Είναι γνωστό ότι ο εβραϊκής καταγωγής, κορυφαίος τέκτονας και διπλωµάτης Χένρι Κίσινγκερ σχετίζεται µε τη Νέα Τάξη Πραγµάτων. Ας δούµε µερικές από τις µαρτυρίες που τον συνδέουν µε αυτήν: Από τους πρώτους στόχους της «Επιτροπής των Τριακοσίων» ήταν η Ιταλία και το Πακιστάν. Ο δολοφονηθείς πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Αλντο Μόρο είχε αντιτεθεί στο πρότυπο της «µηδενικής ανάπτυξης» και της µείωσης του πληθυσµού που είχε σχεδιαστεί για τη χώρα του. Προκάλεσε, έτσι, την οργή της «Λέσχης της Ρώµης», η οποία είχε επιφορτιστεί από τους «Ολύµπιους» να προωθήσει και να επιβλέψει την εφαρµογή αυτής της πολιτικής στην Ιταλία.

Σε αίθουσα δικαστηρίου στις 10 Νοεµβρίου 1982, ο Corrado Guerzoni, στενός φίλος του Μόρο, κατέθεσε ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε απειληθεί από πράκτορα του Βασιλικού Ινστιτούτου ∆ιεθνών Υποθέσεων (RIIA) που είναι επίσης µέλος της «Επιτροπής των Τριακοσίων» και ήταν τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Αυτός ο πράκτορας, όπως τον κατονόµασε τότε ο µάρτυρας, ήταν ο πολύς Χένρι Κίσινγκερ! Ο Χ. Κίσινγκερ ήταν τότε και ακόµα είναι σηµαντικός παράγοντας στην υπηρεσία του Βασιλικού Ινστιτούτου ∆ιεθνών Υποθέσεων, µέλος της «Λέσχης της Ρώµης» και του Συµβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. Ο ρόλος του στη Μέση Ανατολή, στην Κορέα και στο Βιετνάµ είναι γνωστός, όπως και αυτός στον πόλεµο του Κόλπου.

Ο τρόπος µε τον οποίον ο Κίσινγκερ -ο βασικός αντιπρόσωπος του RIIA στις ΗΠΑ- ανέβηκε στην εξουσία είναι σχεδόν µυθιστορηµατικός και αποτελεί ακόµα µία επιβεβαίωση της κυριαρχίας που ασκεί η βρετανική µοναρχία πάνω στις ΗΠΑ. Η πρώτη στρατιωτική αποστολή του ήταν να συνοδεύσει ως οδηγός τον στρατηγό Fritz Kraemer σε µια περιοδεία του στη Γερµανία. Το 1952 εστάλη στο Ινστιτούτο Τάβιστοκ, όπου τον ανέλαβε ο R.V. Dicks και τον διέπλασε κατάλληλα. Από εκεί και πέρα, τίποτα δεν συγκρατούσε την άνοδό του. Αργότερα στρατολογήθηκε από το Συµβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στη Νέα Υόρκη, κάτω από τον George Franklin και τον Hamilton Fish.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο Κίσινγκερ είχε αποδείξει την αξία του στη «Στρογγυλή Τράπεζα», στο RIIA και, επομένως, στη βρετανική μοναρχία

Το 1954 ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ εξουσιοδότησε µια οµάδα µελέτης, γνωστή ως «Κουάντικο», να εξετάσει όλα τα γεγονότα και να ανακαλύψει όλη την αλήθεια για το θέµα των εξωγήινων. Το 1956 η οµάδα ανακοίνωσε ότι σταµατάει τις εργασίες της και ο Κίσινγκερ κατέγραψε τα αποτελέσµατά της, που το 1957 πήραν επίσηµα τον τίτλο «Πυρηνικά Οπλα και Εξωτερική Πολιτική» και εκδόθηκαν για το Συµβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων από τις εκδόσεις Harper & Brothers, Ν.Y.

Στην πραγµατικότητα, το κείµενο είχε ήδη ολοκληρωθεί κατά το 80% όσο ο Κίσινγκερ ήταν στο Χάρβαρντ. Η σύζυγος και οι φίλοι του Κίσινγκερ ανέφεραν ότι είχε πάρει το θέµα πολύ σοβαρά, καθώς έφευγε από το σπίτι του νωρίς το πρωί, γύριζε αργά το βράδυ και είχε κλειστεί στον εαυτό του. Αυτές οι δηλώσεις σηµαίνουν πολλά, καθώς οι αποκαλύψεις της εξωγήινης παρουσίας και πράξεων στη διάρκεια της µελέτης πρέπει να υπήρξαν µεγάλο σοκ για τον Κίσινγκερ! Ποτέ δεν άφησε τον εαυτό του να επηρεαστεί ξανά τόσο πολύ από οτιδήποτε, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητά του. Μερικοί σχετίζουν την όλη κατάσταση και µε το διαζύγιο µε τη γυναίκα του, το οποίο ακολούθησε.

Ενα σηµαντικό συµπέρασµα της µελέτης του Κίσινγκερ για τους εξωγήινους ήταν ότι το κοινό δεν έπρεπε να πληροφορηθεί την αλήθεια, γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε οικονοµική και θρησκευτική κατάρρευση, σε εθνικό πανικό και τελικά στην πλήρη αναρχία. Ετσι, η µελέτη συνεχίστηκε µε απόλυτη µυστικότητα. Ούτε καν το Κογκρέσο έπρεπε να πληροφορηθεί την αλήθεια, αλλά αυτό σήµαινε ότι η µελέτη δεν µπορούσε να χρηµατοδοτηθεί από την κυβέρνηση. Εν τω µεταξύ, χρήµατα θα έβρισκαν από τον στρατιωτικό προϋπολογισµό και τα µυστικά κεφάλαια της CIA. Ακολούθως, ο Κίσινγκερ επιλέχθηκε µαζί µε άλλους από τη «Στρογγυλή Τράπεζα» για να προωθήσει τη νοµισµατική πολιτική που σπούδασε στα ∆ιεθνή Σεµινάρια του Χάρβαρντ. Τώρα πια δεν είχε καµιά σχέση µε το µικρό Εβραιόπουλο που ήταν κάποτε ο οδηγός του στρατηγού. Υιοθετώντας τις φιλοσοφίες του Toynbee, βασικού διευθυντή της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Μl6 στο «Βασιλικό Ινστιτούτο ∆ιεθνών Υποθέσεων», ο Κίσινγκερ χρησιµοποιούσε τις πληροφορίες του για την πτυχιακή του διατριβή.

Μέχρι τα µέσα της δεκαετίας του 1960 είχε αποδείξει την αξία του στη «Στρογγυλή Τράπεζα» και στο RIIA και, εποµένως, στη βρετανική µοναρχία. Ως ανταµοιβή και δοκιµασία για τα όσα είχε µάθει, τοποθετήθηκε υπεύθυνος µιας µικρής οµάδας της «Στρογγυλής Tραπέζης», που περιλάµβανε τους James Schlesinger, AIexander Haig και Daniel Ellsberg. Την οµάδα αυτή χρησιµοποιούσε η «Στρογγυλή Τράπεζα» για τη διεξαγωγή µιας σειράς πειραµάτων και µαζί της συνεργαζόταν ο βασικός θεωρητικός του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών, Noam Chomsky... Ο Haig ήταν προστατευόµενος επίσης του στρατηγού Κraemer και είχε εργαστεί για αυτόν στο υπουργείο Αµυνας. Μόλις ο Κίσινγκερ τοποθετήθηκε σύµβουλος Εθνικής Ασφαλείας, ο Kraemer τού έδωσε τον Haig ως βοηθό του. Τότε οι Ellsberg, Haig, και Κίσινγκερ ξεκίνησαν το σχέδιο «Watergate», ενώ στη διάρκεια αυτής της περιόδoυ «εξασθέvησης» του προέδρου Νίξον ο Κίσινγκερ διεύθυνε στην πραγµατικότητα τον Λευκό Οίκο. Tελικά, ο Κίσινγκερ ανέβηκε στην ανώτερη εξουσία των ΗΠΑ ως πρόεδρος του «Verifi catiοn Panel».

Όλες οι διαπραγµατεύσεις SALT στη Γενεύη για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων κατευθύνθηκαν ακριβώς από εδώ. Επιπρόσθετα, ο Κίσινγκερ διορίσθηκε στην Οµάδα Ειδικών Μελετών του Βιετνάµ. Απαίτησε, ακόµα, και πήρε την επίβλεψη της «Επιτροπής των 40», µιας υπερµυστικής υπηρεσίας που έχει ως έργο να αποφασίζει πότε και πού να ξεκινά «συγκαλυµµένες» επιχειρήσεις και να παρακολουθεί την εξέλιξή τους. Ακόµα, ο Κίσινγκερ διέταξε την παγίδευση των τηλεφωνικών γραµµών των συνεργατών από το FBI, ακόµα και των κοντινότερων βοηθών του. Τελικά, όµως, όταν διετάχθη η παγίδευση της γραµµής ενός πράκτορα της Μ16 µε το όνοµα Henry Brandon, αυτό γύρισε εναντίον του. Ο Brandon είχε τον διπλό ρόλο του ρεπόρτερ των «Times» του Λονδίνου, οπότε ο Κίσινγκερ σχεδόν εκθρονίστηκε από τα αξιώµατά του, γιατί κανένας δεν τολµάει να τα βάλει µε τους «Times» του Λονδίνου... ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Αν υπάρχουν ακόµη κάποιοι καλοπροαίρετοι που αναρωτιούνται γιατί το εµπόριο λευκού θανάτου δεν µπορεί να εξαρθρωθεί από τις διωκτικές Αρχές, η απάντηση είναι ιοοπεδωτικά απλή: τα ναρκωτικά αποτελούν την πιο επικερδή επιχείρηση στον πλανήτη, την οποία έχει στήσει και καρπώνεται το ίδιο κέντρο δύναµης που προωθεί τη Νέα Παγκόσµια Τάξη. Αλλωστε, εκτός από τα υπερκέρδη, άλλο -εξίσου σηµαντικό- όφελος είναι η παθητικοποίηση, ο έλεγχος της συνείδησης και η εξάρτηση των µαζών. Αυτό δεν είναι εικασία, αλλά µια στυγνή πραγµατικότητα που φέρει τους ισχυρούς του πλανήτη να προΐστανται ενός πολύπλοκου δικτύου το οποίο ξεκινά από τις µυστικές λέσχες και εταιρείες, προεκτείνεται στις µυστικές υπηρεσίες και φτάνει έως τα καρτέλ και τους µεγαλέµπορους ναρκωτικών, µε τελική απόληξη τα δίκτυα διανοµής.

*Αποµαγνητοφώνηση εκποµπής µας στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM µε τους συνεργάτες µου Λεωνίδα Αποσκίτη και Σπύρο ∆ηµητρίου.