Η φετινή σύνοδος του Παγκόσµιου Οικονοµικού Φόρουµ (WEF) στο Νταβός (16-20 Ιανουαρίου), πάνω στο αλπικό χιόνι, όπου η ευρωατλαντική και επιχειρηµατική ελίτ ανταµώνει κάθε χρόνο από το 1971 έως σήµερα, θύµιζε περισσότερο από κάθε προηγούµενη φορά την ατµόσφαιρα από το κλασικό βιβλίο του Τόµας Μαν «Το µαγικό βουνό». Ο Γερµανός νοµπελίστας συγγραφέας, βαθιά επηρεασµένος από τον Σοπενχάουερ και τον Νίτσε, περιγράφει τα αδιέξοδα του δυτικού πολιτισµού µέσα από ένα µυθιστόρηµα που εκτυλίσσεται στο Νταβός, µε φόντο έναν επικείµενο παγκόσµιο πόλεµο (τον Πρώτο «Μεγάλο Πόλεµο») και µια ασθένεια που θα µπορούσαµε να παραλληλίσουµε µε την πρόσφατη «πανδηµία».

Η καταιγίδα. Ο χρόνος του βιβλίου φαίνεται σαν να έχει παγώσει σε µια «άρρωστη» Ευρώπη, ενώ µια χιονοστιβάδα δραµατικών εξελίξεων επίκειται µετά από µια µακρά περίοδο ειρήνης και ευηµερίας. Ο ανάλγητος αέρας που διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου, µε τους «πάνω» και τους «κάτω» να πρωταγωνιστούν στις πτέρυγες ενός σανατορίου, κάνει τον κόσµο του «Μαγικού βουνού» να θυµίζει απελπιστικά τον δικό µας, τον κόσµο της κατακερµατισµένης παγκοσµιοποίησης και της πυρηνικής καταστροφής, που καραδοκεί. Αλλωστε, η κεντρική θεµατική («Συνεργασία σε έναν κατακερµατισµένο κόσµο») του φετινού Νταβός αυτό οµολογεί. Η ∆ύση βρίσκεται µπροστά σε µια τεράστια πολιτική και κοινωνική πρόκληση, καθώς πλησιάζει η µεγάλη καταιγίδα, η οικονοµική ύφεση και το γεωπολιτικό σοκ, που θα κάνει γρήγορα τους λαούς της να εξεγερθούν.

Η προσέγγιση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι προσκεκληµένοι του, επί πενήντα χρόνια, κέντρου ελέγχου του οικονοµικοπολιτικού συµπλέγµατος της ∆ύσης προσπάθησαν να «σκανάρουν» τον ορίζοντα, όπως έγραψαν οι «Financial Times», αλλά δεν είδαν τίποτα αισιόδοξο, όπως τις προηγούµενες χρονιές. Η δυστοπική προσέγγιση των παγκόσµιων προβληµάτων µετά το 2023 θα κορυφωθεί. Η ενεργειακή και επισιτιστική κρίση, τα ακραία καιρικά φαινόµενα, τα ρήγµατα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, αλλά, πάνω απ’ όλα, ο νέος ευρωπαϊκός πόλεµος, που µαίνεται 1.600 χλµ µακριά από το Νταβός, σηµατοδοτούν το τέλος της παγκοσµιοποίησης, όπως τη σχεδίαζαν τα συµφέροντα της ελίτ των τραπεζών, του πετρελαίου, του χρηµατοπιστωτικού κεφαλαίου, της αυτοκινητοβιοµηχανίας, της φαρµακοβιοµηχανίας και των µέσων ενηµέρωσης του Νταβός.

Η απομυθοποίηση. Οι εσωτερικές πιέσεις στις δυτικές χώρες, όπου κυβερνούν πλέον ασήµαντες πολιτικές µαριονέτες των Επικυρίαρχων, αυξάνονται συνεχώς και οι µάζες αρχίζουν να µην «τρώνε το παραµύθι» των συστηµικών ΜΜΕ, όσα αµύθητα ποσά κι αν µοιράζει σε αυτά ο δισεκατοµµυριούχος Τζορτζ Σόρος. Η ατζέντα των γκλοµπαλιστών «ανοικτή κοινωνία», για την οποία ο «φιλάνθρωπος» Σόρος διέθεσε 131 δισ. δολάρια τα τελευταία πέντε χρόνια, σύµφωνα µε τις αποκαλύψεις του Fox News στις ΗΠΑ, σε δηµοσιογράφους, αρθρογράφους και στελέχη των ειδήσεων, δεν «περπατάει» πια. Εχει αποµυθοποιηθεί στη συνείδηση µεγάλων µαζών: Επισφαλείς εργαζόµενοι, άνεργοι, ευρωσκεπτικιστές, αρνητές της «κλιµατικής αλλαγής», που ενοχοποιεί τους ανθρώπους, «αντιεµβολιαστές», παγκόσµιοι «λαϊκιστές» ηγέτες και εθνικιστικά κινήµατα αποτελούν πλέον τους «εφιάλτες» του 82χρονου Κλάους Σβαµπ, ιδρυτή του Νταβός, και των συνεργατών του στο WEF.

Σόδομα και γόμορρα. Τα ενεργούµενα της Νέας Φεουδαρχίας που συγκεντρώθηκαν στο χειµωνιάτικο φιάσκο του Νταβός, µε τα 2/3 της ανθρωπότητας απέναντί τους, έχοντας αποτύχει παταγωδώς να αντιµετωπίσουν τα µείζονα προβλήµατα του καιρού µας, εξαντλήθηκαν στα διάφορα πάνελ στο να πουλάνε «πακέτα» παρανοϊκής δυστοπίας. Από τον Μάρτιο του 2022 η οµοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει σωρευτικό βάρος χρέους 133,38 τρισεκατοµµυρίων δολαρίων. Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν 44 τρισεκατοµµύρια ευρώ σε µη χρηµατοδοτούµενες συντάξεις και δεν υπάρχει καµία πηγή χρηµατοδότησης για την κάλυψη αυτών των υποχρεώσεων. Η ανησυχία είναι πως, όταν οι άνθρωποι στη ∆ύση συνειδητοποιήσουν ότι τα συστήµατα κοινωνικής ασφάλισης και συνταξιοδότησης, στα οποία έχουν πληρώσει ολόκληρο τον εργασιακό τους βίο, έχουν χρεοκοπήσει, θα βγουν στους δρόµους και θα επικρατήσει χάος.

Η προπαγάνδα. Αυτά λέει η Αµερικανίδα Ελεν Μπράουν, πρόεδρος του Public Banking Institute, τονίζοντας ότι η ποσοτική χαλάρωση δεν διόρθωσε τη συσσώρευση χρέους, το οποίο σήµερα έχει φθάσει και πάλι σε µη βιώσιµα επίπεδα. Κι ενώ συγκρατείται τεχνητά η φοσκα της καζινοκαπιταλιστικής, χρηµατοπιστωτικής οικονοµίας, τα καθεστωτικά µίντια της συλλογικής ∆ύσης, οµοθυµαδόν, διαδίδουν ασταµάτητα την προπαγάνδα τους µε βλακώδεις διακηρύξεις, απειλές συγκεντρωτικού ελέγχου των κοινωνιών και φληναφήµατα, που ταιριάζουν µε τις οργουελικές προτάσεις της Μεγάλης Επαναφοράς (Great Reset), ξαναβαπτισµένης ως «Το Μεγάλο Αφήγηµα» (Great Narrative) του Νταβός. Οσο κι αν ο εγκέφαλος του Νταβός, ο Κλάους Σβαµπ, προσπαθεί να µας πείσει (χρησιµοποιώντας την τεχνική του Γκέµπελς: «Αν ένα ψέµα επαναλαµβάνεται αρκετά συχνά, τελικά γίνεται αλήθεια») ότι ο «κατακερµατισµένος κόσµος» θα ξαναµονταριστεί, κανένας µέσης αντίληψης πολίτης δεν τον πιστεύει πλέον.

Η αμφισβήτηση. Στην πραγµατικότητα, οι αυτόκλητες «ελίτ» του Νταβός φοβούνται ότι η µόνη «επαναφορά» που λαµβάνει χώρα είναι η Απο-Παγκοσµιοποίηση. Και φοβούνται πολύ, διότι η Ρωσία και η Κίνα ετοιµάζονται να καταστρέψουν το Παγκόσµιο Οικονοµικό Φόρουµ (WEF) του Νταβός, αµφισβητώντας το κύριο εργαλείο της πολιτικής του, την «κλιµατική αλλαγή», εδώ και αρκετά χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ελίτ της Δύσης συνεχίζουν να προωθούν κυρώσεις στον ρωσικό ενεργειακό τοµέα. Ανεβάζοντας τις τιµές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και καταστρέφοντας έτσι τη δυτική οικονοµία, το WEF πιστεύει ότι µπορεί να εξαναγκάσει τη µετάβαση από τα ορυκτά καύσιµα στην «πράσινη» ατζέντα.

Ο στόχος. Ετσι, ενώ φαίνεται ότι η πίεση του WEF για αυξηµένες κυρώσεις στη Ρωσία αποτυγχάνει, η πραγµατικότητα είναι ότι ο στόχος δεν είναι απαραίτητα να νικήσουν τη Ρωσία µε κυρώσεις, αλλά µάλλον να χρησιµοποιήσουν τις κυρώσεις ως καταλύτη, για να προωθήσουν τους δικούς τους στόχους. Ενα αληθινά παρανοϊκό εγχείρηµα. Εν τω µεταξύ, η Ρωσία και η Κίνα έχουν τη δυνατότητα να γονατίσουν τη ∆ύση µέσω του εµπλουτισµού ουρανίου. Στο πλαίσιο της ατζέντας του WEF, ο εµπλουτισµός ουρανίου σε δυτικό έδαφος έχει σχεδόν «παγώσει», όχι όµως και στη Ρωσία και την Κίνα. Αν η Ρωσία και η Κίνα «παγιώσουν» τον εµπλουτισµό ουρανίου για τη ∆ύση, τα σχέδια του WEF θα καταστραφούν.

Το... φεστιβάλ. Φοβούνται, επίσης, πολύ επειδή τα βέλη έρχονται σωρηδόν και µέσα από το «δυτικό κάστρο», το οποίο µέχρι τώρα θεωρούααν ασφαλές. Φέτος, ο κατάλογος των συµµετασχόντων στο Νταβός έδειξε ότι «επρόκειτο για ένα φεστιβάλ διασκέδασης της αγγλοαµερικανικής ελίτ, γεµάτο µε αξιωµατούχους των µυστικών υπηρεσιών, όπως η διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, Αβρίλ Χέινς, ο επικεφαλής της ΜΙ6, Ρίτσαρντ Μουρ, και ο διευθυντής του FBI, Κρίστοφερ Ρέι», έγραψε ο ανεξάρτητος ρεπόρτερ Πέπε Εσκοµπάρ. Τελικά, κανένας από τους αρχηγούς των χωρών που είναι διεθνώς σηµαντικές (Κίνα, Ρωσία, ΗΠΑ, Ινδία και Ιράν) και κανένας από τις χώρες των BRICS -εκτός από τον πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, Σίριλ Ραµαφόζα- δεν παρέστη.

Η περιθωριοποίηση. Ωστόσο, o Βολοντιµίρ Ζελένσκι, πρόεδρος της Ουκρανίας, προσκλήθηκε µε βιντεοδιάσκεψη στο WEF 2023, µε µια µεγάλη, εικονική αγκαλιά από τον Κλάους Σβαµπ. Ανάµεσα σε αυτούς που εµφανίστηκαν ήταν και ο γενικός γραµµατέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες. Η ακαδηµαϊκή κοινότητα, η οποία αποτελούσε τη βάση του συνεδρίου από το 1971, έχει περιθωριοποιηθεί στη µικρότερη οµάδα συµµετεχόντων, σύµφωνα µε τον «Economist». Οπως αναφέρθηκε, επίσης, τα δύο τρίτα όσων συµµετείχαν προέρχονταν από δυτικές χώρες, που αντιπροσωπεύουν µόλις το 12% του παγκόσµιου πληθυσµού. Περίπου το 60% προερχόταν από επιχειρήσεις και το 14% από την κυβέρνηση.

*Περιεχόµενο εκποµπής µας «Ο Εξ αρχείων» στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM , µε τον συνεργάτη µου, αρθρογράφο-ερευνητή Λεωνίδα Αποσκίτη
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 17/6