στο Στρόµσγκοντσετ και πριν υπογράψει ο πατέρας του το συµβόλαιό του µε την τοπική οµάδα ο 13χρονος πιτσιρικάς το διαβάζει πολύ προσεκτικά.
Ψάχνει να βρει όχι τις οικονοµικές απολαβές ή ό,τι άλλο περιέχει αυτή η συµφωνία σε επίπεδο προνοµιακό, αλλά κάτι πολύ συγκεκριµένο. Θέλει να βρει έναν όρο που του είχαν πει ότι υπήρχε, αλλά δεν ένιωθε σίγουρος µέχρι να τον δει. Αναφερόταν ότι «ο ποδοσφαιριστής θα έχει δικαίωµα να προπονείται όσες ώρες θέλει». Το βράδυ της ίδιας ηµέρας, στο προπονητικό κέντρο που φιλοξενούσε τους παίκτες των ακαδηµιών, ακούγονται θόρυβοι.
Παρότι είναι κλειστά, ο ήχος της µπάλας διαπερνά την ηχοµόνωση. Στο γυµναστήριο βρίσκεται ο Νορβηγός έφηβος και προπονείται µόνος του, µε τα ακουστικά στα αυτιά του. ∆εν το ανακάλυψε τότε. Στο Ντράµεν, όπου γεννήθηκε στις 17 ∆εκεµβρίου 1998, ο πατέρας του είχε ένα µαγαζί µε ρούχα. Κάθε µέρα το καλοκαίρι έπαιρνε τον Μάρτιν µαζί του και τον άφηνε στο γήπεδο, µε µια µπάλα, να παίζει ποδόσφαιρο µόνος του, µέχρι να παίξει κάποιος µαζί του. Λένε ότι ακόµα και µέσα στην τάξη, την ώρα του µαθήµατος, κινούσε µια µπάλα µε τα πόδια του, χωρίς να δίνει µεγάλη σηµασία στην άµυνα. Ο Χανς Ερικ Οντεγκάαρντ ήταν εκείνος που µε το ταλέντο του γιου του έπρεπε να αλλάξει τη ζωή του.
Ο ίδιος ήταν παλιός ποδοσφαιριστής, µε καριέρα στη Στρόµσγκοντσετ και τη Σάντεφιορντ. Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα µέρος της ζωής του και δεν το αποχωρίστηκε. Υστερα από το 2006, όταν και κρέµασε τα παπούτσια του, περίµενε το σινιάλο. Έγινε assistant στη Μιοντάλεν και στις 22 Ιανουαρίου 2015, όταν ο Μάρτιν έκλεισε οριστικά τη συµφωνία του µε τη Ρεάλ Μαδρίτης, προσελήφθη, πιθανότατα στο πλαίσιό της, ως προπονητής της οµάδας νέων. Ο Μάρτιν Οντεγκάαρντ ήταν το πρώτο πείραµα της Ρεάλ µε ποδοσφαιριστές µικρής ηλικίας, αλλά η θητεία του στους «µερένχες» δεν ήταν ενθαρρυντική.
Έπαιξε µόνο 11 παιχνίδια και, ενώ σε κάθε κίνησή του το ταλέντο του γινόταν φανερό, δεν µπόρεσε να καθιερωθεί σε ένα πλαίσιο όπου το κλαµπ ήταν
τόσο επιβλητικό ως προς τις κινήσεις που οι ποδοσφαιριστές θα µπορούσαν να κάνουν. Το ότι οι ικανότητές του ήταν σηµαντικές και οι περισσότερες οµάδες ένιωθαν ότι η προσθήκη του µπορεί να τους άλλαζε επίπεδο έγινε αντιληπτό όταν η Ρεάλ τού έβαλε πωλητήριο. Μαζεύτηκαν οι σύλλογοι στους οποίους είναι σχεδόν θεσµός ότι οι νέοι ποδοσφαιριστές παίρνουν πολύ χρόνο συµµετοχής και έχουν µια άλφα ελευθερία κινήσεων: η Μπορούσια Ντόρτµουντ, ο Άγιαξ και η Άρσεναλ. Η τελευταία, πιθανώς λόγω µιας ροπής που έχουν οι καλοί Νορβηγοί να παίζουν στην Αγγλία, υπερτέρησε. Κι όταν ο Οντεγκάαρντ συνάντησε τον Μικέλ Αρτέτα, ο Ισπανός ερωτεύτηκε µε την πρώτη µατιά.
Πρώτος σε όλα τα μίτινγκ
Είναι τέτοια η δύναµη του συναισθήµατος, που ο πρώην συνεργάτης του Πεπ Γουαρδιόλα στη Μάντσεστερ Σίτι έκανε τον Οντεγκάαρντ αρχηγό στην Άρσεναλ στις αρχές αυτής της περιόδου. ∆εν ήταν ακριβώς τα ποδοσφαιρικά χαρίσµατά του εκείνα που εκτίµησε, όσο η συνέπειά του.
Η τάση του για προπόνηση δεν του επιτρέπει να κάνει απουσίες, είναι πρώτος σε όλα τα µίτινγκ της οµάδας, αλλά, όπως θα περίµενε κάποιος, δεν µιλάει πολύ, µε αποτέλεσµα στο Λονδίνο να τον φωνάζουν «σιωπηλό αρχηγό». Ο Αρτέτα, όµως, δεν βρήκε µόνο έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, που κοιτάζει το γήπεδο υπό το πρίσµα των σπουδαίων πλέι µέικερ, αλλά και τον δικό του Κέβιν ντε Μπρόινε. Ο Ισπανός επέλεξε να παίξει µε τον Οντεγκάαρντ ως εσωτερικό δεξιό µέσο, κάτι που επιτρέπει στην Άρσεναλ να βγάζει επιθέσεις από το δεξιό άκρο, αφού παίζει δίπλα στον Μπουκαγιό Σάκα, ο οποίος επίσης είναι αριστεροπόδαρος. Με το 3-2 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Emirates», για την Άρσεναλ µόλις τελείωσε ο πρώτος γύρος του πρωταθλήµατος. Έβγαλε έναν µήνα παραδοσιακά άσχηµο για εκείνη αβρόχοις ποσί, µε πέντε βαθµούς και ένα παιχνίδι λιγότερο µπροστά από τη Μάντσεστερ Σίτι.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το παιχνίδι της 15ης Φεβρουαρίου ανάµεσα στις δύο οµάδες στο Λονδίνο θα κρίνει πολλά για την οικονοµία της Premier League.
