Ένα παιδί θαύμα που αγαπά τη μουσική μεγαλώνοντας γίνεται μία σοπράνο που δεν μπορεί να πετύχει ούτε μία σωστή νότα. Παρόλα αυτά αποκτά φανατικούς φίλους που την ακολουθούν και τη χειροκροτούν κι ας είναι οι ερμηνείες της για γέλια και για κλάματα: η Florence Foster Jenkins, το μουσικό φαινόμενο της δεκαετίας του ’40, έκανε πολλά κεφάλια να γυρίσουν προς το μέρος της και άφησε εποχή όχι μόνο με τις φάλτσες νότες της, αλλά και με την αγάπη της για τη μουσική και τους μουσικούς.
Τη φοβερά διασκεδαστική αλλά και γλυκόπικρη ιστορία της φάλτσας ντίβας Florence Foster Jenkins διασκευάζει και σκηνοθετεί η Θέμις Μαρσέλλου, με την σούπερ σταρ της stand up comedy Κατερίνα Βρανά στο ρόλο της Φλόρενς και τον πολυτάλαντο Γιώργο Καπουτζίδη, τον οποίο επιτέλους ξαναβλέπουμε στο θέατρο μετά από καιρό, στο ρόλο του συντρόφου και μάνατζέρ της, St Clair Bayfield.
Μία γλυκόπικρη αληθινή ιστορία
Ένα παράδοξο μουσικό φαινόμενο, η Florence Foster Jenkins, γεννήθηκε το 1868 από πολύ εύπορους γονείς στην Πενσυλβάνια. Παιδί θαύμα στο πιάνο -είχε μάλιστα παίξει μπροστά στον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών- εμποδίστηκε από τον πατέρα της από το να συνεχίσει τις σπουδές που τόσο λαχταρούσε στη μουσική. Μετά από έναν γάμο με έναν πολύ μεγαλύτερό της άνδρα και αφού ένα ατύχημα την εμπόδισε να συνεχίσει να παραδίδει μαθήματα πιάνου σε παιδιά, η Φλόρενς έκανε το όνειρό της πραγματικότητα με τη βοήθεια ενός καλά δικτυωμένου στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Νέας Υόρκης ηθοποιού, του St Clair Bayfield που έγινε μάνατζερ και σύντροφός της μέχρι το τέλος της ζωής της.
Με τα χρήματα που κληρονόμησε από τους πλούσιους γονείς της, βοήθησε άλλους μουσικούς, ηχογράφησε αριστουργήματα του κλασικού ρεπερτορίου (ηχογραφήσεις που γίνονταν αμέσως συλλεκτικές) και εμφανίστηκε σε μερικούς από τους πιο σημαντικούς συναυλιακούς χώρους στον κόσμο. Ανάμεσα στους φανατικούς θαυμαστές της συγκαταλέγονται ο Cole Porter και ο Enrico Carouso, ενώ πολλοί κοσμικοί και εκπρόσωποι της καλής κοινωνίας της εποχής δεν έχαναν εμφάνισή της. Η εκτέλεση της περίφημης άριας της Βασίλισσας της Νύχτας στον Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ από τη Φλόρενς αποτελεί μέχρι σήμερα αξεπέραστο ντοκουμέντο κορυφαίου φάλτσου.
Η ίδια ζούσε μέσα σε μία μακάρια άγνοια της ανικανότητάς της να τραγουδήσει σωστά (ίσως και εξαιτίας της σύφιλης που την ταλαιπώρησε μέχρι το θάνατό της). Αυτό δεν την εμπόδισε να γράψει ιστορία με μία εμφάνιση στο Carnegie Hall (το πιο γρήγορο sold out στην ιστορία του, με 2.000 θεατές να μένουν απέξω), αλλά και να απασχολεί συγγραφείς και καλλιτέχνες έναν αιώνα μετά. Ανάμεσα στα θεατρικά έργα και ταινίες που εμπνέονται από την ιστορία της, ξεχωρίζουν η γαλλική ταινία Marguerite, που σάρωσε τα βραβεία Σεζάρ το 2015, η Florence Foster Jenkins (2016) του Stephen Frears με την Meryl Streep και τον Hugh Grant και το θεατρικό Glorious του Peter Quilter, το οποίο διασκευάζει φέτος η Θέμις Μαρσέλλου στο Θέατρο Ήβη.
