Τελικά το πάθημα των ευρωεκλογών, φαίνεται πως δεν του έγινε μάθημα του Αλέξη Τσίπρα. Γι αυτό και εν όψει των εθνικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής εξακολουθεί την τακτική του Χότζα... Αν και γνωστό το σχετικό ανέκδοτο το υπενθυμίζω: Ένας φτωχός οικογενειάρχης, που ζούσε σε ένα δωμάτιο με την πολυμελή οικογένειά του, πήγε στον Ναστραδίν Χότζα και του ζήτησε ένα πιο μεγάλο σπίτι για να ανασάνει λίγο η ταλαιπωρημένη οικογένειά του. Ο Χότζας τον συμβούλευσε σε πρώτη φάση, να γεμίσει το σπίτι του κάθε μέρα με ένα ζώο, από αυτά που είχε στην αυλή του. Και όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, τον συμβούλευσε να αφαιρεί κάθε μέρα, ένα ζώο από το σπίτι. Ακολουθώντας κατά γράμμα τις συμβουλές του, ο άνθρωπος στο τέλος πηγαίνει χαζοχαρούμενα στον Χότζα και τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει: “Να 'σαι καλά Χότζα μου, τώρα ανασάναμε, σε ευχαριστούμε πολύ, το σπίτι μας χωράει όλους, πολύχρονος να 'σαι” (όπου "ζώο" βάλτε, ας πούμε, τη λέξη "φόρος").

"Στρουθοκαμηλίζοντας" εξακολουθεί να υπόσχεται "παροχές" και φοροελαφρύνσεις, ως "ομπρέλα" στα ακραία φορολογικά φαινόμενα της δικής του διακυβέρνησης που "έπνιξαν" τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και έκαναν τους φτωχούς αυτής της χώρας φτωχότερους και τους "μεσαίους" φτωχούς. Επί της ουσίας, βέβαια , υπόσχεται θριαμβολογώντας ότι θα επαναφέρει συνθήκες και μέτρα "ανακούφισης" , τα οποία η ίδια η κυβέρνηση του - στο πλαίσιο των "ιδεοληπτικών" δημοσιονομικών πολιτικών της- φρόντισε οικειοθελώς να καταργήσει. (Π.χ. μείωση συντελεστών ΦΠΑ στα επίπεδα που ήταν το...2004, προκαταβολή φόρου για τις επιχειρήσεις, από το 100% που επέβαλε σε 50% που ήταν προ του 2015- και μάλιστα σε βάθος... τετραετίας κ.οκ.).

Το χειρότερο, όμως, για τον Αλέξη Τσίπρα και αυτό που... νομοτελειακά τον καθιστά απερχόμενο πρωθυπουργό, δεν είναι ότι "το πάθημα του Μαίου δεν του έγινε μάθημα", αλλά ότι δεν γνωρίζει ιστορία. Αλλοιώς θα είχε μάθει από τα λάθη -όχι μόνο τα δικά του, μα και - προηγούμενων κυβερνήσεων (μη εξαιρουμένης και εκείνης των Σαμαρά- Βενιζέλου, την οποία διαδέχθηκε) που - όπως τώρα η δική του- έδωσαν ή έταξαν πολλά , παραμονές εκλογών και συνετρίβησαν στην κάλπη. Διότι ο πολίτης «αγοράζει» και αυτό που του «πουλάει» ο απερχόμενος αλλά και αυτό που του υπόσχεται ο «μνηστήρας» της εξουσίας.

Εν προκειμένω διδακτική είναι μια άλλη ανεκδοτολογικού τύπου ιστορία του Χότζα. Λιγότερο γνωστή από την προηγούμενη.

Την πρώτη φορά, λέει, που ο Ναστραδίν μπήκε σ’ ένα κουρείο για να φτιάξει μαλλιά και γένια, ο κουρέας βλέποντας τον φτωχό και κακομοίρη τον ξεπέταξε δίχως πολλές-πολλές περιποιήσεις. Ο Χότζας στο ένα γρόσι που κόστιζε το κούρεμα, πρόσφερε άλλα εννιά για πουρμπουάρ. Την δεύτερη

φορά, ο κουρέας του έστρωσε κόκκινα χαλιά και του έκανε περιποίηση βασιλιά. Κι όταν διαμαρτυρήθηκε βλέποντας ότι πήρε ένα σκέτο γρόσι, έλαβε την πληρωμένη απάντηση του πελάτη: «Σήμερα σε πληρώνω για το πρώτο άθλιο κούρεμα. Το πλουσιοπάροχο πουρμπουάρ της περασμένης βδομάδας ήταν για την σημερινή περιποίηση».

Υπό αυτή την έννοια ο Αλέξης Τσίπρας, θα έπρεπε προ πολλού να το είχε πάρει ...αλλιώς το τιμόνι διακυβέρνησης της χώρας και να μην επιμένει στην ΣΥΡΙΑϊκής εμπνεύσεως «αριστερή» παραλλαγή του «πελατειακού κράτους» και στον πολιτικό εκβιασμό ότι η «παγιοποίηση» των εφάπαξ «κοινωνικών μερισμάτων» (μέσω των ματωμένων υπερπλεονασμάτων) καθιστά μονόδρομο την ψήφο στο κόμμα του. Ούτε να ποντάρει στην…. απώλεια μνήμης των τελευταίων ετών του άκρατου λαϊκισμού και της ακραίας λιτότητας και -εν τέλει - στην «καθοδήγηση» των ψηφοφόρων με βάση την τελευταία εντύπωση, των παροχών δηλαδή χωρίς όρια.

Αν η εθιστική "αλαζονεία της εξουσίας" , με την φαντασιακή εμμονή στα "περασμένα μεγαλεία" δεν τον είχε τυφλώσει, θα είχε κατανοήσει ότι η τριπλή λαϊκή υποστήριξη του 2015, ήταν μάλλον προκαταβολικό πορμπουάρ για τις... προσφορές του σήμερα, ενώ η σημερινή αμετάκλητη δυσαρέσκεια της πλειοψηφίας του λαού εναντίον του, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η καθυστερημένη "πληρωμή" για τα όσα υποσχέθηκε πριν από τέσσερα χρόνια.