Ο προσανατολισµός της Τουρκίας είναι πλέον η Ευρασία και η εναποµείνασα σχέση της µε τη ∆ύση είναι µόνο ωφελιµιστική.

Αυτό είναι το όραµα του Ερντογάν και του βαθέος κράτους που τον πλαισιώνει και το έκανε όσο πιο σαφές µπορούσε στην προεκλογική περίοδο, µετατρέποντας την αναµέτρηση σε δηµοψήφισµα υπέρ ή κατά της συµµαχίας µε τις Ηνωµένες Πολιτείες. Οταν ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζέφρι Φλέικ επισκέφθηκε επιδεικτικά τον Κεµάλ Κιλιτσντάρογλου, ο Ερντογάν τού είπε ότι πλέον οι πόρτες στο Προεδρικό Μέγαρο «είναι κλειστές για εκείνον». Ο δε Τούρκος υπουργός Εσωτερικών, Σουλεϊµάν Σοϊλού, µιλώντας ενώπιον της Νεολαίας του ΑΚΡ στις 27 Απριλίου 2023, απαρίθµησε έναένα τα εγκλήµατα της αµερικανικής υπερδύναµης.

Απευθυνόµενος, µάλιστα, στον πρεσβευτή των ΗΠΑ, ο Σοϊλού τού είπε να πάρει «τα βρώµικα χέρια του µακριά από την Τουρκία», τονίζοντας ότι οι πρέσβεις των ΗΠΑ βλάπτουν εδώ και χρόνια την Ευρώπη. Στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΑΚΡ κυριάρχησε το σύνθηµα της «ανεξαρτησίας» απέναντι στις αµερικανικές επιβουλές, ενώ ταυτόχρονα παρουσίαζαν τις αντίπαλες πολιτικές δυνάµεις ως «τραµπούκους» των Γιάνκηδων. Οι Τούρκοι, πιο διορατικοί, βλέπουν τις αλλαγές στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα και την πολυπολικότητα του σηµερινού κόσµου και κρατάνε µια ισορροπία µεταξύ ΗΠΑ - Ε.Ε., από τη µια πλευρά, και Ρωσίας - Κίνας, από την άλλη. Μετά τις επιθέσεις που δέχθηκε ο Ερντογάν από τις ΗΠΑ και την υπονόµευσή του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είναι σίγουρο ότι µετά τις εκλογές αυτή η ισορροπία θα κλίνει προς τον εναλλακτικό πόλο των BRICS.

Ο Ερντογάν και το επιτελείο του δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι το βρετανικό περιοδικό «The Economist», το γαλλικό «Le Point» και το γερµανικό «Der Spiegel» τον χαρακτήρισαν «δικτάτορα», δαιµονοποιώντας την Τουρκία και βάζοντάς τη στο στόχαστρο. «Γιατί οι ∆υτικοί επικεντρώθηκαν στον Ερντογάν και, µέσω αυτού, στην Τουρκία;», αναρωτιόταν στις 8 Μαΐου το δηµοσιογραφικό όργανο της κυβέρνησης, που έδωσε και την απάντηση: «Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: Η Οθωµανική Αυτοκρατορία είναι ο χειρότερος εφιάλτης των ∆υτικών! Γι’ αυτό και παρουσιάζουν τον Ερντογάν ως “αυταρχικό”, “ισχυρό” και ως “νέο Οθωµανό σουλτάνο”. Ενεργοποιώντας το ιστορικό και πολιτισµικό υποσυνείδητο, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο πραγµατικός εχθρός είναι οι Τούρκοι, πως οι Τούρκοι έκαναν την Ευρώπη να τρέµει µε την Οθωµανική Αυτοκρατορία, ότι η αναβίωση των Τούρκων θα ήταν “καταστροφή” για την Ευρώπη και ότι θα “κλόνιζε” την ηγεµονία της Ευρώπης και της ∆ύσης γενικότερα στον κόσµο».

«Οι ∆υτικοί δεν φοβούνται τους Ρώσους ή τους Κινέζους! Φοβούνται την Τουρκία! Φοβούνται τα παιδιά της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας! Φοβούνται την πιθανότητα τα παιδιά της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας να επιστρέψουν στην ιστορική σκηνή και να ξεκινήσουν ένα ταξίδι προς έναν πολιτισµό βασισµένο στην αλήθεια, που θα εγκαθιδρύσει τη δικαιοσύνη στη Γη!», ανέφερε το σχετικό άρθρο. Ο Ερντογάν υπόσχεται στους οµοεθνείς του τη µετάβαση από µια Τουρκία που δεχόταν εντολές σε µια Τουρκία που θέτει και πάλι τους κανόνες του παιχνιδιού. Μπορεί να ακούγεται βερµπαλιστικό, αλλά είναι συγχρόνως αδιανόητο για το δικό µας πολιτικό προσωπικό των «Yes-men» µαθηµένων να συµπεριφέρονται µε κριτήρια µιας άλλης εποχής, όταν η ελληνική πολιτική µασκαράτα εξαντλείτο στο δουλικό «Στρατηγέ µου, ιδού ο στρατός σας», µπροστά στον Αµερικανό στρατηγό Τζέιµς βαν Φλιτ.

Η φιλελεύθερη αντιπολίτευση, που εκπροσωπείται από το Ρεπουµπλικανικό Λαϊκό Κόµµα (Κεµάλ Κιλιτσντάρογλου) και είναι προσανατολισµένη προς τη ∆ύση, ήταν έτοιµη να εγκαταλείψει την κυριαρχία της Τουρκίας, που πρεσβεύει ο Ερντογάν, υπέρ των υπερεθνικών κέντρων αποφάσεων. Αυτή είναι η λογική που επικρατεί και στη δική µας πολιτική πασαρέλα των «ευρωπαϊστών» και ρωσοφοβικών σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο νόµος του ΝΑΤΟ και των γκλοµπαλιστών. Οµως ο Ερντογάν µε την πολιτική του έρχεται σε ευθεία αντίθεση µε αυτό. Αυτό το γεγονός έχει αγανακτήσει τους παγκοσµιοποιητές στην Ουάσινγκτον και στις Βρυξέλλες, και ειδικότερα η άρνηση της Αγκυρας να ακολουθήσει τη ΝΑΤΟϊκή πολιτική απέναντι στη Ρωσία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αισθάνεται άβολα η συλλογική ∆ύση µε την Τουρκία. «Γι’ αυτό επιτίθενται στην Τουρκία», γράφει ο Γιουσούφ Καπλάν στη «Yeni Safak». «Οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Γερµανοί και οι Αµερικανοί! Αυτοί είναι οι ιµπεριαλιστές που ρουφούν το αίµα των λαών επί αιώνες! Οταν έρθουµε, αυτοί οι ∆υτικοί θα εγκαταλείψουν ετούτη την περιοχή», συµπληρώνει ο έντονα αντι-∆υτικός και απροκάλυπτα αντισηµίτης αρθρογράφος της φιλοκυβερνητικής εφηµερίδας. Με λίγα λόγια, για την κρατική ιδεολογία που αναπτύσσεται σήµερα στην Τουρκία οι ∆υτικοί δεν άφησαν το δικαίωµα στην ύπαρξη για τους άλλους πολιτισµούς, απλώς τους κατέστρεψαν και µετέτρεψαν τον κόσµο σε µια ζωντανή κόλαση. Αυτή η αντίληψη δεν ξεριζώνεται πλέον από την τουρκική κοινωνία. Κυριαρχεί απόλυτα στο στρατόπεδο Ερντογάν, αλλά και σε πολλά στρώµατα που ψήφισαν τους αντιπάλους του. Ο δε Σινάν Ογάν, o υποψήφιος που πήρε υψηλό ποσοστό, είναι ένας υπερεθνικιστής αζερικής καταγωγής από την Ανατολία, ο οποίος παραµένει πιστός στους «Γκρίζους Λύκους».

Στις δύο πλευρές του Αιγαίου ζει ένας λαός από τον Οµηρο µέχρι σήµερα. Το Βυζάντιο ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει, κατέρρευσε και µετασχηµατίστηκε σε Οθωµανική Αυτοκρατορία. Παρά τους µαζικούς εξισλαµισµούς, εκατοµµύρια Ελληνες και άλλοι χριστιανικοί πληθυσµοί ζούσαν στη Μικρά Ασία µέχρι το ’22, όπως και εκατοµµύρια κρυπτοχριστιανοί . Σήµερα, σύµφωνα µε διεθνείς επιστηµονικές έρευνες, το DNA των κατοίκων της Τουρκίας παραµένει κατά 70% ελληνικό! Με τη διάλυση της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, οι µεγάλες δυτικές δυνάµεις έφτιαξαν το τουρκικό κράτος ως αντίβαρο στο ελληνικό, επειδή δεν ήθελαν ποτέ τον Ελληνισµό κυρίαρχο και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. -

Περιεχόµενο εκποµπής µας «Ο Εξαρχείων», στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1 FM, µε τον συνεργάτη µου, δηµοσιογράφο Λεωνίδα Αποσκίτη.