ξανασυναντάει το κοινό στη σκηνή κάνοντας αυτό το Καλοκαίρι περιοδεία σε πόλεις της Ελλάδας με το νέο show του «Έλα μες στην αγκαλιά μου».
Σε ένα καλοκαίρι διαφορετικό, που όλοι αναζητούμε τη χαρά και την ξεγνοιασιά, ο χαρισματικός Τάκης Ζαχαράτος, για ακόμη μια φορά θα ανοίξει την αγκαλιά του και θα προσφέρει με τον ξεχωριστό, δικό του τρόπο, ανεμελιά, διασκέδαση σε ένα πρόγραμμα πλημμυρισμένο από υπέροχα τραγούδια και ανεπανάληπτες μεταμφιέσεις.
Οι μεταμφιέσεις
H Ματίνα Παγώνη θα τα... σπάει με τον Μαζώ, η Λίνα Μενδώνη θα συνομιλήσει με την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Αντέλ θα τα πει με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και τη Νατάσα Μποφίλιου, η Μαρινέλλα θα γράψει ξανά ιστορία, ο Σάκης Ρουβάς θα μοιραστεί τη σκηνή με τον Γιώργο Σαμπάνη, η Άντζελα Δημητρίου θα κατατροπώσει τον Κωνσταντίνο Εμμανουήλ και τον Τσάκα- Τσούκα καθώς τίποτα πλέον δεν θα είναι το ίδιο στον Άγιο Δομίνικο και στο Survivor!
Στην αγκαλιά του Τάκη Ζαχαράτου θα βρεθούν για πρώτη φορά η Βασίλισσα Ελισάβετ, ο Εμανουέλ κι η Μπριζίτ Μακρόν, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αλλά κι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, την ίδια στιγμή που η Αργυρώ θα παλεύει να βρει «Σασμό» με τον Αστέρη κι ο Δούκας Σεβαστός με τη Μυρσίνη θα έχουν εξαντληθεί από τα τσιμπήματα της Dr. Frinou δημιουργώντας στη σκηνή ένα εκρηκτικό κοκτέιλ γέλιου.
Πως όμως σε μια εποχή με πανδημία, πόλεμο και διάχυτο το φόβο του θανάτου, ο Τάκης Ζαχαράτος καταφέρνει να παρουσιάσει με χιούμορ την καθημερινότητα;
Απαντάει ο ίδιος μιλώντας στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και στη Μαριάνθη Κουνιά.
Τάκη πως μετουσιώνεις φέτος τη μαυρίλα της εποχής μας σε εκρηκτικό χιούμορ;
Ο άνθρωπος είναι σας τις τέσσερις εποχές. Βιώνει και χαρές και λύπες. Και όλες οι εποχές έχουν πολέμος και αρρώστιες. Σημασία έχει πως τα αντιμετωπίζουμε και τα διαχειριζόμαστε. Θέλω πάντα να πηγαίνω τον κόσμο μια εκδρομή. Να τον βάζω στο πούλμαν μου και να τον ταξιδεύω. Αυτό που με χαροποιεί είναι να βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να φεύγουμε από το γκρίζο σύννεφο και να πηγαίνουμε στο φως.
Ποια θέματα ενθουσιάζουν περισσότερο το κοινό αυτήν την εποχή;
Στην φετινή παράσταση αρχικά υπάρχει μια σάτιρα για το τι ζήσαμε στον Κορωνοϊό. Τι ζούμε τώρα με τα καύσιμα και τη ΔΕΗ. Μετά πέρα από την κοινωνική σάτιρα υπάρχει και πολιτική, που περνάνε διάφοροι αρχηγοί κρατών. Υπάρχει η Αγγελική Νικολούλη που ανακρίνει την Ιλάειρα και τον Μαυρίκιο Μαυρικίου. Περα από την τηλεοπτική, κοινωνική και πολιτική σάτιρα, το δεύτερο μέρος έχει διάφορες συναντήσεις καλλιτεχνών, που δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν στην πραγματικότητα. Σαν να πηγαίνεις σε μια συναυλία που τραγουδούν όλα τα μεγάλα ονόματα.
Ποιο είναι το πρόσωπο του φετινού Καλοκαιριού;
Ο Ερντογάν, η Ματίνα Παγώνη, η Αγγελική Νικολούλη. Είναι πολλοί.
Ο Ερντογάν γιατί φέτος έχει αγριέψει τόσο πολύ;
Βλέποντας ότι το παλιό μοντέλο, ο αυταρχισμός, δεν περνάει και αρχίζει να χάνει συμμαχίες και να κερδίζει η Ελλάδα, αποκόβεται από το παλιό σύστημα από το οποίο είχε πρόσβαση, φωνάζει και κάνει πράγματα του παλιού μοντέλου που δεν λειτουργούν. Γιαί έχει αλλάξει πια ο δρόμος της διπλωματίας. Αυταρχισμό μπορεί να επιβάλει κάποιος μόνο στη χώρα του όχι στους υπόλοιπους. Και επειδή βλέπει ότι του περνάει πάει να βγει και θύμα από την ιστορία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως "παρεμβαίνει" στην παράσταση;
Εμφανίζεται στο καρέ της χαρτοπαίχτρας, παρεμβαίνει σε εμένα και μου δίνει συμβουλές διπλωματικές και μια κατεύθυνση για την καριέρα μου, αλλά δεν θα πω περισσότερα. Τον έχω κάνει λίγο μάνατζερ σε αυτήν την παράσταση.
Η Λίνα Μενδώνη;
Η Λίνα Μενδώνη απολογείται γιατί τσιμέντωσε την Ακρόπολη και γιατί έκλεισε τα θέατρα. Έγιναν πολλά κουλά μέσα στην καραντίνα. Για παράδειγμα, ενώ ήταν κλειστά τα θέατρα, ήταν ανοιχτοί οι οίκοι ανοχής.
Ο κόσμος πως είναι; Ξαναβρήκε το γέλιο του ή είναι ακόμα συγκρατημένος και φοβισμένος;
Εγώ επειδή έχω ξαμολυθεί με κέφι πατρινό καρναβαλικό και «Πάμε έλα μωρό μου σε θέλω», θέλω κέφια και χαρές και να ξανασυνδεθούμε από καρδιάς με τα μάτια όχι μέσα από τις οθόνες. Κάθε βράδυ χτυπάει η καρδιά μου δυνατά πάνω στη σκηνή. Και φέτος μετά από 10 χρόνια που έχω να κάνω περιοδεία, θεώρησα υποχρέωσή μου να πάω και στην επαρχία να παίξω και για τον κόσμο που δεν έχει τη δυνατότητα να έρθει στην Αθήνα να με δει. Και νομίζω πως όλοι οι καλλιτέχνες το σκέφτονται αυτό. Είναι υποχρέωσή μας φέτος να είμαστε κοντά στους ανθρώπους.
Εμπόδισαν φέτος την έμπνευσή σου οι δυσκολίες όσων βιώνουμε τον τελευταίο καιρό;
Ναι βέβαια. Βλέπω και παρακολουθώ ότι συμβαίνει. Η τωρινή παράσταση είναι ένα καθρέφτισμα της κοινωνίας. Ειδικά φέτος έχω εντάξει ένα παλιό τραγούδι του Κώστα Χατζή «Τα παλιά λεοφωρεία», που κάνω ένα μικρό μονόλογο που αφορούν όλα αυτά τα θέματα. Γιατί δεν μπορώ να αφαιρέσω αυτό το κομμάτι. Η ζωή τα έχει όλα.
Τι σε χαλαρώνει μετά από την παράσταση;
Χαλαρώνω όταν καταλάβω ότι έχει πετύχει ο σκοπός μου, δηλαδή να έχει πάει μια εκδρομή ο κόσμος.
Πως προστατεύεις τον ψυχισμό σου, τον εαυτό σου από τις κακοτοπίες του χώρου σου; Ζήλειες, κακίες, ανταγωνισμούς, κοροϊδία
Στην αρχή ήμουν ένα παιδί από την επαρχία που ξαφνικά βρέθηκε σε αυτόν τον κόσμο που έχει κάποια πράγματα λίγο περίεργα και επικίνδυνα. Είναι ένας κόσμος φανταστικός, ζεις ένα παραμύθι για λίγο και πολλοί ξεχνιούνται σε αυτό το ψέμα που έχει η δουλειά μας. Και δεν επιστρέφουν στην πραγματικότητα. Η εξουσία είναι κάτι που πολλούς ανθρώπους τους τυφλώνει και τους αλλιώνει. Και αν δεν έχεις παιδεία και καλή σχέση με τον εαυτό σου, το πολύ χειροκρότημα μπορεί να σε καταστρέψει. Εγώ επειδή ήμουν αθλητής και μεγάλωσα σε ένα σπίτι με αξίες, ποτέ δεν είχα τέτοια. Η πρόθεσή μου ήταν πάντα αυτό το δώρο που μου έδωσε ο Θεός να το αξιοποιήσω και να το προσφέρω στον κόσμο με τον καλύτερο τρόπο. Δεν είχα απωθυμένα να είμαι φίρμα, ούτε ήμουν νάρκισσος. Ήθελα απλά να δίνω χαρά στον κόσμο. Και πολλές φορές δεν με πλήρωναν γιατί έβλεπαν ότι είχα μεγάλο καημό με αυτό που έκανα και δεν με ενδιέφεραν τα λεφτά. Δεν μπορούσα να φύγω από ένα μαγαζί ακόμα κι αν δεν με πλήρωναν. Από μικρό παιδί, είμαι βαθιά ερωτευμένος με τη δουλειά μου. Και δεν με αφορούν οι κακίες γιατί δεν θέλω να δηλητηριαστώ. Παλιά με στεναχωρούσαν διάφορα, αλλά σιγά σιγά σταμάτησα να ασχολούμαι.
Έχεις ζήσει κακοτοπιές στη δουλειά σου; Έχεις βιώσει την ψυχική ή σωματική κακοποίηση στην αρχή της καριέρα σου; Σε έχουν προσβάλλει για αυτό που είσαι;
Ναι βέβαια. Αλλά είχα τέτοια γλώσσα πατρινοκεφαλονίτικη που τους έβαζα όλους στη θέση τους. Και είχα πάντα τον κόσμο και την αγάπη του σαν ασπίδα. Το θέμα της κριτικής είναι ένα μεγάλο σχολείο για να γίνεις πιο δυνατός. Αν είσαι μάγκας, από κακές κριτικές μπορεί να γίνεις καλύτερος.
Έχεις πει ότι όταν γίνεσαι ο γονιός του εαυτού σου συμπορεύεσαι ωραία μαζί του. Πως γίνεται αυτό;
Όταν έχασα τους γονείς μου είδα το παιδάκι μέσα μου και είπα «τώρα αγάπη μου είμαστε οι δυο μας». Εγώ θα σε φροντίζω. Εκείνη τη στιγμή έχεις δυο επιλογές. Ή θα χτυπιέσαι και θα κλαις ή θα πρέπει να ορθοποδήσεις. Οπότε τότε άρχισα να είμαι πιο τρυφερός με τον εαυτό μου. Αγάπησα και τα λάθη μου. Είπα δεν πειράζει και για κάτι στραβό. Έγινα ο γονιός που ήθελα να έχω.
Την καραντίνα πως την βίωσες;
Έχω κάτι το οποίο συμβαίνει λόγω του αθλητισμού που έκανα παλιά. Το να μείνω μόνος μου μετά από μια μεγάλη ένταση είναι κάτι πολύ σύνηθες. Μετά από μια θεατρική σεζόν γεμάτη δουλειά και ένταση, περνάω αρκετό καιρό μόνος μου, ώστε να ξεκουραστεί το σώμα, η ψυχή και το μυαλό μου. Οπότε δε με ξένισε η καραντίνα. Ερχόμουν από μια πολύ μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Παλλάς με 28 συνεχόμενα sold out. Μετά αρχικά ξεκουράστηκα και μετά άρχισα να γράφω το βιβλίο μου «Πάστα σεράνο» με βάση μια ιστορία που είχα αρκετά χρόνια στο μυαλό μου. Αυτό ήταν το καταφύγιό μου και γιαυτό εστίασα και ταξίδεψα σε αυτό δημιουργώντας μια ιστορία που ήθελα να πω. Βγήκε πέρυσι τον Ιούνιο 2021 και μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις και την ενδοοικογενιακή βία, για το μπούλινκ και για όλα όσα μας απασχολούν τώρα 15 χρόνια μετά από τότε που τα έγραφα εγώ σε ένα τετράδιο. Δεν είχα ξαναγράψει ποτέ ένα μυθιστόρημα. Χρειάζεται να γράφεις καθημερινά γιατί αλλιώς χάνεις τη ροή, τη συνέχεια. Ένας συγγραφέας πρέπει να είναι αφωσιομένος και αφιερωμένος σε αυτό. Ήταν ένα πρωτόγνωρο ταξίδι. Το βιβλίο μου δεν έχει καμία σχέση με τις μιμήσεις που κάνω στο θέατρο. Είναι αφιερωμένο στο Βαγγέλη Γιακουμάκη και απαντάει στο ερώτημα τι κάνει τον άνθρωπο να αποφασίσει να γίνει τέρας. Είναι μια ιστορία που ξεκινάει το 1959 στην Κυψέλη, στη Φ.Νέγρη και τελειώνει το 2015. Είναι μια παρέα τεσσάρων παιδιών (2 κορίτσια, 2 αγόρια) που με ένα τρόπο συναντιούνται και μπερδεύονται οι ζωές τους με απρόσμενες συνέπειες. Και πολλά μυστικά που αποκαλύπτονται 25 χρόνια μετά από μια άσχετη κατάσταση και ξυλώνεται το πουλόβερ με δυνατές συνέπειες. Είναι όλα φαντασία.
