Είναι γαλλίδα συγγραφέας με καταγωγή από τα Χανιά, έχει τέσσερα παιδιά και έως τώρα έχει γράψει εφτά, ζουμερά μυθιστορήματα που έχει λατρέψει το αναγνωστικό κοινό.

Για χρόνια ασκούσε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, αλλά η βαθιά ανάγκη, που είχε από παιδί να γράφει ιστορίες, την οδήγησε να γίνει συγγραφέας. Ο λόγος για την Ελληνογαλλίδα συγγραφέα κ. Ζοέλ Λοπινό, που τα τελευταία χρόνια ζει στα Χανιά και την οποία συναντήσαμε με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα «Χάρτινος Έρωτας» των εκδόσεων Καστανιώτη.

Το νέο βιβλίο σας «Χάρτινος έρωτας» μιλάει για ένα θέμα που αφορά πολύ κόσμο, τον πρώτο μας έρωτα. Καθώς έχετε εντρυφήσει σε αυτό το θέμα, πιστεύετε πως πράγματι ο πρώτος έρωτας δε σβήνει ποτέ;

Αν κρίνω από την αντίδραση των ανθρώπων όταν τους αναφέρω το θέμα του βιβλίου, μάλλον δεν σβήνει ποτέ! Άλλοι αναστατώνονται, άλλοι με κοιτούν με νοσταλγία κι ένα αμυδρό χαμόγελο. Τελικώς πιστεύω πως δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Είτε είναι γυναίκα, είτε είναι άνδρας. Παρότι τις περισσότερες φορές έχουν αφήσει ένα τσαλάκωμα στην καρδιά, τους θυμόμαστε με μεγάλη συγκίνηση.

Γιατί η επίδρασή του πρώτου έρωτα είναι τόσο ισχυρή;

Στη ζωή, όλες οι πρώτες φορές μας έχουν αφήσει μια έντονη ανάμνηση. Στον πρώτο έρωτα, το βιβλίο της καρδιάς μας είναι ακόμη ανέγγιχτο, αχάρακτο. Κάνουμε τα πρώτα μας αδέξια βήματα στον κόσμο των συναισθημάτων, δεν προφυλασσόμαστε ακόμη. Δινόμαστε ολοκληρωτικά ・ η εμπιστοσύνη απόλυτη. Μας τυλίγει ένα υπερβολικό πάθος, μια ευφορία που μας στέλνει στα ουράνια. Η καθημερινότητα μας ντύνεται ξαφνικά με υπέροχα χρώματα. Το πιο συγκλονιστικό είναι ότι νιώθουμε για πρώτη φορά αξιαγάπητοι και μας προσφέρει μια νέα αυτοπεποίθηση. Είναι αξέχαστες στιγμές! Πιστεύουμε -απατηλά βέβαια- πως όλη μας η ζωή θα κυλήσει έτσι! Αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή η σχέση χαράζει όλη τη μελλοντική ερωτική μας ζωής. Και αφήνει πολλά “εάν” και “γιατί”… Ίσως αυτά τα “γιατί” μας στοιχειώνουν περισσότερο απ’ όλα.

Τι σας ενέπνευσε να καταπιαστείτε με αυτό το θέμα;

Ξέρετε, εμείς οι συγγραφείς είμαστε μικροί κρυφοί κλέφτες! Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας αποτελούν συχνά έναυσμα μιας ξαφνικής έμπνευσης. Μια πολύ καλή μου φίλη, μου διηγήθηκε πριν από καιρό τη συνάντησή της με τον πρώτο της έρωτα. Βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση, έτοιμη να κάνει οποιαδήποτε τρέλα. Ως γνωστόν, η λογική παύει να υφίσταται στον έρωτα! Την άκουσα με πολλή προσοχή και το βράδυ το δούλεψα εκτεταμένα στο μυαλό μου. Έχω το συνήθειο να μπαίνω πάντα στη θέση του άλλου, γλιστρώ μέσα στο πετσί του και αναρωτιέμαι: Εσύ, τι θα έκανες στη θέση του/της; Πώς θα διαχειριζόσουν την κατάσταση; Δεν μου αρέσει να κατακρίνω ή να πετώ λάσπη. Προσπαθώ να τον/την καταλάβω. Αυτό μου το δίδαξαν τα άπειρα σεμινάρια ψυχολογίας που παρακολούθησα. Πάντως με το που μου διηγήθηκε τους ενδοιασμούς της, την τρέλα που την είχε κατακλύσει, η ιδέα του βιβλίου είχε γεννηθεί στο μυαλό μου.

Πιστεύετε πως η επιθυμία να επανασυνδεθούμε με τον πρώτο μας έρωτα είναι η επιθυμία να είμαστε όπως παλιά; Πιο νέοι, όμορφοι, δραστήριοι και αισιόδοξοι;

Αυτή η επανασύνδεση μας οδηγεί σίγουρα πίσω σε μια εποχή ακόμη αγνή, ανέμελη, με έντονο συναισθηματισμό και ρομαντισμό που όλοι μας λίγο πολύ νοσταλγούμε. Η ηρωίδα μου νιώθει σαν να έχει επιστρέψει στην πηγή του εαυτού της. Στα είκοσι της χρόνια, αλλά ταυτοχρόνως στα άλυτά της. Σε μια δύσκολη γενικότερα εποχή της ζωής της, που την οδηγεί στις σκοτεινές της πλευρές. Το μυθιστόρημα “Χάρτινος Έρωτας”, σ’ αυτά αναφέρεται κυρίως. Δεν πρόκειται για ένα απλό και ρηχό αισθηματικό βιβλίο.
Πέρα από την ερωτική ιστορία, μιλά για τη ζωή, τις επιλογές μας, τα σκοτωμένα μας όνειρα, τις πληγές που κουβαλάμε και ματώνουν ακόμη μετά από δεκαετίες, τις ενοχές μας, την κοινωνία μας που αλλάζει και μας απογοητεύει μερικές φορές. Θέτει επίσης πολλά ερωτήματα γύρω από το γάμο, τη ρουτίνα, την απάτη, την πίστη στην οικογένεια, την ελευθερία.

Ποιοί είναι οι ήρωες του βιβλίου σας;

Είναι λίγοι αυτή τη φορά. Από τη μια, υπάρχει η πολύ ζωντανή και αισιόδοξη Νεφέλη, κοινωνική λειτουργός, πολύ αφοσιωμένη στο έργο της και στην οικογένειά της. Ο Στέφανος, ένας καλός, στηρικτικός σύζυγος, ένας βράχος θα έλεγε κανείς. Τα παιδιά τους, δυο έφηβοι.
Από την άλλη πλευρά, συναντάμε τον Κωνσταντίνο, ο πρώτος έρωτας της Νεφέλης, ένας δυστυχισμένος και ηττημένος άνδρας. Η γυναίκα του τον έχει ευνουχίσει και καταστρέψει ψυχολογικά. Μα κατά την άποψη μου, η μεγάλη ηρωίδα του βιβλίου είναι η ζωή. Σ’ όλο το βιβλίο, προκαλεί κυριολεκτικά τους ήρωες, τους πιέζει για να βρουν οι αλήθειες τους.

Ποιος είναι τελικά ο συμβολισμός του βιβλίου σας;

Ότι η ζωή μάς προκαλεί και μας ξεβολεύει επειδή κουκουλώνουμε χρόνια πράγματα που δουλεύουν μέσα μας υπογείως και μας αρρωσταίνουν. Ο στόχος πάντα: να μας διδάξει. Επιλέγει τα πιο απίθανα σενάρια κι αυτό την κάνει συναρπαστική, κατά τη γνώμη μου. Κλονίζοντάς μας, μας ωθεί στο να ψάξουμε τι θέλει να μας πει προκειμένου να γιατρέψουμε τις πληγές μας, να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους και ν’ αποβάλουμε ό,τι μαυρίζει την ψυχή μας. Η ψυχή, από τη φύση της, τείνει προς το φως. Υποφέρει όσο ζούμε μέσα στο ψέμα, τη θλίψη, την οργή ή τις τύψεις. Σ’ όλο το βιβλίο, υπάρχουν μεγάλα “γιατί” που στοιχειώνουν την ηρωίδα μου, η οποία αντιπροσωπεύει, θέλω να ελπίζω, πολύ κόσμο.

Ήσασταν εκπαιδευτικός επί είκοσι χρόνια. Τι σας ώθησε να στραφείτε και να αφιερωθείτε στη συγγραφή βιβλίων;

Η γραφή πηγάζει από μια βαθιά ανάγκη που είχα από μικρό παιδί. Το βιβλίο με ανάθρεψε, ήταν η φυγή μου. Με βοήθησε να επιβιώσω σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Η συγγραφή καθάρισε την ψυχή μου. Δεν μπορώ να ζήσω στην πεζή καθημερινότητα. Μέσα από τους ήρωές μου, ζω δεκάδες ζωές και εμπειρίες. Είναι συναρπαστικό. Είμαι αρκετά επικοινωνιακό άτομο, και πολύ εγκεφαλική επίσης. Χρειάζομαι τις λέξεις για να βάλω μια σειρά στο άτσαλο μυαλό μου.

Ενώ η μητρική σας γλώσσα είναι τα Γαλλικά, τα βιβλία σας τα γράφετε στα Ελληνικά. Ποιες δυσκολίες έχει αυτό; Γιατί προτιμήσατε τα Ελληνικά;

Το να γράψω στην ελληνική γλώσσα ήταν ένα τεράστιο στοίχημα για μένα, ένας άθλος πραγματικά. Με δυσκόλεψε πάρα πολύ και με δυσκολεύει ακόμη και σήμερα. Μελετώ συνεχώς, κάνω τα δικά μου λεξικά για να εμπλουτίζω τη γλώσσα μου. Δουλειά. Πολλή δουλειά. Ωστόσο ζω σ’ αυτή τη χώρα που την αγαπώ. Την γη του Ομήρου, του Καζαντζάκη, του Ελύτη… Όπως έκαναν οι παππούδες μου και τα παιδιά τους μια τεράστια προσπάθεια να κατακτήσουν τη γαλλική γλώσσα, όφειλα να κάνω την ίδια προσπάθεια για τη δική τους γλώσσα.

Πιστεύετε πως στη ζωή μας όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο; Εσάς ήταν τα σπουδαιότερα γεγονότα που καθόρισαν τη ζωή σας;

Πιστεύω όλο και περισσότερο ότι όλα, μα όλα, εμπεριέχουν ένα βαθύ νόημα. Ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η ζωή μ’ έσπρωξε αρκετές φορές σε βαθιά νερά προκειμένου να καταλάβω κάποια πράγματα που αφορούσαν την ψυχή μου, τα καρμικά μου κατάλοιπα δηλαδή. Τα γεγονότα απλά στέλνονται για ν’ ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια. Πέρα από τους ρόλους που παίζουμε στη ζωή. Το τι κάνεις εσύ με αυτά τα μηνύματα που σου στέλνει έχει σημασία. Αλλιώς δε σε αφήνει σε ησυχία. Τα προβλήματα και τα μπλοκαρίσματά σου εμφανίζονται ξανά και ξανά μπροστά σου. Η ζωή σου τα τρίβει αλύπητα στη μούρη. Όσο πιο νωρίς το καταλάβεις αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα σωθείς. Αξίζει τον κόπο άλλωστε, θα περάσεις τόσο όμορφα από κει και πέρα.

Τι είναι για εσάς η Κρήτη και τα Χανιά; Πόσα χρόνια ζείτε εκεί;

Τα Χανιά ήταν ένα όνειρο ζωής το οποίο έγινε πραγματικότητα με πολλές δυσκολίες. Ήθελα αρχικά να κλείσω τον κύκλο της αγαπημένης μου γιαγιάς. Όσοι έχουν διαβάσει την “Αγριλιά”, γνωρίζουν για ποια πραγματικά ηρωίδα ζωής μιλώ. Δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην πατρίδα της που τόσο το ήθελε, και ένιωσα το χρέος να το κάνω για εκείνη, γιατί της χρωστούσα το φως που γενναιόδωρα μου χάρισε όταν ήμουν παιδί. Αλλά πίσω απ’ αυτό το όνειρο, με περίμεναν άπειρα γεγονότα που μ’ εξέλιξαν σαν ψυχή. Όμορφες εμπειρίες, φιλίες που άλλαξαν τη ρότα της ζωής μου φιλοσοφικά και πνευματικά, η ανακάλυψη ενός τόπου με απίστευτη ενέργεια, και μια μεγάλη καρμική αγάπη. 

Πίσω από κάθε μεγάλο όνειρο κρύβονται οι αλήθειες της ζωής μας και ο σκοπός για τον οποίο έχουμε έρθει στη γη.