. Αλλά αυτό είναι αναγκαίο για τη δουλειά μας. Απλά δεν πρέπει να αδικούνται κάποιοι άλλοι.
Τι σε κουράζει πιο πολύ στον χώρο τον καλλιτεχνικό;
Οι άνθρωποι που δεν ξέρουν τη δουλειά τους. Ειδικά στο θέατρο δεν είναι καθόλου καλό αυτό. Γιατί κάποιοι αυτοχρίζονται ηθοποιοί, σκηνοθέτες.
Τι υποστηρίζεις με πάθος;
Το θέατρο μου προτείνει πράγματα που εγώ δεν τα ξέρω. Ο κόσμος του θεάτρου δεν είναι απόλυτα συμβατός με τον δικό μου κόσμο. Και μου αρέσει να το δοκιμάζω αυτό, να ψάχνω.
