Το κοιτάς, το ξανακοιτάς, λες «δεν μπορεί λάθος έκανα». Και το ξανακοιτάς. Όσο κι αν το κοιτάξεις δεν αλλάζει, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο ο Ολυμπιακός (αυτός ο Ολυμπιακός, που ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, που έχασε τα τρία από τα τέσσερα πρώτα ματς που έδωσε, που άλλαξε προπονητή, που αλλάζει παίκτες) νίκησε την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα με 84-79. Από το 2008 έχει να συμβεί κάτι τέτοιο, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν πετύχει τεράστιες νίκες επί των Ρώσων, όμως ΔΕΝ υπάρχει κάτι ανάλογο στην ιστορία.
Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά, πριν ξεκινήσει η αναμέτρηση, αλλά στο παρκέ τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ακόμα κι όταν ο Μιλουτίνοφ (πολύ νωρίς) φορτώθηκε με δύο φάουλ, ακόμα κι αν βγήκε νοκ άουτ με πρόβλημα στο γόνατο ο Παπανικολάου, ακόμα κι όταν ο Σπανούλης ήταν (στη μεγαλύτερη διάρκεια) κακός.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε από την άμυνα, δεν λύγισε όταν έμεινε με 11 πόντους πίσω στο σκορ κι έκλεισε το πρώτο μισό με 43-39. Οι τέσσερις πόντοι διαφορά δεν έλεγαν τίποτα, δεν ήταν καν… προίκα για τους «ερυθρόλευκους», ήταν όμως μια τεράστια τονωτική ένεση. Και στο δεύτερο μισό έπαιξαν εκπληκτικά και στις δύο πλευρές κι αν ήταν πιο εύστοχοι από τη γραμμή των βολών, θα έφευγαν με… διαφορά.
Ο Πολ έκανε… όργια, ο Τσέρι έκανε παιχνίδι – συμβολαίου, ο Πάντερ έβαλε «μεγάλα» καλάθια, ο Ρούμπιτ έκανε πολλή κι αθόρυβη δουλειά. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν απαντήσεις σε όποια θέματα τους έβαζε ο Ιτούδης, που έβλεπε όσο περνά η ώρα να χάνουν οι παίκτες του το μυαλό τους. Ίσως δεν περίμεναν τέτοια αντίσταση, ίσως υποτίμησαν τον αντίπαλο. Όπως και να ‘χει έφυγαν με σκυμμένο φάουλ.
Ο Σπανούλης για άλλη μια φορά μίλησε προς το τέλος, πέτυχε το τρίποντο που καθόρισε τον νικητή. Δεν ήταν καλός, αλλά είναι ο Σπανούλης και φαίνεται πως κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Ο Ολυμπιακός άντεξε στην πίεση στο τέλος, οι Ρώσοι με ανορθόδοξα τρίποντα έκαναν επιθέσεις χωρίς στόχευση και μοιραία έφυγαν ηττημένοι.
Αλήθεια τώρα, αν έλεγε κανείς ότι ο Μιλουτίνοφ θα είναι… μέτριος (για τα δικά του στάνταρ), ο Σπανούλης κακός, ο Παπανικολάου εκτός αγώνα λόγω τραυματισμού, και πως ο Ολυμπιακός θα έφευγε νικητής από τη Μόσχα, δεν θα του λέγατε «μην ασχολείσαι με το μπάσκετ». Ε, αυτό είναι το μπάσκετ. Απρόβλεπτο, παιχνίδι μυαλού και ψυχής, παιχνίδι που δεν κερδίζει ο καλύτερος στα χαρτιά, αλλά ο καλύτερος στο παρκέ.
