Το ρόλο του Καπετάν Μιχάλη από το εμβληματικό, ομώνυμο έργο του Νίκου Καζαντζάκη ενσαρκώνει φέτος ο Τάσος Γιαννόπουλος στο θέατρο Αλκμήνη, όπου μαζί με έξι ακόμα ηθοποιούς πλέκεται η ιστορία της ιδιαίτερης φιλίας ενός Τούρκου και ενός Έλληνα, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μανώλη Ιωνά.

Η υπόθεση του έργου που θεωρείται από τα κορυφαία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, τοποθετείται στην κρητική επανάσταση του 1889. Ο καπετάν Μιχάλης, ένας άγριος και ανυπότακτος πολεμιστής, έχει ορκιστεί να είναι αξύριστος, μαυροντυμένος και αγέλαστος μέχρι να ελευθερωθεί η Κρήτη. Όταν όμως συναντά την Εμινέ, τη γυναίκα του αδελφοποιητού του, του Δουρήμπεη, τον κυριεύει «ένας δαίμονας» που δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του.

Ο Τάσος Γιαννόπουλος, αν και μας έχει συνηθίσει στους κωμικούς ρόλους, στην παράσταση αυτή καταφέρνει να δυεισδύσει με ευρηματικό τρόπο στην ψυχοσύνθεση του σκληρού κρητικού και να χαρίσει μια υπέροχη δραματική ερμηνεία.

«Όταν μου προτάθηκε αυτός ο ρόλος, αναρωτήθηκα πως θα το κάνω, γιατί είχα καιρό να καταπιαστώ με δραματικό χαρακτήρα. Στην αρχή είχα λίγο τα κρατήματα μου, αλλά μετά μπήκα αρκετά γρήγορα στις απαιτήσεις του έργου. Μου άρεσε αυτή η πρόκληση. Ακολούθησα το κείμενο και τη διασκευή. Πίστεψα πολύ στην παράσταση που χτίζαμε. Υποδύομαι έναν πολύ σκληρό άνθρωπο, που όμως τσακίζει με όσα του συμβαίνουν. Μπαίνει σε πολλά διλλήματα, αλλά στο τέλος καταφέρνει να απελευθερωθεί, βγάζοντας όλα τα περιττά από μέσα του και καταφέρνωντας να ενωθεί με το Θεό. Ο Καπετάν Μιχάλης και ο Δουρήμπεης, ένας Τούρκος και ένας Έλληνας έγιναν αδελφοχτοί, δηλαδή ένωσαν τα αίματα τους. Και εδώ ξεκινούν τα διλλήματα στο έργο. Υπάρχει φιλία μεταξύ ενός κατακτητή και ενός υπόδουλου; Ένα άλλο δίλλημα ξεκινάει όταν ο ένας ερωτεύεται τη γυναίκα του άλλου. Εδώ βλέπουμε πως στη ζωή δεν υπάρχουν όρια, ούτε στη φιλία, ούτε στον έρωτα. Αυτό έχει να κάνει με το «Ελευθερία ή θάνατος» που δεν αναφέρεται μόνο στην ελευθερία της πατρίδας, αλλά γενικά στις ιδέες μας, στην ψυχή μας. Ο Καζαντζάκης μιλάει για ψυχές που δεν έχουν σύνορα και παίρνουν την μοίρα και την τύχη στα χέρια τους. Με συγκινεί αυτό το πάθος του για την προσωπική ελευθερία και ο αγώνας που έκανε για αυτή την ιδέα» λέει για το έργο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά ο γνωστός ηθοποιός.

Ο Τάσος Γιαννόπουλος βίωσε πολύ δύσκολα τόσο την κρίση που πέρασε το επάγγελμα του λόγω Κορωνοϊού, όσο και την περίοδο που ξέσπασε το κίνημα Me too στον καλλιτεχνικό χώρο. «Το κλείσιμο των θεάτρων το βίωσα πολύ δύσκολα. Το παρήγορο ήταν ότι μαζευόμασταν και τα λέγαμε και έτσι γεννιώντουσαν νέες ιδέες. Η δυσκολία μας έκανε να συσπειρωθούμε, να ανταλλάξουμε απόψεις. Το Me too ήταν κάτι απίστευτο για μένα. Ενώ συνέβαιναν για χρόνια κάποια πράγματα, δεν γνωρίζαμε το μέγεθος τους. Με σόκαρε γιατί γνώριζα προσωπικά και τα θύματα και τους θύτες. Σαν όλο αυτό να συνέβαινε μέσα στην οικογένειά μου. Δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω. Είχα βρεθεί σε μεγάλη αμηχανία, τότε, αλλά ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι να μιλάω για αυτό. Και βέβαια μου έχει συμβεί κι εμένα. Έχω συναντήσει άσχημη συμπεριφορά και αναγκάστηκα να διακόψω τη συνεργασία μου. Έχω φύγει από δουλειά εξαιτίας κακής συμπεριφοράς. Δεν το επέτρεψα, δεν το ανέχτηκα. Έμεινα χωρίς δουλειά αλλά μετά ήρθε μια επόμενη» εξηγεί.