Στην εποχή της εικόνας, της γρήγορης και ευχάριστης εν πολλοίς ενημέρωσης του πολίτη μέσω των πολυάριθμων οπτικοακουστικών μέσων και των αμέτρητων πηγών πληροφόρησης του διαδικτύου, οι εφημερίδες συνεχίζουν να είναι το παραδοσιακό έγκυρο μέσο ενημέρωσης. Είναι, επίσης, και το μοναδικό μέσο που εξακολουθεί να βασίζεται αποκλειστικά στον γραπτό λόγο , γι’ αυτό και ξεχωρίζει για την ακρίβεια των νοημάτων και την εγκυρότητα της παρεχομένης πληροφόρησης.

Είναι, επίσης, γνωστό, ότι ο Τύπος και κυρίως οι εφημερίδες, εκτός της συνταγματικά κατοχυρωμένης αποστολής τους για την ενημέρωση του πολίτη, ασκούν επιπλέον και τον υπεύθυνο ρόλο του θεματοφύλακα του δημοσίου συμφέροντος. Γιατί η παροχή στο αναγνωστικό κοινό όλων των απαραιτήτων πληροφοριών για θέματα δημοσίου συμφέροντος σκοπεύει στην περιφρούρησή του. Αλλά επιπλέον ενημερώνει για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, αλλά ικανοποιεί και την περιέργεια της κοινωνίας για την προσωπική ζωή γνωστών προσώπων. Θα πρέπει, όμως, να γίνεται διάκριση μεταξύ της υπεύθυνης δημοσιογραφίας και του «κίτρινου Τύπου», που δυστυχώς ανθεί και στις μέρες μας, υπονομεύοντας το κύρος του λειτουργήματος.

Γιατί υπεύθυνη δημοσιογραφία είναι αυτή που χαρακτηρίζεται από τη σωστή έρευνα σε βάθος και την εξακρίβωση των γεγονότων, με νόμιμο τρόπο και διαφανείς διαδικασίες. Διότι είναι γνωστό ότι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την υπεύθυνη άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος είναι η προηγούμενη επικοινωνία με τα πρόσωπα που έχουν οποιαδήποτε ανάμειξη στο θέμα που ερευνάται για γνωστοποίησή τους, αλλά και η διασταύρωση των πληροφοριών στις οποίες πρόκειται να αναφερθεί το δημοσίευμα. Διότι ένα δημοσίευμα αναφερόμενο σε προσωπικά ζητήματα, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση των αρμόδιων Αρχών που έχουν δικαιολογημένους λόγους ανάμειξης ή του ίδιου του προσώπου που «πρωταγωνιστεί» ή εμπλέκεται, αποτελεί παραβίαση του γενικού κανόνα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής. Πρόκειται για θεμελιώδη δεοντολογική αρχή που χαρακτηρίζει την έγκριτη δημοσιογραφία και επιβεβαιώνει το κύρος της. Τυχόν απόκλιση από αυτήν την υποχρέωση είναι αδικαιολόγητη και δεν τιμά την κατάταξη στην «τετάρτη εξουσία»!

Όταν, όμως, υπάρχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι υπερτερούν του δικαιώματος των τυχόν θιγομένων για σεβασμό της ιδιωτικής ζωής, τότε δεν είναι απαραίτητη η συγκατάθεσή τους. Και ως θέματα δημοσίου συμφέροντος μπορούν να χαρακτηριστούν η κατάχρηση δημόσιας θέσης, ο λανθασμένος τρόπος διαχείρισης δημοσίου χρήματος, της προστασίας της δημόσιας υγείας, της δημόσιας ασφάλειας, του περιβάλλοντος, της εθνικής άμυνας και άλλα πολιτικά και κοινωνικοοικονομικά θέματα. Από όλα αυτά επιβεβαιώνεται ότι δικαίως ο Τύπος χαρακτηρίζεται υπερασπιστής των αρχών και των αξιών του δημοσίου συμφέροντος!

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 28/3