ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Νίκος Μπελογιάννης: Έφυγε από τη ζωή ο γιος του Νίκου Μπελογιάννη και ανηψιός της Διδώς Σωτηρίου
Το μήνυμα της Υπουργού Πολιτισμού για την απώλειά του
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 ετών ο μηχανικός Νίκος Μπελογιάννης ύστερα από νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας.
Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη με την αναγγελία του θανάτου του Νίκου Μπελογιάννη, έκανε την εξής δήλωση: «Το Νίκο θα τον θυμάμαι πάντα, έτσι όπως τον γνώρισα στη διεπιστημονική έρευνά μας της αρχαίας Καρθαίας, στη Τζια. Χαμογελαστός, προσηνής, να δίνει οδηγίες για την προστασία των κιόνων του ναού της «Αθηνάς», σμιλεμένων στον τοπικό εύθρυπτο κογχυλιάτη λίθο. Θα τον θυμάμαι πάντα να συζητάμε –και πολλές φορές να διαφωνούμε- οι τρεις μας, με τον αείμνηστο αρχιτέκτονα μας Αλέκο Παπανικολάου, τις προτάσεις αποκατάστασης της ακρόπολης της κυκλαδίτικης αρχαίας πόλης».
Σύντομο Βιογραφικό
Ηταν γιος του Νίκου Μπελογιάννη και της Ελλης Παππά. Γεννήθηκε στη φυλακή τον Αύγουστο του 1951, καθώς η μητέρα του ήταν πολιτική κρατουμένη. Τον Μάρτιο του 1952 ο πατέρας του καταδικάστηκε από το στρατοδικείο και εκτελέστηκε, ενώ η μητέρα του αποφυλακίστηκε το 1964. Ο ίδιος μεγάλωσε στην οικογένεια της θείας του, Διδώς Σωτηρίου.
Ηταν απόφοιτος της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και εργάστηκε στα Αναστηλωτικά Εργα της Ακρόπολης και σε άλλες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού. Επί πολλά έτη και μέχρι τη συνταξιοδότησή του, ήταν επικεφαλής του Κέντρου Λίθου, μια σημαντική επιστημονική μονάδα του Υπουργείου Πολιτισμού, για την ίδρυση της οποίας υπήρξε ο εμπνευστής.
Η ευρυμάθειά του, το χιούμορ του, η ευφυία του και ο ανθρωπισμός του, ξεδιπλώνονταν στα ποικίλα κείμενά του. Γιατί εκτός από αφοσιωμένος επιστήμων στην «θεραπεία» των μνημείων ήταν και συγγραφέας. Ασχολήθηκε με το έργο των γονιών του, καθώς και της θείας του, Διδώς Σωτηρίου, μέσω επανεκδόσεων, εκδόσεων, επιμελειών και εκδηλώσεων. Ο ίδιος έγραψε δύο βιβλία: «Σταλινισμός: Η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία. Δεν έχουμε να χάσουμε παρά το κεφάλι μας», εκδόσεις Αγρα, 2012, σε συνεργασία με την Αγγελική Κώττη, και «Αυτά λοιπόν τα νέα του Αλεξάνδρου. Στιγμιότυπα της μνημονιακής εποχής δεξιάς και αριστεράς», Εκδόσεις Αγρα, 2016.
Με γραπτές οδηγίες, ανέθεσε στους φίλους του την αποτέφρωση της σωρού του, ορίζοντας σαφώς πως δεν επιθυμεί να προηγηθεί ή να ακολουθήσει οποιαδήποτε τελετή.
Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη με την αναγγελία του θανάτου του Νίκου Μπελογιάννη, έκανε την εξής δήλωση: «Το Νίκο θα τον θυμάμαι πάντα, έτσι όπως τον γνώρισα στη διεπιστημονική έρευνά μας της αρχαίας Καρθαίας, στη Τζια. Χαμογελαστός, προσηνής, να δίνει οδηγίες για την προστασία των κιόνων του ναού της «Αθηνάς», σμιλεμένων στον τοπικό εύθρυπτο κογχυλιάτη λίθο. Θα τον θυμάμαι πάντα να συζητάμε –και πολλές φορές να διαφωνούμε- οι τρεις μας, με τον αείμνηστο αρχιτέκτονα μας Αλέκο Παπανικολάου, τις προτάσεις αποκατάστασης της ακρόπολης της κυκλαδίτικης αρχαίας πόλης».
Σύντομο Βιογραφικό
Ηταν γιος του Νίκου Μπελογιάννη και της Ελλης Παππά. Γεννήθηκε στη φυλακή τον Αύγουστο του 1951, καθώς η μητέρα του ήταν πολιτική κρατουμένη. Τον Μάρτιο του 1952 ο πατέρας του καταδικάστηκε από το στρατοδικείο και εκτελέστηκε, ενώ η μητέρα του αποφυλακίστηκε το 1964. Ο ίδιος μεγάλωσε στην οικογένεια της θείας του, Διδώς Σωτηρίου.
Ηταν απόφοιτος της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και εργάστηκε στα Αναστηλωτικά Εργα της Ακρόπολης και σε άλλες υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού. Επί πολλά έτη και μέχρι τη συνταξιοδότησή του, ήταν επικεφαλής του Κέντρου Λίθου, μια σημαντική επιστημονική μονάδα του Υπουργείου Πολιτισμού, για την ίδρυση της οποίας υπήρξε ο εμπνευστής.
Η ευρυμάθειά του, το χιούμορ του, η ευφυία του και ο ανθρωπισμός του, ξεδιπλώνονταν στα ποικίλα κείμενά του. Γιατί εκτός από αφοσιωμένος επιστήμων στην «θεραπεία» των μνημείων ήταν και συγγραφέας. Ασχολήθηκε με το έργο των γονιών του, καθώς και της θείας του, Διδώς Σωτηρίου, μέσω επανεκδόσεων, εκδόσεων, επιμελειών και εκδηλώσεων. Ο ίδιος έγραψε δύο βιβλία: «Σταλινισμός: Η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία. Δεν έχουμε να χάσουμε παρά το κεφάλι μας», εκδόσεις Αγρα, 2012, σε συνεργασία με την Αγγελική Κώττη, και «Αυτά λοιπόν τα νέα του Αλεξάνδρου. Στιγμιότυπα της μνημονιακής εποχής δεξιάς και αριστεράς», Εκδόσεις Αγρα, 2016.
Με γραπτές οδηγίες, ανέθεσε στους φίλους του την αποτέφρωση της σωρού του, ορίζοντας σαφώς πως δεν επιθυμεί να προηγηθεί ή να ακολουθήσει οποιαδήποτε τελετή.
