Η γνωστή εικαστικός Πηγή Δαούλα επιστρέφει δυναμικά με νέα έργα της, που παρουσιάζονται στην «Time of Art Gallery », στο κέντρο της Κηφισιάς, στην ομαδική έκθεση με τίτλο «New beginning with Art». Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις και ο στόχος της ήταν να συγκεντρώσει αρκετό υλικό, ώστε να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη δουλειά.

Από μικρή ήταν καλλιτεχνική φύση και της άρεσε να ζωγραφίζει. «Ακόμα και κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Deree, αλλά και στο μεταπτυχιακό μου, όταν κάποια εργασία είχε κάτι το καλλιτεχνικό, έλεγαν: “Θα το ζωγραφίσει η Πηγή”.

Και παρότι επαγγελματικά κινήθηκα προς εντελώς διαφορετική κατεύθυνση -σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες-, πάντα οι φίλοι και η οικογένεια με προέτρεπαν να ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Όμως, για χρόνια παρέμενε χόμπι για τον ελεύθερο χρόνο μου. Το είχα σαν ψυχοθεραπεία», εξομολογείται στη στήλη.

Η σκέψη ωρίμαζε και ήρθε η στιγμή για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την Τέχνη.


ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ

Τα έργα της ανήκουν στην Αφηρημένη Τέχνη, που ξυπνάει τη φαντασία, γεννάει εικόνες και την κάνει να ονειρεύεται, όπως λέει. Όσο για την έμπνευση, έρχεται αυθόρμητα.

«Μπορεί να κάθομαι στη βεράντα μου και να εμπνευστώ από τα χρώματα που βλέπω, τα πράσινα των δέντρων, τους διαφορετικούς χρωματισμούς που δημιουργεί ο ουρανός και γενικότερα είμαι άνθρωπος που εμπνέεται από τη φύση. Τα χρώματα που έχουν τα λουλούδια, τα χρώματα που γεννά η θάλασσα. Όλα αυτά με τη σειρά μου προσπαθώ να τα αποτυπώνω πάνω στον καμβά».

Η Π. Δαούλα ξεκίνησε με την τεχνική pouring, όπου στην ουσία αναμειγνύει τα χρώματα με διάφορα υλικά, για να γίνουν πιο λεπτόρρευστα. «Τα αφήνεις να κυλούν στον καμβά και να σμίγουν μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα στον τελειωμένο πίνακα είναι διαφορετικό για τον καθένα.


Μπορεί κάποιος να δει πάνω στον πίνακα ένα πουλί, άλλος όμως μπορεί να βλέπει ένα λουλούδι. Έχω ασχοληθεί και με το dripping, που είναι μια άλλη τεχνική, στην οποία δεν χρησιμοποιώ πινέλο και δεν ακουμπώ καθόλου τον πίνακα.

Απλά, με διάφορα αντικείμενα, αφήνω την μπογιά να στάζει επάνω στον πίνακα. Και πάλι υπάρχει μια μείξη χρωμάτων, που φαίνεται τυχαία, αλλά είναι καθοδηγούμενη μέχρι ένα σημείο. Και πάλι η ανάμειξη των χρωμάτων και οι δανδισμοί που κάνουν βγάζουν ένα όμορφο αποτέλεσμα.


Το τελευταίο διάστημα έχω αρχίσει να δημιουργώ και δικές μου τεχνικές, χρησιμοποιώντας σπάτουλες και μείξη των ήδη υπαρχουσών τεχνικών», εξηγεί.


Γιατί έχει προτιμήσει αυτές τις τεχνικές από την πιο παραδοσιακή ζωγραφική; «Για την απόλυτη ελευθερία που σου δίνουν. Τα έργα είναι “ζωντανά” και κατά τη διάρκεια της δημιουργίας έχεις μια αλληλεπίδραση με αυτά.

Τα κατευθύνεις και σε κατευθύνουν. Έχουν κίνηση και δόνηση! Επίσης, λατρεύω τα χρώματα. Τη δύναμη των συναισθημάτων που δημιουργούν. Και, τέλος, λατρεύω την υποκειμενικότητα του αποτελέσματος. Το γεγονός ότι ο καθένας βλέπει στο έργο κάτι διαφορετικό, κάνοντας μια σαφή προβολή».


Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ

Για εκείνη, η καταξίωση έρχεται όταν βλέπει το κοινό να ανταποκρίνεται θετικά στα έργα της. «Η απόλυτη καταξίωση είναι όταν μαθαίνω πως κάποιος επέλεξε να έχει το έργο μου στον τοίχο του. Δεν με ενδιαφέρει τόσο πόσα έργα θα πουλήσω όσο αυτός που θα αγοράσει ένα να το απολαμβάνει και να τον κάνει
να ονειρεύεται».

Ως προς τους περιορισμούς της πανδημίας, θεωρεί πως η δημιουργικότητα εντάθηκε. «Ήταν κάτι το οποίο με ηρεμούσε και βοηθούσε το μυαλό μου να δραπετεύει από όλα αυτά που μας συνέβαιναν». Η Π. Δαούλα συνεχίζει να κάνει όνειρα και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να τα πραγματοποιήσει.


«Με ενδιαφέρει κυρίως η καλλιτεχνική μου ανέλιξη, γιατί η Τέχνη δεν έχει όρια. Μια ατομική έκθεση θα ήταν βέβαια το ζητούμενο, αλλά θα ήθελα να μας βρει ελεύθερους. Όταν θα μπορούμε και πάλι να κυκλοφορούμε ελεύθερα, χωρίς τον φόβο της πανδημίας, ώστε να μπορέσει ο κόσμος να επισκεφτεί την έκθεση και να μην έχουμε τους περιορισμούς των ατόμων που ισχύουν τώρα».

Τέλος, αν της ζητούσαν να βάλει έναν τίτλο σε αυτή τη συνέντευξη, θα μπορούσε να ήταν, όπως λέει, «Όνειρα με χρώμα».