Με μεγάλη επιτυχία συνεχίζονται οι παραστάσεις του έργου «Συμφορά από το πολύ μυαλό
» του Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού και έναν θίασο δεκατριών ταλαντούχων ηθοποιών μεταξύ αυτών και ο γιός του Πέτρου Φιλιππίδη, Δημήτρης Φιλιππίδης, που ξεκινάει την δική του πορεία στο σανίδι και εν γένει στο εγχώριο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Ο Δημήτρης Φιλιππίδης
Ο Δημήτρης Φιλιππίδης είναι νέος ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1997 και έχει σπουδάσει υποκριτική στο Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα με τις σπουδές του, ο Δημήτρης Φιλιππίδης εργαζόταν στην υποδοχή του θεάτρου ΑΚΡΟΠΟΛ στο μιούζικαλ "Mamma Mia". Ο Δημήτρης Φιλιππίδης έχει συνεργαστεί με τον πατέρα του, αφού έχουν επιμεληθεί μαζί την μετάφραση του έργου «Εγκλημα στο Οριεντ Εξπρές» αλλά και του «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», του Μολιέρο. Φέτος συμμετέχει και στη σειρά της ΕΡΤ "Τα Καλύτερά μας χρόνια".
Το Θέατρο της οδού Κυκλάδων
Το Θέατρο της οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής, ένα από τα σημαντικότερα και επιδραστικότερα θέατρα της αθηναϊκής σκηνής, περνάει στη νέα του εποχή. Χτίζοντας γέφυρες με τη σπουδαία ιστορία του ιδρυτή του και με το βλέμμα ταυτόχρονα στραμμένο μπροστά, o πολιτιστικός οργανισμός ‘Λυκόφως’ του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου αναλαμβάνει για τα επόμενα 10 χρόνια το ιστορικό θέατρο της Κυψέλης.
Οι πόρτες άνοιξαν στις 6 Νοεμβρίου με το έργο-σταθμός της ρωσικής δραματουργίας ‘Συμφορά από το πολύ μυαλό’ του Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ σε νέα έμμετρη μετάφραση της Έλσας Ανδριανού. Το θεμελιώδες αυτό κείμενο ανέβηκε για πρώτη φορά από τον Λευτέρη Βογιατζή το 1986 και έκτοτε δεν παρουσιάστηκε ποτέ ξανά στην Ελλάδα.
Η παράσταση
Η νέα σύγχρονη προσέγγιση τουΣτάθη Λιβαθινού πάνω στην κλασική αυτή ρώσικη κωμωδία επιχειρεί να αναδείξει τις -σχεδόν σκανδαλώδεις- αναλογίες του με το δικό μας “σήμερα” και συνομιλεί με τη δηκτική ανατομία των αρχών του ρωσικού 19ου αιώνα που έχει φιλοτεχνήσει ο Γκριμπογέντοφ αξιοποιώντας τα μοτίβα της κλασικής ευρωπαϊκής κωμωδίας κάτω από τα οποία αναδύονται συνεχώς η ανελέητη κριτική και η πικρή επίγνωση.
Η ματαιωμένη επιστροφή και η κανιβαλική κατακρήμνιση του ευφυούς πολυτάλαντου που αρνείται με απόλυτο τρόπο να προσαρμοστεί σε μια κοινωνία που αποθεώνει τη μετριότητα, η μετωπική σύγκρουση μιας ειλικρινούς ιδεολογικής στάσης με την αέναη προσαρμογή που εξασφαλίζει την επιτυχία, η απουσία ελπιδοφόρας πολιτικής δράσης σε εποχές που υπάρχει απόλυτη ανάγκη αλλαγής ενώ το νέο δεν διαφαίνεται ακόμη, η αντιπαράθεση ενός πολιτισμού εικονικής ελαφρότητας με τις πραγματικές ανάγκες επιβίωσης, ο χρόνος που αλλοιώνει τα πάντα οδηγώντας τα στο αναπόφευκτο τέλος, η ερωτική προδοσία που ακυρώνει σχέσεις ζωής αντικαθιστώντας τις με ανούσιες συμβατικές, είναι μόνο μερικά από τα θέματα που εντοπίζονται, τόσο στο χαοτικό παρόν μας, όσο και στην κοινωνία την οποία στοχοποιεί η οξεία σατιρική ματιά του Γκριμπογέντοφ.
Η παράσταση σηματοδοτεί την επιστροφή του Στάθη Λιβαθινού στο ελεύθερο θέατρο, καθώς πρόκειται για την πρώτη του σκηνοθεσία μετά τη θητεία του ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής τουΕθνικού Θεάτρου.
