O Αττίκ και η εποχή του, ήχοι, φωνές, όργανα και μουσικές εξαίσιες, αναβιώνουν στο Παλλάς από εχτές (Παρασκευή 13 Απριλίου) με το μιούζικαλ «Αναζητώντας τον Αττίκ» σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου. Μελωδίες και στίχοι που επηρέασαν όλους τους κατοπινούς δημιουργούς και συντρόφεψαν γενιές ολόκληρες στους έρωτες, τις χαρές και τις λύπες τους συνθέτουν την αξέχαστη «Μάντρα» με πρωταγωνιστές τους Ζωζώ Σαπουντζάκη, Αντώνη Καφετζόπουλο, Άκη Σακελλαρίου, Κατερίνα Παπουτσάκη, Νάντια Κοντογεώργη και αρκετούς άλλους ταλαντούχους ηθοποιούς, τραγουδιστές και μουσικούς.

Σε μια από τις πρόβες συναντήσαμε τον Αντώνη Καφετζόπουλο για να τον ρωτήσουμε γιατί ο κόσμος λάτρεψε τόσο πολύ αυτήν παράσταση το 2012 που είχε ανέβει ξανά.

Πρωταγωνιστείτε στο μιούζικαλ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΤΤΙΚ. Ποιον ρόλο υποδύεστε στην παράσταση;

Δεν υπάρχει ένας ρόλος είναι πολλοί ρόλοι που παίζουμε όλοι. Είναι ένα μιούζικαλ, που προσπαθεί να αναπαραστήσει μια εποχή και συγκεκριμένα τη μάντρα του Αττίκ. Ένα λαμπερό και πρωτοποριακό καλλιτεχνικό σχήμα πριν τον δεύτερο πόλεμο.

Το έργο αυτό αγαπήθηκε πολύ από το κοινό. Γιατί πιστεύετε πως ο κόσμος λατρεύει να βλέπει παραστάσεις που έχουν να κάνουν με το παρελθόν της Ελλάδας;

Ένας πολύ βασικός λόγος είναι τα τραγούδια αυτής της εποχής, που είναι πολύ γνωστά. Η παράσταση δεν περιέχει μόνο τραγούδια του Αττίκ αλλά και άλλων, του Γιαννίδη κλπ. Ένας άλλος λόγος είναι η ίδια ζωή του ανθρώπου αυτού, που είναι σαν μυθιστόρημα. Ο Αττικ έζησε μια περιπετειώδη ζωή. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια, μετά πτώχευσε, έβγαλε πολλά λεφτά με τις εμφανίσεις και τα τραγούδια του, μετά τα ξόδευε, παντρευόταν, χώριζε, ξαναπαντρευόταν, τον εγκατέλειπαν οι γυναίκες με δραματικό τρόπο. Κι αυτός έγραφε ερωτικά τραγούδια για χαμένους έρωτες ζώντας μια ζωή πολύ ενδιαφέρουσα. Η παράσταση είναι και μια ευκαιρία να δει τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, η οποία έζησε εκείνη την εποχή ως παιδάκι. Η μουσική και τα τραγούδια είναι μικρά αριστουργήματα.

Ο κόσμος έχει ανάγκη τα μεγάλα μιούζικαλ. Του αναπτερώνουν το ηθικό;

Η κρίση είναι κρίση. Όλοι περνάμε δύσκολα.

Η πρώτη σας επαφή με το θέατρο, ήταν δίπλα στη Έλλη Λαμπέτη. Με λίγα λόγια από τότε έως σήμερα πόσο έχουν αλλάξει τα θεατρικά πράγματα;

Από μια σατανική σύμπτωση, η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν με τη Σοφία Σπυράτου. Στο Ανοιχτό θέατρο του Γ.Μηχαηλίδη το 1972. Ήμουν ταμίας και ηλεκτρολόγος στο θέατρο και η Σοφία μου είπε πως έφυγε ένας ηθοποιός και έπρεπε να τον αντικαταστήσω εγώ 10 λεπτά πριν αρχίσει η παράσταση. Είχα τότε σχέση με μια από τις ηθοποιούς του θιάσου και το έψαχνα. Γιαυτό παράτησα το Πανεπιστήμιο και άρχισα να ασχολούμαι με τα καλλιτεχνικά και γενικά το γυρόφερνα το πράγμα. Μετά η Σοφία με παρακίνησε να πάω σε δραματική σχολή. Δίπλα στη Λαμπέτη δούλεψα επαγγελματικά για πρώτη φορά. Πήγα στη Σχολή και μου φάνηκε πολύ ευκαιρία να παίξω δίπλα στη Λαμπέτη γιατί με ξεχώρισε ο σκηνοθέτης. Δεν ήθελα να το χάσω αυτό. Να την γνωρίσω και να παίξω μαζί της. Από τον καιρό της Λαμπέτη έως σήμερα έχουν αλλάξει τα πάντα και τίποτα. Σήμερα το θέατρο δεν γίνεται με τον τρόπο που γινόταν τότε. Τότε υπήρχαν θιασάρχες. Η Λαμπέτη, η Καλογεροπούλου, ο Αλεξανδράκης, η Μελίνα ήταν όλοι θιασάρχες. Τώρα δεν υπάρχει αυτό. Υπάρχουν οι θεατρικοί παραγωγοί και τα μικρά ανεξάρτητα σχήματα.

Έκτοτε καταφέρατε να κάνετε μια λαμπρή καριέρα. Η τύχη σας βοήθησε στη ζωή σας; 

Ναι, διάφορα τυχαία πράγματα στη ζωή μου ήταν τελικά εξαιρετικά. Πολλά τυχαία πράγματα στη ζωή μας μπορεί να έχουν καταστροφικό ή ευεργετικό ρόλο. Αλλά εγώ το έψαχνα το θέμα γύρω από το θέατρο γιαυτό και βρέθηκα ταμίας στο θέατρο του Μιχαηλίδη. Παρακολουθούσα τις πρόβες μετα μανίας.

Ποια ήταν έως τώρα η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σας;

Οι πιο δύσκολες στιγμές μου ήταν τα διαστήματα μετά από τις μεγάλες επιτυχίες μου, όταν στιγματιζόμουν από κάποιον ρόλο. Μετά από την «Αστροφεγγιά» (1980), πολύ νωρίς στη ζωή μου, γιατί ήμουν 30 ετών, για 3 χρόνια κανένας δεν μου πρότεινε τίποτα άλλο, εκτός από αυτό που είχαν δει στην Αστροφεγγιά. Δηλαδή το ρόλο ενός δυστυχισμένου πλην ρομαντικού νέου. Μετά χάρη σε μια μικρή φωτογραφία στην οποία ήμουν ένας ρεμπέτης, μου πρότειναν το ρόλο του ρεμπέτη στο «Μινόρε της Αυγής». Και λέω ναι με ενδιαφέρει πολύ. Αλλά μετά πάλι για πολλά χρόνια όλοι με φαντάζονταν σαν ένα λαϊκό παιδί με μουστάκι. Και μετά το σήριαλ «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή» όλοι ήθελαν να κάνω μια κωμωδία τύπου Ακάλυπτου. Αυτό μου δημιουργούσε πολλές δυσκολίες. Ακόμα δηλαδή υπάρχει αυτό. Η επιτυχία έχει αυτό το πράγμα. Ενώ σου ανοίγει πολλούς δρόμους, ταυτόχρονα σου κλείνει κα κάποιους άλλους.

Τι έχετε έως τώρα θυσιάσει για την καριέρα σας;

Όχι για την καριέρα μου. Θυσίες έχω κάνει μόνο για προσωπικούς λόγους.

Τι γεύση σας έχει αφήσει το Πρώτη φορά Αριστερά;

Την χειρότερη. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα μέρος του πολιτικού συστήματος. Δεν έγινε κάτι πρώτη φορά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό είναι Αριστερά. Δεν είναι κάτι άλλο. Εγώ με αυτήν την έννοια δεν είμαι Αριστερός, είμαι φιλελεύθερος αναρχικός.

Τι σας έχει κουράσει;

Η αδυναμία των πολλών να αντιληφθούν ότι πρέπει να γυρίσουμε σελίδα. Υπάρχει μια πλειοψηφία που αγκιστρώνεται πάρα πολύ εύκολα σε όποιον δίνει παράταση σε αυτό το παλιό αρρωστημένο σύστημα. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση κάποια στιγμή να στηριχθούμε στα πόδια μας. Έχουμε πολλές δυνατότητες.

Την δεκαετία του 60 ήρθατε στην Ελλάδα ως πρόσφυγας. Καθώς ξέρετε τι θα πει προσφυγιά, πως σχολιάζετε σήμερα αυτό το φαινόμενο;

Στο Δήμο Αθηναίων όταν ήμουν, προσπαθούσα να πείσω και τον Καμίνη και τους υπόλοιπους εκεί, ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε δεν είναι μια συγκυριακή κρίση, επειδή γίνεται ένας πόλεμος. Είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι μια ιστορία συνεχούς μετανάστευσης. Οι άνθρωποι ξεκίνησαν από την Αφρική πριν 300.000 χρόνια και απλώθηκαν σε όλον τον πλανήτη μεταναστεύοντας. Μετανάστευαν όταν οι συνθήκες δεν τους παρείχαν τα απαραίτητα. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Η Αφρική και η Μέση Ανατολή έρχονται προς την Ευρώπη γιατί εδώ οι άνθρωποι αισθάνονται πιο ασφαλής. Έχουν έστω την ευκαιρία να επιβιώσουν.

Θυμώνετε με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν κανόνες υποδοχής προσφύγων όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες;

Το πολιτικό σύστημα πάντα πετούσε κάτω από το χαλί διάφορα πράγματα που σταματούσε την ομαλή ροή της πελατειακής σχέσης. Έτσι έγινε και με το προσφυγικό. Αυτή η Κυβέρνηση έχει ποινικές ευθύνες για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ανθρώπους κυνηγημένους και ταλαιπωρημένους πετώντας τους σε άτυπα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πεντακόσια μέτρα από το σπίτι μου (μένω στο Καλαμάκι) στο παλιό Αεροδρόμιο του Ελληνικού υπάρχει ένα άτυπο γκέτο. Με θυμώνει η αντίδραση του πολιτικού συστήματος να στηριχθεί στα πιο χυδαία ένστικτα που έχει ο άνθρωπος για να κρύψει κάτω από το χαλί το πρόβλημα.

Φλερτάρατε ποτέ με την αλαζονεία; Νιώσατε πως την έχετε ψωνίσει;

Οι άνθρωποι είμαστε τόσο εγωιστικά όντα που όλοι μας έχουμε μια αλαζονεία και μια έπαρση. Από την άλλη αυτό στηρίζεται στο γεγονός ότι ο καθένας είναι μοναδικός. Και δεν είναι περίεργο να κάνεις σκέψεις μοναδικότητας. Όλο το κόλπο είναι να καταλάβεις αρκετά νωρίς τη ζωή σου, γιατί μετά θα είναι αργά. Είναι ο μόνος τρόπος να είσαι λιγότερος δυστυχής και να ευημερείς μαζί με άλλους. Κανένας δεν είναι ευτυχισμένος μόνος του πάνω στο βουνό. Αν αυτά κάποιος τα σκεφτεί νωρίς, η αλαζονεία είναι κάτι που το αντιμετωπίζει με ηρεμία. Δεν έχω καμία διάθεση να εκτίθεμαι στη δημοσιότητα εκτός αν χρειάζεται για τη δουλειά μου.

Σε ποια θέματα επιμένετε να κάνετε του κεφαλιού σας ότι και να γίνει;

Πριν πάρω μια απόφαση πάντα ρωτάω τους ανθρώπους γύρω μου. Απλά αν αποφασίσω κάτι, το φτάνω μέχρι το τέλος. Δεν σταματάω. Αυτό δεν είναι σίγουρο πως θα σου βγει πάντα, αλλά είναι κάτι που δημιουργεί μερικές καλές φιλίες.

Πως διαχειρίζεστε το χρόνο που περνάει; Το μεγάλωμα;

Για τον ηθοποιό είναι και ευλογία αυτό γιατί του ανοίγονται μπροστά του προοπτικές για νέους ρόλους. Αυτό κάνω. Ψάχνω να παίξω ρόλους που είναι πιο κοντά στην ηλικία μου. Δεν έχω απωθημένα σε ρόλους, απλά θα ήθελα να ασχοληθώ κάποια στιγμή με τον Σαίξπηρ.

Έχετε μιλήσει δημόσια για την κατάθλιψη που περάσατε πριν κάποια χρόνια με σκοπό να παρακινήσετε κι άλλους που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα να πάνε στον γιατρό. Ποιες ήταν οι αιτίες που σας οδήγησαν στην κατάθλιψη;

Την κατάθλιψη δεν την περνάς, ζεις μαζί της. Κανείς δεν έχει λόγο να κρύβει την ασθένειά του. Πρέπει πάντα να βρίσκει έναν καλό γιατρό για να βοηθηθεί. Εγώ το είπα για να ενθαρρύνω κι άλλους.

Ποιες ήταν οι αιτίες;

Μιλώντας με γιατρούς κατάλαβα πως η κληρονομικότητα είναι ίσως η σημαντικότερη αιτία. Ο παππούς μου αυτοκτόνησε, ο πατέρας μου έζησε και πέθανε με βαριά κατάθλιψη. Φαίνεται πως όλα αυτά παίζουν ρόλο. Την κατάθλιψη δεν την ξεπέρασα γιατί αυτήν την ασθένεια δεν την ξεπερνάς ποτέ. Απλά πρέπει μέχρι το τέλος της ζωής σου πρέπει να την φροντίζεις.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

ΤΕΤΑΡΤΗ: 19:30 - ΠΕΜΠΤΗ: 20:30 - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: 20:30

ΣΑΒΒΑΤΟ: 20:30 - ΚΥΡΙΑΚΗ: 19:30

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

VIP: 80€ - ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ: 50€

Α ΖΩΝΗ: 30€ - Β ΖΩΝΗ: 20€ - Γ ΖΩΝΗ: 15€ - Δ ΖΩΝΗ: 10€

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΛΛΑΣ