ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
ΕΙΠ: Διαδικτυακή συνάντηση με την σπουδαία Ελληνίδα βυζαντινολόγο Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ
Προσωπικότητες στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού
Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού συνεχίζει τις διαδικτυακές μηνιαίες συναντήσεις με καταξιωμένες προσωπικότητες και παρουσιάζει την σπουδαία Ελληνίδα βυζαντινολόγο, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ.
Η σπουδαία ιστορικός-βυζαντινολόγος, μία ξεχωριστή Ελληνίδα μικρασιάτισσα στην καταγωγή αλλά και μία προσωπικότητα που γνώρισε τη διεθνή επιστημονική και κοινωνική καταξίωση στη Γαλλία αλλά και διεθνώς, συζητά με το δημοσιογράφο Μάκη Προβατά και τον Πρόεδρο του ΕΙΠ Νίκο Α. Κούκη και θέτουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος θέματα που αφορούν στη διαχρονική πορεία του ελληνισμού, καθώς και τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος.
Κύρια θέματα της συζήτησης θα είναι η ιστορία, ο πολιτισμός και η παιδεία με τη ματιά της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ.
Η διαδικτυακή συνάντηση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού με τη μεγάλη Ελληνίδα σηματοδοτεί και τη συνεργασία δυο πολιτιστικών ιδρυμάτων: το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών στο οποίο διατελεί Πρόεδρος του ΔΣ η κ. Αρβελέρ.
Η πνευματική περιουσία της Ελένης Αρβελέρ συνιστά μετάγγιση πείρας και ζωτικότητας, μάθημα ζωής, κυρίως για τους νέους μας, οι οποίοι αναζητούν πρότυπα αγωνιστικότητας, συστηματικού μόχθου και αριστείας.
Στη μηναία διαδικτυακή συζήτηση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ μιλά για τη διαχρονικότητα των πανδημιών στην ιστορία της ανθρωπότητας, για το πώς προέκυψε η ονομασία Βυζάντιο για τους ιστορικούς, για το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία. Δίνει επίσης τη δική της τοποθέτηση για το πού βρίσκεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το Ελληνικό ίδρυμα Πολιτισμού συνεχίζει τη μηνιαία σειρά διαδικτυακών συζητήσεων με θέμα Προσωπικότητες και θα επανέλθει με τη νέα προσωπικότητα για τον Ιανουάριο του 2021.
Το τηλεοπτικό σποτ της εκδήλωσης https://youtu.be/TOdMZ4_1I_s
Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ
Σύντομο βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πατέρας της ήταν ο Νικόλαος Γλύκατζης, έμπορος, και μητέρα της η Καλλιρρόη, το γένος Ψαλτίδη. Παντρεύτηκε τον Jacques Ahrweiler (†) και απέκτησαν μια κόρη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στην École des Hautes Études στη Γαλλία, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιστορίας (1960) και Docteur des Lettres το έτος 1966. Ερευνήτρια του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (1955 κ.εξ.) και διευθύντρια ερευνών από το 1964, εξελέγη καθηγήτρια της Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (1967). Διευθύντρια του Τμήματος Ιστορίας και Πρόεδρος της Επιτροπής Έρευνας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1969-70), επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Harvard (1973-1974), Αντιπρόεδρος (1970-1973) και Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Paris I (1976-1981, επίτιμη πρόεδρος από το 1981), Πρύτανης της Ακαδημίας και Καγκελάριος των Πανεπιστημίων των Παρισίων (1982-1989), Αντιπρόεδρος (1976-1989) και εν συνεχεία Πρόεδρος του Ιδρύματος Georges Pompidou (1989-1991), Πρόεδρος του Αμερικανικού Μουσείου Τέχνης (Γαλλία), Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Danielle Mitterrand, Εμπειρογνώμων για κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες στην UNESCO, Πρόεδρος και εν συνεχεία επίτιμη πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Ευρώπης, Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών (1975 κ.εξ.), Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Ενώσεως Ιστορικών Επιστημών (1980-1990), Πρόεδρος και εν συνεχεία επίτιμη πρόεδρος της Παγκόσμιας Κίνησης Επιστημονικής Ευθύνης (MURS), Πρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος Ντιμίτρι Σοστακόβιτς και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (1993 έως σήμερα). Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Βρετανικής Ακαδημίας, της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου, της Ακαδημίας Επιστημών του Βερολίνου και της Βουλγαρίας. Επίτιμη διδάκτωρ πλειάδας πανεπιστημίων (Λονδίνου, Harvard, Βελιγραδίου, Νέας Υόρκης, New Brunswick, Λίμας, Χάιφας, Παντείου Πανεπιστημίου, Ελληνικού Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών, Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Παρισιού, Fribourg, Θεσσαλονίκης και Κρήτης). Παρασημοφορήσεις: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Ταξιάρχης της Λεγεώνος της Τιμής, Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος Αξίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών, Ανώτερη αξιωματούχος πολυάριθμων ταγμάτων (Γερμανίας, Λουξεμβούργου, Ισλανδίας, Αυστρίας, Μεξικού, Ιταλίας, Πορτογαλίας). Δημοσιεύματα (επιλεκτικά): Byzance et la mer (1966), Etudes sur les sructures administratives et sociales de Byzance (1971), Idéologie politique de l’Empire Byzantin (1975) (=ελλην. μτφρ: Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, 1997), Byzance: les pays et les territoires (1976), Geographica byzantina (1981), Héritage culturel et modernité (1990), Μοντερνισμός και Βυζάντιο (1992), Προβλήματα ελληνικής συνέχειας (1998), Studies on internal diaspora of the Byzantine Empire (1998), σε συνεργασία με την Αγγελική Λαΐου, Ελληνισμός και Ευρώπη (1999), Les Européens (2000) σε συνεργασία με τον M. Aymard (ελλην. μτφρ: Οι Ευρωπαίοι, 2004), The Making of Europe (2000), Τα 600 Μολύβια (2005), επιμ. Άννα Γριμάνη, Γιατί το Βυζάντιο (2009), Σας μιλώ για το Βυζάντιο (2014), Πόσο Ελληνικό Είναι το Βυζάντιο (2016), Από τον Δία στον Χριστό (2017), Βεργίνα-Μεγαλέξανδρος (2017), Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών (2018)Ποιητικές Συλλογές: Ελληνική Συνέχεια (1998), Μέμφομαι τον αιώνα (2001), Ένδοξος Ελλάς (2004), Το άγνωστο Βυζάντιο (2006),Μαραθώνια και Εθνικά (2010), Τα Έμμετρα (2012), Κωνσταντινούπολη(2018).
Η σπουδαία ιστορικός-βυζαντινολόγος, μία ξεχωριστή Ελληνίδα μικρασιάτισσα στην καταγωγή αλλά και μία προσωπικότητα που γνώρισε τη διεθνή επιστημονική και κοινωνική καταξίωση στη Γαλλία αλλά και διεθνώς, συζητά με το δημοσιογράφο Μάκη Προβατά και τον Πρόεδρο του ΕΙΠ Νίκο Α. Κούκη και θέτουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος θέματα που αφορούν στη διαχρονική πορεία του ελληνισμού, καθώς και τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος.
Κύρια θέματα της συζήτησης θα είναι η ιστορία, ο πολιτισμός και η παιδεία με τη ματιά της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ.
Η διαδικτυακή συνάντηση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού με τη μεγάλη Ελληνίδα σηματοδοτεί και τη συνεργασία δυο πολιτιστικών ιδρυμάτων: το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών στο οποίο διατελεί Πρόεδρος του ΔΣ η κ. Αρβελέρ.
Η πνευματική περιουσία της Ελένης Αρβελέρ συνιστά μετάγγιση πείρας και ζωτικότητας, μάθημα ζωής, κυρίως για τους νέους μας, οι οποίοι αναζητούν πρότυπα αγωνιστικότητας, συστηματικού μόχθου και αριστείας.
Στη μηναία διαδικτυακή συζήτηση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ μιλά για τη διαχρονικότητα των πανδημιών στην ιστορία της ανθρωπότητας, για το πώς προέκυψε η ονομασία Βυζάντιο για τους ιστορικούς, για το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία. Δίνει επίσης τη δική της τοποθέτηση για το πού βρίσκεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το Ελληνικό ίδρυμα Πολιτισμού συνεχίζει τη μηνιαία σειρά διαδικτυακών συζητήσεων με θέμα Προσωπικότητες και θα επανέλθει με τη νέα προσωπικότητα για τον Ιανουάριο του 2021.
Το τηλεοπτικό σποτ της εκδήλωσης https://youtu.be/TOdMZ4_1I_s
Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ
Σύντομο βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πατέρας της ήταν ο Νικόλαος Γλύκατζης, έμπορος, και μητέρα της η Καλλιρρόη, το γένος Ψαλτίδη. Παντρεύτηκε τον Jacques Ahrweiler (†) και απέκτησαν μια κόρη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στην École des Hautes Études στη Γαλλία, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιστορίας (1960) και Docteur des Lettres το έτος 1966. Ερευνήτρια του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (1955 κ.εξ.) και διευθύντρια ερευνών από το 1964, εξελέγη καθηγήτρια της Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (1967). Διευθύντρια του Τμήματος Ιστορίας και Πρόεδρος της Επιτροπής Έρευνας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1969-70), επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Harvard (1973-1974), Αντιπρόεδρος (1970-1973) και Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Paris I (1976-1981, επίτιμη πρόεδρος από το 1981), Πρύτανης της Ακαδημίας και Καγκελάριος των Πανεπιστημίων των Παρισίων (1982-1989), Αντιπρόεδρος (1976-1989) και εν συνεχεία Πρόεδρος του Ιδρύματος Georges Pompidou (1989-1991), Πρόεδρος του Αμερικανικού Μουσείου Τέχνης (Γαλλία), Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Danielle Mitterrand, Εμπειρογνώμων για κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες στην UNESCO, Πρόεδρος και εν συνεχεία επίτιμη πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Ευρώπης, Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών (1975 κ.εξ.), Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Ενώσεως Ιστορικών Επιστημών (1980-1990), Πρόεδρος και εν συνεχεία επίτιμη πρόεδρος της Παγκόσμιας Κίνησης Επιστημονικής Ευθύνης (MURS), Πρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος Ντιμίτρι Σοστακόβιτς και Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (1993 έως σήμερα). Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Βρετανικής Ακαδημίας, της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου, της Ακαδημίας Επιστημών του Βερολίνου και της Βουλγαρίας. Επίτιμη διδάκτωρ πλειάδας πανεπιστημίων (Λονδίνου, Harvard, Βελιγραδίου, Νέας Υόρκης, New Brunswick, Λίμας, Χάιφας, Παντείου Πανεπιστημίου, Ελληνικού Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών, Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Παρισιού, Fribourg, Θεσσαλονίκης και Κρήτης). Παρασημοφορήσεις: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Ταξιάρχης της Λεγεώνος της Τιμής, Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος Αξίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών, Ανώτερη αξιωματούχος πολυάριθμων ταγμάτων (Γερμανίας, Λουξεμβούργου, Ισλανδίας, Αυστρίας, Μεξικού, Ιταλίας, Πορτογαλίας). Δημοσιεύματα (επιλεκτικά): Byzance et la mer (1966), Etudes sur les sructures administratives et sociales de Byzance (1971), Idéologie politique de l’Empire Byzantin (1975) (=ελλην. μτφρ: Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, 1997), Byzance: les pays et les territoires (1976), Geographica byzantina (1981), Héritage culturel et modernité (1990), Μοντερνισμός και Βυζάντιο (1992), Προβλήματα ελληνικής συνέχειας (1998), Studies on internal diaspora of the Byzantine Empire (1998), σε συνεργασία με την Αγγελική Λαΐου, Ελληνισμός και Ευρώπη (1999), Les Européens (2000) σε συνεργασία με τον M. Aymard (ελλην. μτφρ: Οι Ευρωπαίοι, 2004), The Making of Europe (2000), Τα 600 Μολύβια (2005), επιμ. Άννα Γριμάνη, Γιατί το Βυζάντιο (2009), Σας μιλώ για το Βυζάντιο (2014), Πόσο Ελληνικό Είναι το Βυζάντιο (2016), Από τον Δία στον Χριστό (2017), Βεργίνα-Μεγαλέξανδρος (2017), Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών (2018)Ποιητικές Συλλογές: Ελληνική Συνέχεια (1998), Μέμφομαι τον αιώνα (2001), Ένδοξος Ελλάς (2004), Το άγνωστο Βυζάντιο (2006),Μαραθώνια και Εθνικά (2010), Τα Έμμετρα (2012), Κωνσταντινούπολη(2018).
