Η έκθεση του Βασίλη Βρεττού «Τα έργα των ανθρώπων» εγκαινιάζεται σήμερα στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου «Μαρία Ιγγλέση», αίθουσα Ματογιάννι.

Η συγκεκριμένη φωτογραφική ενότητα του Βασίλη Βρεττού, αποτελεί την πολύτιμη καταγραφή της ενεργής, αυτόχθονης και παραγωγικής ανθρωπογεωγραφίας της Μυκόνου και της Δήλου.

Οι ήρωες των φωτογραφιών και των σελίδων που ακολουθούν, εισπνέουν τους ανέμους του νησιού, τιθασσεύουν την αγριάδα του, εξευμενίζουν τους θεούς του, καρπίζουν το χώμα του, πλέουν τις θάλασσές του. Γνωρίζουν ο ένας τον άλλο με τα μικρά τους ονόματα και με τα ιδιαίτερά τους σημάδια.

Έχοντας εδώ και πολλά χρόνια ασχοληθεί επαγγελματικά με τη φωτογραφική καταγραφή ανθρώπων σε ώρα εργασίας και έχοντας ταυτοχρόνως ένα εμμονικό ενδιαφέρον για τη backstage αποτύπωση των πραγμάτων, για την αργή επίπονη διαδικασία πίσω από το τελικό και ενίοτε βραχύβιο αποτέλεσμα, ο Βασίλης Βρεττός ανακαλύπτει δεκάδες άγνωστες πτυχές του χρόνου και του τόπου.

Χτίζοντας αθόρυβα ένα παράλληλο σύμπαν και φανερώνοντας τις δυνατότητες ενός νησιού που παρά την πολλήν συνάφεια του κόσμου, διατηρεί απόκρημνες και απόκρυφες πλευρές, διαφυλάσσει γοητευτικά άγνωστα ενεργά σημεία.

«Τα Έργα των Ανθρώπων, αποτυπωμένα με τρυφερή σοφία από τον Βασίλη Βρεττό, αρθρώνουν τη φωτεινή πρωτογένεια του τόπου και συντάσσουν τις χειροποίητες ημέρες του. Διασώζονας τις ήμερες πράξεις και θησαυρίζοντας τον πυρήνα της μνήμης, εισάγοντάς μας χωρίς εισαγωγικά στα άχρονα σπλάχνα του νησιού. Στη Μύκονο πίσω από τη Μύκονο και στη μικρή ιερή Δήλο.


Οι κάτοικοι της Μυκόνου και της Δήλου αυτοσυστήνονται εν ώρα εργασίας. Χωρίς φτιασίδια και προμελέτη, με τη λιτή καθημερινή τους περιβολή. Φροντίζοντας τις καθημερινές τους υποχρεώσεις, ακολουθώντας γαλήνια τις εποχές και τιμώντας τις παραδόσεις στο μικρό κομμάτι του τόπου που διαφεντεύουν. Στα μεταλλικά έγκατα των αρχαίων στοών. Ανάμεσα στις ελιές, τα σταροχώραφα και τα αμπέλια.

Βαστώντας απαλά ένα νεογέννητο αρνί ή παρακολουθώντας σιωπηλά το ηλιοβασίλεμμα πίσω από το τελευταίο βόδι του κοπαδιού τους. Αρμέγοντας σε δροσερούς στάβλους και πήζοντας το τυρί στο κιαροσκούρο του απομεσήμερου. Ραίνοντας τα ντόπια αμυγδαλωτά με ανθόνερο και τις βυζαντινές εικόνες με μύρο. Πλέκοντας αρχέγονα σύμβολα στον αργαλειό και επιδέξιους σταυρούς από βάγια επάνω σε πεζούλες από ασβέστη. Καλαφατίζοντας τα ίχνη του χειμώνα και λαξεύοντας μουσικά κοίλα. Ταξιδεύοντας με πόδια ανοιχτά, παντός καιρού ισορροπιστές, στο τιμόνι του καϊκιού τους.

Ξεχορταριάζοντας τα ακοίμητα αγάλματα της Δήλου, συντάσσοντας ημερολόγια καταστρώματος στο αρχαίο χώμα, φυλώντας τρυφερά τις ακατοίκητες ημέρες και τις νύχτες της.», σημειώνει η επιμελήτρια της έκδοσης Ίρις Κρητικού για το έργο του φωτογράφου.