«Κατερίνα Βασιλάκου» στον Κεραμεικό συναντούμε αυτόν τον καιρό τον Θανάση Τσαλταμπάση, ο οποίος αποφάσισε φέτος να αναμετρηθεί για πρώτη φορά με έργο του Μολιέρου και μάλιστα με τον πασίγνωστο «Κατά φαντασίαν ασθενή» συμπρωταγωνιστώντας επίσης για πρώτη φορά με τη σύντροφό του Αγοραστή Αρβανίτη.
«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» είναι το εμβληματικό και τελευταίο έργο του δημοφιλούς δημιουργού και παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Παρίσι το 1673, με τον ίδιο το συγγραφέα στο ρόλο του πρωταγωνιστή. Είναι μία από τις πιο διάσημες κωμωδίες του παγκόσμιου θεάτρου, με υπέροχους χαρακτήρες και μνημειώδεις στιγμές, την οποία επέλεξε να παρουσιάσει φέτος για πρώτη φορά το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης, σε πρωτότυπη σκηνοθεσία και μουσική του Κώστα Γάκη, με πολλούς ταλαντούχους νέους πρωταγωνιστές, ζωντανή μουσική και έναν νεανικό, υψηλής ενέργειας θίασο.
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, που κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν του Αργκάν, μιλώντας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά αναφέρεται στο πως νιώθει που παίζει έργο του Μολιέρο για πρώτη φορά, πως είναι να παίζει μαζί στη σκηνή με τη σύντροφο του και ποιοι είναι οι αληθινοί "Κατα φαντασίαν ασθενείς" στην καθημερινότητά μας".
Ο Αργκάν είναι κατά φαντασία άρρωστος. Πιστεύει ότι πάσχει από αναρίθμητες ασθένειες και θέλει συνεχώς να μπαινοβγαίνουν στο σπίτι του γιατροί και να τον εξετάζουν. Έτσι γίνεται θύμα επιτήδειων που τον εκμεταλλεύονται. Η γυναίκα του τον απατά με ένα γιατρό, απατεώνες γιατροί απομυζούν τα χρήματά του και όταν αποφασίζει να παντρέψει τη μεγάλη του κόρη με γιατρό της επιλογής του, εκείνη, που εν τω μεταξύ αγαπάει άλλον, αναγκάζεται να παρουσιάσει τον αγαπημένο της ως διάσημο γιατρό, προκειμένου να γίνει αποδεκτός από τον πατέρα της. Η αποθέωση της επιστημονικής αυθεντίας συγκρούεται με τις ανθρώπινες ανάγκες και η επιστήμη επανατοποθετείται εκεί που της πρέπει: αρωγός και μοναδικό επίτευγμα των ανθρώπων, μακριά από δογματισμούς που την αδικούν και τη διαστρεβλώνουν.
Ποια είναι τα βασικά σημεία του έργου και του ρόλου σας;
Ο στόχος της δικής μας παράστασης είναι αρχικά να προσφέρουμε γέλιο και ψυχαγωγία στον κόσμο και όλη αυτή η χαρά μας οδήγησε σε μια έμπνευση να παρουσιάσουμε έναν θίασο του τότε του 17ου, που συναντάει τον Μολιέρο και περιοδεύει με το έργο του. Έχουμε κάνει διασκευή και έχουμε χρησιμοποιήσει και αρκετά στοιχεία μυθοπλασίας.
Εχετε ξαναπαίξει σε έργο του Μολιέρου;
Όχι, είναι η πρώτη φορά.
Τι είναι για εσάς αυτός ο ρόλος και τι σας συγκινεί περισσότερο σε αυτό το έργο;
Τα τελευταία χρόνια δεν παίζω μόνο για τον ρόλο, αλλά για τη συνολική συνθήκη για να επιλέξω να είμαι σε μια παράσταση. Για μένα το θέατρο δεν είναι μόνο ο ρόλος που θα κάνω εγώ, είναι οι συμπαίκτες μου, ο σκηνοθέτης, και ο χρόνος, που παρουσιάεται ένα έργο. Και αυτό το έργο νομίζω πως είναι φτιαγμένο για αυτήν την εποχή. Τώρα που η αρρώστια είναι διάχυτη παγκοσμίως με έναν τρόπο τη διακωμωδούμε πάντα όμως προσεκτικά γιατί είναι ένα θέμα πολύ ευαίσθητο. Ουσιαστικά το έργο καταπιάνεται με άγχη και έννοιες του ανθρώπου για τη ζωή του. Το πώς να αντιμετωπίσει μια αρρώστια. Και αυτό το συναντάμε πολύ συχνά στα σπίτια. Οπότε αυτή παράσταση έρχεται όλο αυτό να το ελαφρύνει και να το ξορκίσει.
Φέτος παίζετε στη σκηνή μαζί με τη σύντροφο σας, την Αγοραστή Αρβανίτη. Πως είναι αυτή η συνύπαρξη;
Με τη σύντροφό μου είχαμε πρώτη φορά βρεθεί στο "Daddy cool" και στη συνέχεια έπαιξε και στις δύο ταινίες μου. Θεατρικά είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε και μάλιστα σε μια δουλειά που δεν είναι δική μου. Ο σκηνοθέτης μας κάλεσε και τους δυο, ήθελε να είμαστε μαζί στη σκηνή. Για μένα είναι πάρα πολύ όμορφο με τις ευκολίες και τις δυσκολίες του. Αλλά εμείς είμαστε ένα ζευγάρι που μας αρέσει να είμαστε και στη δουλειά μαζί. Δεν θεωρούμε ότι μας φθείρει. Απεναντίας το ότι μετά την παράσταση μπορούμε να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας μας κάνει πολύ καλό. Και έχω αποφασίσει επίσης ότι θέλω να συνεργαζόμαι με ανθρώπους που εκτιμώ και καλλιτεχνικά. Μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι με τη σύντροφό μου. Στην αρχή μας πρότειναν πολλές φορές να παίξουμε μαζί, αλλά δεν θέλαμε, δεν το κάναμε. Αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η φιλοσοφία μας και αφού μας αρέσει, δεν νομίζω ότι πρέπει να λογοδοτήσουμε κάπου. Ταιριάζουμε στους ρόλους που κάνουμε.
Πιστεύετε πως υπάρχουν και σήμερα κατά φαντασίαν ασθενείς στη ζωή; Στον καλλιτεχνικό ή πολιτικό χώρο;
Πάντα υπήρχαν και υπάρχουν κατά φαντασίαν ασθενείς γύρω μας. Είμαστε κατά φαντασίαν σε πολλά πράγματα. Κατά φαντασίαν διευθυντές, κατά φαντασίαν πρόεδροι, ή οι καλύτεροι της πολυκατοικίας. Και πρέπει να υπάρχουν γύρω μας και άνθρωποι που μπορούν να μας γειώνουν και να καταλαβαίνουμε την πραγματικότητα. Καμιά φορά μας χαιδεύουν τα αυτιά και εμείς συνεχίζουμε να είμαστε κατά φαντασίαν κάτι. Υπάρχουν δίπλα μας πολλοί αυλικοί.
Το ελληνικό θέατρο σήμερα πιστεύετε πως είναι πιο καθαρό μετά από την άλλη μεγάλη κρίση του Χειμώνα με το κίνημα metoo; Έφυγαν οι σκιές της βίας από πάνω του;
Δεν νομίζω. Αυτό που έγινε πέρυσι ήταν ένα πάρα πολύ σπουδαίο βήμα και χαίρομαι πάρα πολύ που συνέβη. Γιατί ξαλάφρωσαν άνθρωποι που περνούσαν τον δικό τους γολγοθά, από την κατάχρηση της εξουσίας πάνω τους. Δεν καθαρίζει όμως κάτι τόσο εύκολα. Όμως εγώ νιώθω ότι έχει μειωθεί, το νιώθω ήδη. Βλέπω πως οι άνθρωποι είναι πιο ελέυθεροι και σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.
Εσάς τι σας πληγώνει πιο πολύ κατά τη διάρκεια μιας συνεργασίας;
Η κορωνίδα στη δική μου σκέψη ήταν πάντα ο σεβασμός. Τα πρώτα χρόνια που βγήκα στη δουλειά και ως πολύ νέος στο επάγγελμα και ηλικιακά, δεν ήξερα πώς να χειριστώ κάποιες καταστάσεις. Αλλά πολύ σύντομα συνειδητοποίηση ότι δεν θέλω να είμαι σε περιβάλλοντα που δεν υπάρχει σεβασμός πραγματικός. Εγώ δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο σεβασμός κερδίζεται. Έχω πάντα σεβασμό προς όλους από την αρχή.
Πριν πάτε σε μια δουλειά, ψάχνετε λίγο τις συνθήκες;
Με τον δικό μου τρόπο ναι. Αλλά τα τελευταία χρόνια πια έχω αρχίσει να διαμορφώνω ο ίδιος τις συνθήκες της δουλειές μου.
Την τηλεόραση πως την βλέπετε τα τελευταία χρόνια; Τι σας έχει κουράσει σε αυτήν;
Από θέμα ποσότητας η περίοδος είναι καλύτερη. Από θέμα ποιότητας δεν είμαι πολύ σίγουρος.
Κάνετε κάποιες συζητήσεις με ανθρώπους της τηλεόρασης;
Ναι, μαζί με μια ομάδα ανθρώπων που έχουμε ταιριάξει καλλιτεχνικά, έχουμε προτείνει κάποια πράγματα. Η τηλεόραση μου αρέσει πάρα πολύ. Δίνει μεγάλη δύναμη σε έναν ηθοποιό να σε βλέπει τόσος κόσμος. Σου δίνει ώθηση και για το θέατρο.
Πληροφορίες
Σκηνοθεσία/μουσική/απόδοση και πρωτότυπο κείμενο: Κώστας Γάκης
Σκηνικά/κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική επιμέλεια και παραγωγή: Κώστας Λώλος Παίζουν οι Ηθοποιοί:
Αργκάν, ο κατά φαντασίαν ασθενής, Μπεζάρ ηθοποιός της εποχής: Θανάσης Τσαλταμπάσης
Μπελίν, δεύτερη γυναίκα του Αργκάν, πρώτη κόρη του Μπεζάρ: Αγοραστή Αρβανίτη
Ανζελίκ, πρώτη κόρη του Αργκάν, δεύτερη κόρη του Μπεζάρ: Νάστια Βραχάτη
Λουϊζόν, δεύτερη κόρη του Αργκάν, τρίτη κόρη του Μπεζάρ: Στεφανία Καλομοίρη
Τουανέτ, υπηρέτρια του Αργκάν, σύζυγος του Μπεζάρ: Μαρία Παπαφωτίου
Μπεράλντ, αδερφός του Αργκάν, Φιλίπ σωματοφύλακας του Μπεζάρ: Δημήτρης Καλαντζής
Κλεάντ, ερωτευμένος με την Ανζελίκ, Ιππότης της Μοντένα: Ορφέας Παπαδόπουλος
Γιατρός Ντιαφουαρύς, Πουντσινέλο, αφηγητής: Νίκος Ορφανός
Τομά Ντιαφουαρύς, Μολιέρος: Αλέξανδρος Ζουριδάκης Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου: Προφήτου Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός Διάρκεια: 1 ώρα και 45 λεπτά Παραστάσεις | Ώρες: Δευτέρα στις 20:00 και Τρίτη στις 21:00 (31/1 – 1/3/2022)
