Η Κάλλια Παπαδάκη έχει σπουδάσει οικονομικά στις ΗΠΑ, αλλά το μεράκι της είναι να γράφει ποιήματα, διηγήματα και σενάρια για ταινίες.

Πριν λίγες μέρες τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2017 για το μυθιστόρημά της «Δενδρίτες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πόλις» και το οποίο εκδόθηκε στο πλαίσιο του ελληνογαλλικού προγράμματος ενίσχυσης συγγραφέων, μεταφραστών και εκδοτών του ελληνικού και του γαλλικού Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.

Γεννημένη το 1978 η συγγραφέας, έχει εκδώσει επίσης μια βραβευμένη συλλογή διηγημάτων «Ο ήχος του ακάλυπτου» και ένα βιβλίο ποίησης «Λεβάντα του Δεκέμβρη» (Εκδ. Πόλις), ενώ εργάζεται επαγγελματικά και ως σεναριογράφος. Λίγο πριν την επίσημη βράβευσή της, που θα γίνει στις Βρυξέλλες στις 23 Μαϊου η νεαρή συγγραφέας μας μίλησε για τους «Δενδρίτες» που ξεκινούν το ταξίδι τους για την προώθηση της μετάφρασης λογοτεχνικών έργων και την καλλιέργεια του διαπολιτισμικού διαλόγου.

Τι πραγματεύεται το βιβλίο σας;

Τη μετανάστευση και τη δυσκολία της ενσωμάτωσης, τον αγώνα για την επιβίωση, τη διάψευση των προσδοκιών και την καταβαράθρωση του αμερικάνικου ονείρου. Κυρίως όμως πραγματεύεται την ανθρωπιά και την ελπίδα, που τρυπώνει αναπάντεχα από τις χαραμάδες.

Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το θέμα;

Σπούδασα στην Αμερική κι έτυχε να γνωρίσω και να συναναστραφώ με ομογενείς που δεν κατόρθωσαν να επιστρέψουν ποτέ στην Ελλάδα. Τους έπνιγε η ντροπή που δεν πλούτισαν λες και κάτι τέτοιο θα ήταν αυτονόητο, που δεν απέκτησαν τα χρήματα για το αεροπορικό εισιτήριο. Το πλοίο για αυτούς θα ήταν ταπεινωτικό. Έτσι, ήρθαν στην Αμερική, δεν θα επέστρεφαν μ’ αυτό!

Από πού αντλήσατε την έμπνευση σας για να το γράψετε;

Από την πόλη του Κάμντεν, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας παρατεταμένης κρίσης, από τις ιστορίες και τις αφηγήσεις που μάζεψα μέσα στα χρόνια κι από την έρευνα που έκανα.

Πόσο καιρό διήρκησε η έρευνά σας για τη συγγραφή του;

Έναν ολόκληρο χρόνο έψαχνα χάρτες και καρτ-ποστάλ, τη ρυμοτόμηση της πόλης στις αρχές του 20ου αιώνα, πήγες, αρχεία, βιβλία και συγγράμματα για τις μεταναστευτικές ροές και κοινότητες, τους δρόμους, τις γειτονιές και κυρίως για τους ανθρώπους που έκαναν την πόλη αυτό που ήταν κι έγινε μέσα στο χρόνο. Ένα χωνευτήρι.

Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στην πλοκή του έργου;

Δευτερεύοντα. Ο έρωτας, καλώς ή κακώς, κάνει ένα μικρό πέρασμα στα βιβλία μου. Σαν κομπάρσος.

Ποιες δυσκολίες συναντήσατε;

Τη δυσκολία της καθημερινότητας. Της μιάμιση σελίδας την ημέρα. Της αμφιβολίας που τυραννά κάθε δημιουργό.

Ταυτίζεστε με κάποια στοιχεία των ηρώων σας;

Οι Δενδρίτες δεν είναι ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο. Είναι όμως δημιούργημά μου όπως και οι ήρωές του βιβλίου. Έχουν την ανάσα μου. Τις έμμονες και τους φόβους μου.

Μετά την έκδοση του βιβλίου, μπήκατε στον πειρασμό να αλλάξετε κάτι σε αυτό;

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανακουφιστικό από μια τελεία για κάποιον που σπάνια τη βάζει.

Ποια είναι τα επόμενα εκδοτικά σας σχέδια;

Ένα σενάριο για τον κινηματογράφο κι ένα επόμενο βιβλίο.

Τι σημαίνει για εσάς το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πρόσφατα λάβατε;

Ότι ίσως το καταφέρω να γίνω αυτό που πάντα ήθελα από παιδί. Συγγραφέας.