, «Το Πηρούνι», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, είναι μια κατάμαυρη κωμωδία που καυτηριάζει με πολύ χιούμορ τα κακώς κείμενα του νεοέλληνα. Της γενιάς του «ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια», της ευημερίας των ’80ς, της πατριαρχίας, του κιτς, της μίζας και της λαμογιάς. Της γενιάς πριν την οικονομική κρίση, πριν τον κορονοϊό. Της γενιάς που μας οδήγησε στο σήμερα.
Το Πιρούνι: Λίγα Λόγια για το έργο
Θεσσαλονίκη 1984. Η οικογένεια Παλιούρα, της γνωστής αλυσίδας γραφείων κηδειών «Ο Ουρανός», Αποστόλης και Ζαμπέτα, μαζί με την κόρη τους Φιόνα, και τη Ρουμάνα υπηρέτρια τους Μιλένα, ετοιμάζονται πυρετωδώς για να υποδεχτούν τον μέλλοντα γαμπρό τους Αλέξανδρο που καταφθάνει μαζί με τον πατέρα του, τον πρόξενο Αιμίλιο Δοξιάδη. Μια οικογένεια με κάποια από τα χειρότερα χαρακτηριστικά του νεοέλληνα. Νεόπλουτοι, επιδειξιομανείς, κακόγουστοι, κουτοπόνηροι, ημιμαθείς, ρατσιστές, σεξιστές, άξεστοι, διψασμένοι για καταξίωση και κοινωνική αναγνώριση. Θαμπωμένοι από την κοινωνική θέση, το στάτους και την οικονομική κατάσταση των συμπεθέρων τους, το μόνο που επιθυμούν είναι να βολέψουν, δηλαδή να καλοπαντρέψουν την μοναχοκόρη τους.
Μέσα σε μια βραδιά που εξελίσσεται σε εφιάλτη, με εφαλτήριο το χιούμορ, αποκαλύπτονται σταδιακά μια σειρά από μυστικά και ψέματα, μια σειρά από μικρές τραγωδίες, που κορυφώνουν την πλοκή μέχρι το απροσδόκητο φινάλε.
