Τον Αλέν ντε Μποτόν τον ξεχώρισα από το πρώτο του βιβλίο, «Πώς µπορεί ο Προυστ να αλλάξει τη ζωή σου», και στο δεύτερο, «Η µικρή φιλοσοφία του έρωτα», κατάλαβα ότι έχω έναν τρυφερό συνοδοιπόρο για τις ερωτικές ανηφοριές.

Μαζί µε τον Ρόλαν Μπαρτ και άλλα συγγραφικά αδέρφια παίρνω απαντήσεις για τον έρωτα που η ζωή δεν είναι συχνά σε θέση να µου δώσει.

Ενα βιβλίο που το υπογράµµισα, το τσαλάκωσα και ξαναγύρισα σε αυτό σαν να πρόκειται για ένα µάθηµα που έπρεπε να αποστηθίσω. ∆ύο δεκαετίες µετά την εµβληµατική «Μικρή φιλοσοφία του έρωτα», κυκλοφόρησε το «Χρονικό του έρωτα» και µε ενθουσίασε από τις πρώτες σελίδες του. Νοµίζω ότι ο πρωτότυπος τίτλος «Τhe course of love» του ταιριάζει περισσότερο, γιατί είναι σαν να µας καθίζει όλους στα θρανία του έρωτα για να πάρουµε το µάθηµα σχεδόν από την αρχή, για να κατανοήσουµε τα λάθη, τις παραλείψεις, να τακτοποιήσουµε τις µεγάλες προσδοκίες µας. Θα µπορούσα να το δω σαν µια συνέχεια της «Μικρής φιλοσοφίας του έρωτα», παρόλο που τα δύο βιβλία δεν κάνουν κάποια γέφυρα.

Είχα, όµως, την αίσθηση ότι ο συγγραφέας, µε συνέπεια, χρόνια µετά, επιστρέφει µέσα από τη δική του διαδροµή και µε έναν άλλο αέρα ωριµότητας πια συνεχίζει την ιστορία.

Σαν να µας περνάει απαλά από τον έρωτα στον γάµο, σε ένα βιβλίο που, κατά τη γνώµη µου, θα έπρεπε να διδάσκεται ακόµα και στα σχολεία, σαν αντίδοτο σε όλη τη ροµαντική επίστρωση που µας σερβίρουν τον έρωτα. Ενας άντρας και µια γυναικά ερωτεύονται στο Εδιµβούργο.

Παντρεύονται, αποκτούν παιδιά, όµως, όπως λέει ο συγγραφέας, σε καµία σχέση τα πράγµατα δεν είναι τόσο απλά, όσο θέλει το επιµύθιο «και έζησαν αυτοί καλά και εµείς καλύτερα».

Το «Χρονικό του έρωτα», δύο δεκαετίες µετά την εµβληµατική «Μικρή φιλοσοφία», είναι ένα µυθιστόρηµα για όσα συµβαίνουν µετά τη γέννηση του έρωτα, για την αντοχή µε τον χρόνο και για το τι κερδίζει ή χάνει κάνεις µε τις µεταλλάξεις των ιδανικών µας, υπό το βάρος της κοινής ζωής.

Με φιλοσοφική εµβρίθεια και ψυχολογική οξύνοια, ο Μποτόν αναρωτιέται µαζί µε τους ήρωες και τους αναγνώστες µήπως τα ροµαντικά µας όνειρα µάς δυσκολεύουν υπερβολικά και διερευνά τις πιθανά εναλλακτικές λύσεις.

Το αγάπησα γιατί µε έβαλε να σκεφτώ, να προβληµατιστώ, να αλλάξω.

Είναι από τα βιβλία που δεν θέλεις να τελειώσουν και όταν φτάνεις στην τελευταία σελίδα νιώθεις ότι έχει συντελεστεί µια αλλαγή.

Info: Εκδόσεις Πατάκη