Όποιος τον είδε στην παράσταση «Το Φορτηγό» δίπλα στον Διονύση Σάββοπουλο σίγουρα τον ξεχώρισε και σίγουρα θέλει να τον ξαναδεί. Για την ακρίβεια, να τον ξανακούσει. Ο λόγος για τον τραγουδοποιό της νέας γενιάς Θέμο Σκανδάμη.

Ο Θέμος καταφτάνει την Κυριακή 12 Νοεμβρίου στο Σταυρό του Νότου Club, για να παρουσιάσει μέσα σε ένα σύμπαν προσωπικό και αναπόφευκτο, με τον δαίμονα της δημιουργίας επ' ώμου και σε κατάσταση συνεχούς εγρήγορσης, το τέταρτο άλμπουμ του με τίτλο «Το Σπίτι μου».

Λίγο πριν ξεκινήσει τις εμφανίσεις του αυτές και κάπου ανάμεσα στον πυρετό των προετοιμασιών και στις ατελείωτες πρόβες, συναντήσαμε τον Θέμο Σκανδάμη που μας μίλησε για τις εμφανίσεις του, το τραγούδι, τα τάλεντ σόου, την πολιτική και πολλά άλλα.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη παρακάτω και προσπαθήστε να μην τον χάσετε…

Αξίζει σίγουρα να αφιερώσετε ένα βράδυ σας σε ποιοτική και προσεγμένη μουσική, σε αυτοσαρκαζόμενο λυρισμό, υπαρξιακά μακροβούτια και στιχουργική αλητεία... Ο Θέμος Σκανδάμης θα είναι εκεί να σας υποδεχτεί και να σας προκαλέσει να χορέψετε στον ξεχασμένο σκοπό της αθωότητας. Οι πόρτες θα ανοίγουν στις 20:00. 

Πες μας λίγα πράγματα για την εμφάνισή σου στον Σταυρό του Νότου. Τι θα δούμε από σένα;

Στον Σταυρό του Νότου θα δείτε μία μουσική παράσταση με κέντρο τον τελευταίο μου δίσκο που έχει τίτλο «Το σπίτι μου». Γύρω από αυτόν τον κορμό πλέκονται ιστορίες και τραγούδια που έχω συγκεντρώσει μέσα στα χρόνια και αποτελούν τον τρόπο μου να διασκεδάζω τον εαυτό μου και τους άλλους. Και επειδή είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα, αυτό το «διασκεδάζω» σημαίνει συνεχείς ανατροπές από το μελόδραμα στο πανκ, από την αφήγηση στον χορό, και πάει λέγοντας.

Για όσους δεν σε ξέρουν, ποιος είναι ο Θέμος Σκανδάμης, πώς θα ήθελες να μείνεις στο μυαλό όλων;

Δεν μπορώ να ξέρω και να ελέγξω την εντύπωση που αφήνω στους άλλους, γι' αυτό αφήνω αυτή τη δουλειά για τους άλλους. Εγώ αυτό που προτείνω είναι τα τραγούδια και οι παραστάσεις μου, μέσα από αυτά συναντιέμαι και επικοινωνώ με τους ανθρώπους και αυτή η συνάντηση και η επικοινωνία είναι που με ενδιαφέρει διακαώς.

Αγαπημένα σου τραγούδια; Αγαπημένοι καλλιτέχνες;

Κόεν, Ζαμπέτας, Μάικλ Τζάκσον, Μοσχολιού, Λου Ριντ, Αττίκ, Νίνα Σιμόν, Άκης Πάνου, Έλβις, Μάρκος Βαμβακάρης, Τζόνι Κας, Σαββόπουλος, Πι Τζέι Χάρβεϊ, Τζίμης Πανούσης, Μπιλ Κάλαχαν, Νίκος Πορτοκάλογλου κ.ά. Είναι πάρα πολύ ωραίο το συναίσθημα ότι μπαίνεις κι εσύ στη σειρά ως κρίκος της αλυσίδας, και ταυτόχρονα βέβαια δημιουργεί και μια αίσθηση ευθύνης που μερικές φορές μπορεί να αποβεί βαριά και περιοριστική, αν πάρεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά.

Πώς είναι να βρίσκεσαι στο πλάι μεγάλων ερμηνευτών όπως ο Διονύσης Σάββοπουλος και ο Νίκος Πορτοκάλογλου;

Φέτος κλείνω 10 χρόνια δισκογραφίας στην Ελλάδα, αλλά βέβαια στο στίβο της τραγουδοποιείας θεωρείσαι νέος για πολύ καιρό. Σαν τις νεολαίες των κομμάτων, ένα πράγμα. Χώρος για όνειρα και δημιουργία έχει βρεθεί και σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς, και γι' αυτό συνεχίζουν οι άνθρωποι να βρίσκουν και σήμερα χώρο. Αυτό που κατά τη γνώμη μου ζορίζει πολύ τα πράγματα σε σχέση με παλιότερα είναι η παγκοσμίως αναπτυσσόμενη αυτιστική σχέση του ανθρώπου με την οθόνη και τον κόσμο της.

Θα πήγαινες σε κάποιο τάλεντ σόου; Σε ενδιαφέρει η γρήγορη αναγνωσιμότητα;

Όχι. Αν ήθελα να συμμετέχω σε διαγωνισμούς, θα γινόμουν αθλητής.


Θα έφευγες για το εξωτερικό;

Αυτό δεν είναι κάτι που το βλέπεις ως πιθανότητα μέχρι πραγματικά να χρειαστεί. Ακόμα η καλλιτεχνική μου δουλειά είναι στενά συνδεδεμένη με τη γλώσσα και έτσι θα δυσκολευόμουν πολύ να τη συνεχίσω εκτός.

Τι είναι το τραγούδι για σένα; Ποιο είναι το ιδανικό σκηνικό για να τραγουδάς; (Πολύς κόσμος που θα σιγοτραγουδά μαζί σου τα κομμάτια σου; Τεράστιες συναυλίες σου;)

Το τραγούδι για μένα είναι τρόπος να ανασαίνω και να λέω αυτά που δεν μπορούν να εκφραστούν με τον καθημερινό λόγο. Είναι επίσης μία καλλιτεχνική φόρμα που λόγω του μικρού της μεγέθους, της μεγάλης πυκνότητας, της αμεσότητας και της σωματικότητας της, ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου. Η ιδανική συνθήκη είναι η επόμενη που θα βρεθεί μπροστά μου.

Παρακολουθείς άλλα «ρεπερτόρια» και τους καλλιτέχνες που τα εκπροσωπούν; Υπάρχει για σένα διαχωρισμός στα είδη;

Από τη μία υπάρχει ένας διαχωρισμός που έχει να κάνει με την πρόθεση και τη λειτουργία που υπηρετεί το κάθε τραγούδι, από την άλλη τα είδη σαν ταμπέλες έχουν χρησιμοποιηθεί σχεδόν πάντα για να υπηρετήσουν άλλους σκοπούς (εμπορικούς, πολιτικούς, ναρκισιστικούς) πέραν της απόλαυσης και της λειτουργίας του ίδιου του τραγουδιού. Ακούω ό,τι βρεθεί μπροστά μου αν πηγαίνει στ' αυτιά μου.

Τι άλλο ετοιμάζεις αυτή την περίοδο; Θα δούμε την υπογραφή σου σε κάποια δουλειά;

Αυτόν τον καιρό ετοιμάζω έναν καινούργιο κύκλο τραγουδιών που θα μου πάρει όμως κάποιον καιρό να τον τελειώσω και να τον παρουσιάσω. Στο μεταξύ, ποιος ξέρει;

Τηλεόραση βλέπεις; Ειδήσεις;

Ποτέ.

Σε αφορούν οι πολιτικές εξελίξεις; Έχεις άποψη που τη λες;

Με αφορούν οι πολιτικές εξελίξεις, θέλω δεν θέλω, και τις παρακολουθώ στο βαθμό που δεν με απορροφά η ροή τους στον δικό της ρυθμό. Είναι ένα πράγμα η επικαιρότητα και ένα άλλο η αφήγησή της. Έχω άποψη, αλλά όχι επί παντός του επιστητού. Αν θεωρώ ότι έχω να προσθέσω κάτι, το κάνω. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορείς παρά να ενώσεις τη φωνή σου με πολλούς άλλους (μπροστά σε μία καταφανή αδικία π.χ.) και τότε επίσης το κάνω, αλλά πάντα νιώθω κάπως άβολα με αυτό, έχοντας μία σχέση ενοχής και καχυποψίας με το προφανές.