εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.
Και ενώ ένα βιβλίο αποτελεί ίσως το καλύτερο δώρο για κάθε περίσταση, τα parapolitika.gr επιλέγουν σήμερα μερικούς τίτλους βιβλίων με αφορμή την 8η Μαρτίου που πλησιάζει.
Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί
Εκδόσεις Πατάκη
Συγγραφέας: Αγγέλου Μάγια
To "Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί", το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μάγιας Αγγέλου που πρωτοκυκλοφόρησε το 1969 και έκτοτε επανεκδίδεται και μεταφράζεται συνεχώς, είναι ένα βιβλίο τόσο ευφρόσυνο και τόσο οδυνηρό, τόσο μυστηριώδες και τόσο αξιομνημόνευτο, όσο η ίδια η παιδική ηλικία. Η Μάγια Αγγέλου αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στις Νότιες Πολιτείες της Αμερικής: παιδικά χρόνια σημαδεμένα από έναν βιασμό, με αποτέλεσμα έναν βαθύτατο ψυχικό κλονισμό που της στερεί τη μιλιά για αρκετά χρόνια, εφηβεία που καταλήγει σε μια σύντομη ερωτική ιστορία, που της αφήνει έναν γιο. Σε μια εποχή κι ένα περιβάλλον έντονων φυλετικών διακρίσεων, η πίστη στη ζωή, η έμφυτη δύναμη για επιβίωση, η αγάπη για τις λέξεις που μπορούν να βάλουν τα πράγματα σε τάξη είναι τα όπλα μιας νεαρής κοπέλας που θα εξελιχθεί σε μια σπουδαία γυναίκα.
Το "Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί" είναι πλέον ένα κλασικό βιβλίο της αμερικανικής λογοτεχνίας, ένα βιβλίο που θα κερδίζει τις καρδιές και θα διαμορφώνει συνειδήσεις για όσο διαβάζουν οι άνθρωποι.
«Εξαιρετικό κράμα σοφίας και σπιρτάδας, το βιβλίο αυτό είναι ο θρίαμβος της δύναμης της αφήγησης να χτίζει γέφυρες στους διχασμούς, να επουλώνει εκεί που υπάρχει τραύμα».The Guardian
«Η Μάγια Αγγέλου γράφει: “Είμαστε πολύ περισσότερο ίδιοι από όσο είμαστε διαφορετικοί”. Αυτή η αλήθεια είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι μας μπορούμε να έχουμε ενσυναίσθηση, για τον οποίο όλοι μας μπορούμε να συγκινούμαστε όταν κελαηδάει το πουλί στο κλουβί». Oprah Winfrey
«Δεν υπάρχει εύκολη, που σημαίνει λάθος, αράδα στο βιβλίο αυτό. Η απόσταση λειτουργεί σαν αλφάδι, η συγγραφέας είναι έξω και μέσα τη ίδια στιγμή, παρατηρώντας τα πάντα με διπλή οπτική».Ward Just, Washington Post
Το νερό της λίμνης δεν είναι ποτέ γλυκό
Εκδόσεις Διόπτρα
Συγγραφέας: Giulia Caminito
Αυτή είναι η ιστορία της Γκάια, μιας νεαρής κοπέλας που μεγαλώνει στη σκιά της μητέρας της. Εκείνη θέλει να μάθει τον εαυτό της, τις διαφορετικές πτυχές της. Η μητέρα της, Αντόνια, θέλει την Γκάια μορφωμένη για να καταφέρει να επιβιώσει σε έναν διαφορετικό κόσμο από αυτόν που μεγαλώνει. Και με κάθε τρόπο προσπαθεί να το επιβάλλει στην κόρη της.
Ένας αρχαίος κρατήρας που λίγο λίγο γέμισε νερό – στάσιμο νερό, που μυρίζει βρύα και λάσπη. Αυτή είναι η λίμνη Μπρατσάνο. Εδώ φτάνει η Αντόνια για να στήσει το σπίτι της, ύστερα από αμέτρητες μάχες για να βρει μια στέγη της προκοπής στη Ρώμη. Η περήφανη, πεισματάρα Αντόνια, με τον ανάπηρο άντρα και τα τέσσερα παιδιά, που παλεύει λυσσαλέα για μια καλύτερη ζωή. Η Αντόνια, που στηρίζει όλες τις ελπίδες της στην κόρη της, την Γκάια, γι’ αυτό την κυνηγάει σαν Κέρβερος: να μάθει γράμματα, να σπουδάσει, ν’ ανεβεί κοινωνικά.
Και η Γκάια; Η Γκάια μαθαίνει να μη ζητάει, να μην παραπονιέται, να διαβάζει. Να κάνει το θέλημα της μάνας της, που γίνεται ολοένα πιο σκληρή και εμμονική. Αλλά, κάθε φορά που σηκώνει το κεφάλι της, το βλέμμα της Αντόνια την καρφώνει σαν λεπίδα. Η Γκάια βουτάει στη λίμνη χωρίς να φοβάται τα βάθη, τρέχει τις νύχτες μ’ ένα μηχανάκι με σβηστά τα φώτα, εξεγείρεται με την αφόρητη κοινοτοπία της ζωής.
Η Γκάια ξέρει πως, όσο κι αν προσπαθήσει, δεν θα γίνει ποτέ «σαν τους άλλους», όπως ονειρεύεται η Αντόνια. Η νέα χιλιετία έχει μπει, κάπου μακριά ο κόσμος αλλάζει, αλλά εδώ, μπροστά στη λίμνη, όλα μένουν ίδια. Όσο κι αν τρέξεις, μπροστά σου θα ’ναι πάντα το στάσιμο νερό μιας ζωής χωρίς προοπτική.
Ο άνεμος που σαρώνει
Εκδόσεις Κλειδάριθμος
Συγγραφέας: Selva Almada
Ο άνεμος που σαρώνει είναι το αριστοτεχνικά φιλοτεχνημένο ντεμπούτο της Selva Almada, ένα βαθύ και ποιητικό μυθιστόρημα που σηματοδοτεί την άφιξη μίας συγγραφέα με αδιαμφισβήτητο ταλέντο και μοναδική δεξιοσύνη.
Ο άνεμος που σαρώνει διαδραματίζεται τις γαλήνιες ώρες λίγο πριν από την καταιγίδα. Ο αιδεσιμότατος Πίρσον κηρύσσει το Ευαγγέλιο στην ύπαιθρο της Αργεντινής μαζί με τη Λένι, την έφηβη κόρη του, όταν χαλάει το αμάξι του. Αυτή η ενέργεια του Θεού –ή η μοίρα– τους οδηγεί στο σπίτι ενός ηλικιωμένου μηχανικού ονόματι Γκρίνγκο Μπάουερ και ενός νεαρού αγοριού, του Ταπιόκα. Όσο προχωράει η μέρα, η περιέργεια και το μυστήριο μετατρέπονται σε απρόσμενη οικειότητα που αναπτύσσεται ανάμεσα στους τέσσερις: έναν άντρα με βαθιά πίστη στον Θεό, στην ηθική και στο δίκαιο και έναν άντρα με εμπειρίες που έχουν εδραιώσει μια ήπια απάθεια στην ψυχή του· έναν ήσυχο και σοβαρό ιδεαλιστή βοηθό μηχανικού και μια ανήσυχη και σκεπτικίστρια κόρη ιερέα. Η βροχή έρχεται σαν ένας τεράστιος στρατός που περπατάει πάνω στα δέντρα, μουγκρίζοντας κυριευμένη από την ανεξέλεγκτη μαγεία της βίας σ’ αυτό το στατικό road movie, για να ξεπλύνει την ψυχή του τόπου, τα συναισθήματα των ανθρώπων, τους φόβους και τις φιλοδοξίες τους και, εν μέσω αυτής της κοσμικά ενορχηστρωμένης βουής, να τους οδηγήσει στη γαλήνη και στην ελευθερία.
Ο άνεμος που σαρώνει είναι το αριστοτεχνικά φιλοτεχνημένο ντεμπούτο της Selva Almada, ένα βαθύ και ποιητικό μυθιστόρημα που σηματοδοτεί την άφιξη μίας συγγραφέα με αδιαμφισβήτητο ταλέντο και μοναδική δεξιοσύνη.
Είπαν για το βιβλίο: «Ο άνεμος που σαρώνει είναι ένα εξαιρετικά φιλοτεχνημένο βιβλίο, που παρέχει μια βαθιά, ποιητική και απτή εμπειρία του τοπίου. Αφηγείται με την κινηματογραφική ακρίβεια ενός στατικού road movie, όπως το Παρίσι-Τέξας. Ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα, που σηματοδοτεί την άφιξη ενός συγγραφέα με αδιαμφισβήτητο ταλέντο».
–Σκεπτικό της κριτικής επιτροπής του Πρώτου Βραβείου Βιβλίου του Διεθνούς Φεστιβάλ Βιβλίου του Εδιμβούργου, 2019.
«Ο άνεμος που σαρώνει δεν είναι μια άσκηση ύφους, αντιθέτως, είναι ένα ώριμο έργο, με επιδέξιο χειρισμό του προφορικού λόγου, ένα κείμενο μεγάλης ποιητικής δύναμης γραμμένο σχεδόν χωρίς καθόλου λυρισμό, με νηφαλιότητα». –Isaac Rosa, El País
«Η Σέλβα Αλμάδα είναι μια ξεκάθαρη και πυκνή συγγραφέας. Χρειάζεται μόνο λίγες προτάσεις για να περιγράψει μια ατμόσφαιρα, έναν χαρακτήρα σε μια ανθρώπινη κατάσταση». –Philippe Lançon, Kirkus Reviews
Ελεύθερη. Μεγαλώνοντας στο Τέλος της Ιστορίας
Εκδόσεις Πατάκη
Συγγραφέας: Συγγραφέας Ypi Lea
Βραβείο Ondaatje (Royal Society of Literature)
Βραβείο Βιογραφίας Slightly Foxed
Καλύτερο βιβλίο της χρονιάς των: New Yorker, Financial Times, Guardian, Times Literary Supplement και Sunday Times
Η Λέα μεγαλώνει στην Αλβανία στα τέλη της δεκαετίας του ’80, μια χώρα όπου η κρατική ιδεολογία έχει επισήμως αντικαταστήσει τη θρησκεία. Εκείνα τα χρόνια ήταν ακόμη σχεδόν αδύνατον είτε να πας είτε να φύγεις από την Αλβανία. Ήταν ένα μέρος με ατελείωτες ουρές και ελλείψεις στα μαγαζιά, με πολιτικές εκτελέσεις και παντοδύναμη μυστική αστυνομία. Για τη Λέα, ήταν το σπίτι της και η ασφάλειά της. Οι άνθρωποι ήταν ίσοι, οι γείτονες βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και τα παιδιά μεγαλώνοντας θα οικοδομούσαν έναν καλύτερο κόσμο. Υπήρχε κοινός σκοπός και ελπίδα. Και τότε, τον Δεκέμβριο του 1990, έναν χρόνο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όλα άλλαξαν, εν μιά νυκτί σχεδόν. Τα αγάλματα του Στάλιν και του Χότζα γκρεμίστηκαν. Μπορούσες να ψηφίζεις ελεύθερα, να φοράς ό,τι θέλεις, δεν φοβόσουν πια μήπως σε ακούσει κάποιο αδιάκριτο αυτί. Όμως εργοστάσια έκλειναν, δουλειές χάνονταν και ολόκληρες οικογένειες έφευγαν, κατά χιλιάδες, για την Ιταλία και την Ελλάδα, επιθετικά συστήματα πυραμίδας κυριάρχησαν, δίπλα στο οργανωμένο έγκλημα και τη σωματεμπορία. Ο πατέρας της αναγκάστηκε, παρά τις αριστερές του πεποιθήσεις, να κάνει απολύσεις, η μητέρα της εξελίχθηκε σε συντηρητική πολιτικό στο πρότυπο της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Η Ούπι συνδυάζει το προσωπικό και το πολιτικό, τη λογοτεχνία με την πολιτική θεωρία, σ’ ένα σπουδαίο βιβλίο. Είναι η ιστορία ενός παιδιού που μεγάλωσε κυριολεκτικά ανάμεσα σε δύο κόσμους, είναι το βιβλίο ενός ανθρώπου που βρέθηκε απέναντι στο Τέλος της Ιστορίας, και που αναρωτιέται σήμερα για το νόημα της λέξης.
«Διαβάζοντας ξανά και ξανά το βιβλίο της Ούπι νιώθουμε πόσο πολύ ο τρόπος που προσεγγίζει τα βασικά της θέματα, πολιτική, προσωπική ιστορία, το νόημα αυτό καθεαυτό της ελευθερίας, μας αφορά όλους σήμερα». Sandeep Parmar, Patrice Lawrence, Philippe Sands (σκεπτικό Βραβείου Ondaatje)
«Συγκλονιστικό και υπέροχο βιβλίο». Nigel Warburton
«Στοχαστική, απολαυστικά χιουμοριστική, οξυδερκής, με αιχμηρές παρατηρήσεις, μία αυτοβιογραφία της παιδικής ηλικίας όπως ελάχιστες άλλες – ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο». NOEL MALCOLM
«Το πρώτο βιβλίο μετά την Υπέροχη φίλη μου της Φερράντε που συνέστησα επιμόνως στους φίλους, στην οικογένεια, στους συναδέλφους να διαβάσουν… συγκλονιστική αυτοβιογραφία και βαθύς στοχασμός του τι σημαίνει η ελευθερία». Ruth Scurr, Spectator, Books of the Year
«Συνδυάζει υπέροχα το προσωπικό με το πολιτικό και μας παραδίδει ένα αξέχαστο βιβλίο, χιουμοριστικό, συγκινητικό και ταυτόχρονα απολύτως σοβαρό, ένα βιβλίο που θα διαβάζεται για πολλά χρόνια». DAVID RUNCIMAN
«Το εφηβικό ταξίδι της Λέα Ούπι στα τέλη του αλβανικού κομμουνισμού αφηγείται μια οικουμενική ιστορία: η δική μας είναι μια εποχή κατάρρευσης των ψευδαισθήσεων για πολλές γενιές».PAUL MASON
«Μια διεισδυτική προσωπική ιστορία, σπαραχτική και συγκινητική, η ιστορία ενός παιδιού που μεγαλώνει εν μέσω μεγάλων ιστορικών αλλαγών – ιδεολογία, πόλεμος, απώλεια, αβεβαιότητα».TARA WESTOVER
«Εκπληκτικό. Η Λέα Ούπι έχει ένα έμφυτο αφηγηματικό ταλέντο. Ένα συναρπαστικό, συχνά ξεκαρδιστικό, σπαραχτικό, διεισδυτικό βιβλίο, ένα αριστούργημα». OLIVIA SUDJIC
