Πλήθος κόσμου πλημμύρισε χτες βράδυ το Καλλιμάρμαρο, όπου πραγματοποιήθηκε μια από τις σημαντικότερες συναυλίες των τελευταίων ετών: Η ιστορική παράσταση–αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, με τίτλο «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη – 1.000 Φωνές», η οποία έφερε κοντά για πρώτη φορά 1.000 χορωδούς από 30 πόλεις της Ελλάδας.
Εκείνο όμως που έδωσε ακόμα μεγαλύτερο παλμό και συγκίνηση στη βραδιά ήταν η παρουσία του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, όπως ήταν και η επιθυμία του, ο οποίος διεύθυνε και δυο τραγούδια: Το «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά» και «Στο περιγιάλι το κρυφό», το δεύτερο μάλιστα πάνω στη σκηνή, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στο κοινό που τον καταχειροκρότησε.

Ο συνθέτης, που κατέφθασε μέσα στο στάδιο με αυτοκίνητο, παρακολούθησε τη συναυλία σε αναπηρική καρέκλα λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, τα οποία όμως δεν τον πτόησαν. Μάλιστα σηκώθηκε δυο φορές για να χαιρετίσει τους αμέτρητους θεατές που τον αποθέωσαν, στους οποίους κάποια στιγμή, όπως έγινε γνωστό από τα μεγάφωνα, θέλησε να πει μόνο δυο λέξεις («Σας αγαπώ»), δημιουργώντας τη μεγαλύτερη συγκινησιακή κορύφωση της βραδιάς.

Αριστουργήματα, όπως «Νύχτα μαγικιά», «Μαρίνα», «Του Μικρού Βοριά», «Αστέρι μου, φεγγάρι μου», «Όμορφη πόλη», «Χάθηκα», «Μέρα μαγιού μου μίσεψες», «Δρόμοι παλιοί», «Ανοίγω το στόμα μου», «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ», «Μυρτιά», «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα», «'Ανοιξε λίγο το παράθυρο», «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ», «'Ασμα ασμάτων», «Βραδιάζει», «Φεγγάρι μάγια μου ΄κανες», «Ποιος τη ζωή μου», «Λίγο ακόμα», «Στρώσε το στρώμα σου», «Δόξα τω Θεώ», «Βάρκα στο γυαλό», «Χρυσοπράσινο φύλλο», αποδόθηκαν μοναδικά από τη Συμφωνική Μαντολινάτα, την τεράστια χορωδία που σχηματίστηκε πίσω από τη σκηνή, αλλά και από τους σπουδαίους ερμηνευτές της παράστασης, τους λυρικούς καλλιτέχνες Τζίνα Φωτεινοπούλου, Ελένη Βουδουράκη, Αντώνη Κορωναίο, Μπάμπη Βελισσάριο, Παντελή Κοντό και τον λαϊκό τραγουδιστή Γεράσιμο Ανδρεάτο.

'Ανθρωποι όλων των ηλικιών, μεταξύ των οποίων πάρα πολλοί νέοι, έδωσαν το παρόν για να τιμήσουν τον σπουδαίο συνθέτη και να τραγουδήσουν, άλλοτε πιο σιγά κι άλλοτε πιο δυνατά, άσματα που έχουν αφήσει ανεξίτηλα το ίχνος τους στην ιστορία του τόπου. Αίσθηση δημιούργησαν κάποια συνθήματα … αγάπης, όπως «Σε αγαπάμε, Μίκη» και «Σε ευχαριστούμε», που ακούστηκαν σε κενά μεταξύ τραγουδιών, ενώ τα χειροκροτήματα δεν έπαψαν να κατακλύζουν κάθε τέλος τραγουδιού.