ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Η άγνωστη ιστορία πίσω από τις θρυλικές επιτυχίες του Κόμπι
Στις 26 Ιουνίου 1996 ο μπασκετικός πλανήτης άκουγε για πρώτη φορά το όνομα του Κόμπι Μπράιαντ. Ενός 18χρονου που προσπέρναγε το κολέγιο προκειμένου να κάνει το άλμα από το λύκειο του «Lower Merion» προκειμένου να βρεθεί στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.
Οι Σάρλοτ Χόρνετς έμελλε να επιλέξουν τον πιτσιρικά από το Άρντμορ της Πενσυλβάνια στο νούμερο «13» του draft ωστόσο ο... προπονητής της ομάδας είχε διαφορετική άποψη! Αν και έδωσε τη καθιερωμένη post interview στον Κρεγκ Σέιγκερ ως παίκτης της Σάρλοτ, τα λεπτά που ακολούθησαν έμελλε να έρθουν τα πάνω-κάτω. Οι Χόρνετς τον έστελναν στο Λος Άντζελες και δη στους Λέικερς προκειμένου να αποκτήσουν τον Βλάντε Ντίβατς!
Λίγο αργότερα δέχθηκε και το τηλεφώνημα του Ντέιβ Κάουενς, ο οποίος του είχε πει χαρακτηριστικά:
«Η Σάρλοτ ποτέ δεν με ήθελε. Δεν το συζητούσαν καν! Είχαν δύο γκαρντ, δύο τριάρια και δεν θα έπαιζα καθόλου. Ο Κάουενς με είχε πάρει τηλέφωνο και μου είχε πει: 'Ε, δεν σε θέλουμε εδώ. Το καταλαβαίνεις έτσι; Έχεις πολύ καλά χαρακτηριστικά, αλλά δεν μπορούμε να σε κρατήσουμε.' Εγώ του είπα αμέσως ναι και κάπως έτσι το χαμόγελο που είχα στα χείλη μετατράπηκε σε δολοφονικό ένστικτο...»
Οι Σάρλοτ Χόρνετς έμελλε να επιλέξουν τον πιτσιρικά από το Άρντμορ της Πενσυλβάνια στο νούμερο «13» του draft ωστόσο ο... προπονητής της ομάδας είχε διαφορετική άποψη! Αν και έδωσε τη καθιερωμένη post interview στον Κρεγκ Σέιγκερ ως παίκτης της Σάρλοτ, τα λεπτά που ακολούθησαν έμελλε να έρθουν τα πάνω-κάτω. Οι Χόρνετς τον έστελναν στο Λος Άντζελες και δη στους Λέικερς προκειμένου να αποκτήσουν τον Βλάντε Ντίβατς!
Λίγο αργότερα δέχθηκε και το τηλεφώνημα του Ντέιβ Κάουενς, ο οποίος του είχε πει χαρακτηριστικά:
«Η Σάρλοτ ποτέ δεν με ήθελε. Δεν το συζητούσαν καν! Είχαν δύο γκαρντ, δύο τριάρια και δεν θα έπαιζα καθόλου. Ο Κάουενς με είχε πάρει τηλέφωνο και μου είχε πει: 'Ε, δεν σε θέλουμε εδώ. Το καταλαβαίνεις έτσι; Έχεις πολύ καλά χαρακτηριστικά, αλλά δεν μπορούμε να σε κρατήσουμε.' Εγώ του είπα αμέσως ναι και κάπως έτσι το χαμόγελο που είχα στα χείλη μετατράπηκε σε δολοφονικό ένστικτο...»