ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Αττικής ουν το ανάγνωσµα
Την πνευµατική πατρίδα του πλανήτη τη λεηλατήσαµε µε κάθε τρόπο, καίγοντας πρώτα απ’ όλα τον µονάκριβο δασικό της πλούτο, τους πευκώνες
Αγαπητοί φίλοι, συγκάτοικοι και γείτονες, στη sacra terra (ιερά γη) -έτσι αποκάλεσε την Αττική ο ελληνολάτρης Ρωµαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος-, τη «γη χωρίς σκιά», όπως την περιέγραψε o µεγάλος Αργεντινός στοχαστής Χόρχε Μπουκάι, όταν διεκδικούσαµε την Ολυµπιάδα το 2004 και συνυποψήφια πόλη ήταν το Μπουένος Αϊρες.
Πώς µπορείς, λέει, να πολεµήσεις µια πόλη και µια περιοχή όπως η Αθήνα και η Αττική, που δεν έχει σκιά; Αυτή, λοιπόν, την πνευµατική πατρίδα του πλανήτη τη λεηλατήσαµε µε κάθε τρόπο, καίγοντας πρώτα απ’ όλα τον µονάκριβο δασικό της πλούτο, τους πευκώνες. Αυτό στο οποίο ο µεγάλος Αµερικανός συγγραφέας Χένρι Μίλερ αναφέρεται στο βιβλίο του «Ο κολοσσός του Αµαρουσίου», λέγοντας ότι η πνευµατικότητα των Αθηναίων και η συγκέντρωση των σηµαντικότερων στοχαστών του πλανήτη σε αυτή την πόλη έχει αιτία. Και η αιτία είναι η ατµόσφαιρα της περιοχής της. Αυτά τα µοναδικά της πευκοδάση, τα οποία ανανεώνουν τη λειτουργία του οργανισµού και ιδιαίτερα του εγκεφάλου. Γιατί είναι το µόνο δένδρο που το βράδυ δίνει οξυγόνο.
Κι όµως, κάψαµε το 90% των δασικών εκτάσεων της µονάκριβης Αττικής, µε µια εκδικητικότητα απίστευτη. Στην τελευταία πυρκαγιά της Πεντέλης, µε την εκατόµβη νεκρών, είχαµε 640 εστίες πυρός... Αυτή λοιπόν την Αττική, αφού την κάψαµε, αφού τη λεηλατήσαµε, αφού µπαζώσαµε το κάθε ρέµα, αυτή την Αττική την οικοδοµήσαµε κατά το δοκούν, µε το «έτσι γουστάρω». Τ
Τα Μέγαρα ήταν µια τρανή απόδειξη. Το ίδιο και οι πυρκαγιές στη Βαρυµπόµπη, που κατέστρεψαν τον προτελευταίο πνεύµονα πρασίνου που υπήρχε στην Αττική, µαζί µε το µονάκριβο Τατόι, όπου έγινε και παράλληλο πολιτιστικό έγκληµα. Η κατάσταση, δηλαδή, των θερινών ανακτόρων στο Τατόι, αλλά και του περιχώρου, περιλαµβανοµένων και των τάφων, ήταν ένα απίστευτο πολιτιστικό έγκληµα. Αλλο κλασικό παράδειγµα, ο δρόµος του Καραµανλή, ένα έργο που ένωσε τη Βάρκιζα µε το Σούνιο. Ενας παραλιακός δρόµος περίπου 40 χιλιοµέτρων, που µέχρι τότε η κάθε επικοινωνία µε τη λεγόµενη Νοτιοανατολική Αττική γινόταν µέσω Κορωπίου. Ιούνιο µήνα τελείωσε το έργο, Ιούλιο µήνα ξέσπασαν οι αγριότερες και καταστροφικότερες πυρκαγιές στο Λεκανοπέδιο. Κάηκε η Αττική από τη Βάρκιζα µέχρι σχεδόν το Σούνιο.
Πάνω από 4 εκατ. στρέµµατα και στον παραλιακό δρόµο, όπου δεν υπήρχε ούτε ψαροταβέρνα, η πυρκαγιά αυτή, όπως και οι επόµενες, γέννησαν τα Λαγονήσια, τις Σαρωνίδες, τα Μαύρα Λιθάρια, τις Αγίες Μαρίνες και όλους τους ενδιάµεσους οικισµούς, µε τα κτήµατα, µε τις παραθαλάσσιες βίλες. Οταν έκανε προσπάθεια ο υπουργός, ο Σούρλας, να βρει µια άκρη των πρώην δασικών εκτάσεων, το υποθηκοφυλακείο του Κορωπίου είχε καεί έξι φορές.
Εγκληµατικά τα λάθη που έγιναν στη µεγάλη πυρκαγιά της Νέας Μάκρης, του Αγίου Ανδρέα. Μια πυρκαγιά η οποία στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων πολιτών. Ο µέγας υπεύθυνος δεν ήταν ούτε η Πυροσβεστική ούτε η Αστυνοµία ούτε η έλλειψη συντονισµού. Ο µέγας υπεύθυνος ήταν η άναρχη δόµηση. Οι δρόµοι οι οποίοι δεν οδηγούσαν πουθενά. Εκεί εγκλωβίστηκαν εκατοντάδες αυτοκίνητα. Εκεί γεννήθηκε ο πανικός. Εκεί ανακάλυψαν ότι στο Λυκόρεµα της Ραφήνας, που δεν έπρεπε να υπάρξει ούτε κατοικία σκύλου, εκατοντάδες σπίτια είχαν απλωθεί µέσα σε µια πευκόφυτη ρεµατιά χωρίς ίχνος δρόµου.
Το οδυνηρότερο, όταν ως πολιτεία στεκόµαστε απέναντι σε αυτά τα οικολογικά, περιβαλλοντικά, πολεοδοµικά κακουργήµατα, αντιµετωπίζουµε οργίλες αντιδράσεις, συνοδευόµενες από συµπαροµαρτούντα ΜΜΕ και αντιπολιτεύσεις που αποζητούν µόνον τα ψηφαλάκια, αποδεχόµενες διαχρονικά τα συντελεσθέντα κακουργήµατα. Χαρακτηριστικά παραδείγµατα πλέον οι χωµατερές, οι κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, οι προσπάθειες διαχείρισης κρίσεων κλιµατολογικών... Αναρχη, λοιπόν, δόµηση σε όλη την περιοχή.
Παράδοση η εγκληµατικότητα πάνω στην «ιερή γη». Και κάθε φορά που αναλαµβάνουµε αυτή την ευθύνη, για να δροµολογήσουµε µια ποιότητα ζωής στον τόπο όπου γεννηθήκαµε, µεγαλώσαµε, κάναµε τα παιδιά και τα εγγόνια µας, αντιµετωπίζουµε το εγκληµατικό µας χθες. Ενα χθες που η ασυδοσία του αντιµετωπίστηκε µε άλλη ασυδοσία, µε µπαλώµατα και µε πρακτικές οι οποίες πολλαπλασίαζαν τον κίνδυνο που υπήρχε. Λες και την Ιστορία τη γράφουν οι επίκαιρες εξουσίες, µε µια µονοκονδυλιά, για ένα ολοκληρωτικό, αυθαίρετο «έτσι θέλω», που διαγράφει το ιστορικό του χθες.
Ολα αυτά που λέω τα καταθέτω µε πόνο ψυχής. Γιατί ο διαχρονικός εχθρός του κάθε περιφερειάρχη δεν είναι η φύση, δεν είναι οι καιρικές συνθήκες, δεν είναι η αλαζονεία των καιρών. Ο µεγαλύτερος εχθρός της Αττικής είµαστε οι κάτοικοί της και οι εκάστοτε Πολιτείες οι οποίες συνέδραµαν, βοηθούσαν, ανέχονταν αυτό το οικιστικό, το πολιτισµικό παραλήρηµα, αυτό το περιβαλλοντικό έγκληµα. Σε αυτή την Αττική, αγαπηµένοι µου, καλούµαστε για να ψηφίσουµε. Σε µια Αττική που ό,τι δροµολογήθηκε, ό,τι χτίστηκε, τα τελευταία 80 χρόνια, ήταν αποτέλεσµα εγκληµατικής αυθαιρεσίας. Ηταν προϊόν λεηλασίας γης, ήταν απότοκο ανυπολόγιστων δασικών καταστροφών.
Ολα τα αντιµετωπίζουµε ολοµόναχοι, έχοντας µόνιµα απέναντί µας τα µεγάλα συµφέροντα και τις κοµµατικές αγκυλώσεις... Με στοιχεία της Πυροσβεστικής, σε έξι χρόνια, από το 2017 έως σήµερα, 12 µεγάλες πυρκαγιές έκαψαν περισσότερα από 600.000 στρέµµατα, σύµφωνα µε τις αναφορές από την Υπηρεσία Ταχείας Χαρτογράφησης Copernicus και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για ∆ασικές Πυρκαγιές (EFFIS). Ενας πίνακας παραθέτει την έκταση του εγκλήµατος σε στρέµµατα µε θύµα την αττική γη την επταετία 2017-2023.
2017 Κάλαµος 30.000, 2018 Κινέτα και Μάτι 68.800, 2021 Γεράνεια, Βαρυµπόµπη, Κερατέα και Βίλια 253.000, 2022 Γλυφάδα και Πεντέλη 32.600, 2023 Κουβαρά, ∆ερβενοχώρια και Πάρνηθα 215.600. Η συνολική επιφάνεια Περιφέρειας Αττικής, πλην Λεκανοπεδίου και Νήσων, είναι 2.500.000 στρέµµατα, οπότε τα τελευταία επτά χρόνια, για παράδειγµα, έχει καεί το 25% της συνολικής έκτασης από δασικές πυρκαγιές. Στην Περιφέρεια Αττικής, σε επιφάνεια δασικών εκτάσεων 1.230.000 στρεµµάτων, κάηκαν την επταετία 405.000 στρέµµατα, δηλαδή το 35% των δασικών εκτάσεων.
Αυτά τα ελάχιστα, για να ολοκληρώσουµε την εικόνα του εγκλήµατος πάνω σε ένα από τα ωραιότερα κοµµάτια γης στον πλανήτη, που είχε την ατυχία… να κατοικείται από εµάς.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 7/10
Πώς µπορείς, λέει, να πολεµήσεις µια πόλη και µια περιοχή όπως η Αθήνα και η Αττική, που δεν έχει σκιά; Αυτή, λοιπόν, την πνευµατική πατρίδα του πλανήτη τη λεηλατήσαµε µε κάθε τρόπο, καίγοντας πρώτα απ’ όλα τον µονάκριβο δασικό της πλούτο, τους πευκώνες. Αυτό στο οποίο ο µεγάλος Αµερικανός συγγραφέας Χένρι Μίλερ αναφέρεται στο βιβλίο του «Ο κολοσσός του Αµαρουσίου», λέγοντας ότι η πνευµατικότητα των Αθηναίων και η συγκέντρωση των σηµαντικότερων στοχαστών του πλανήτη σε αυτή την πόλη έχει αιτία. Και η αιτία είναι η ατµόσφαιρα της περιοχής της. Αυτά τα µοναδικά της πευκοδάση, τα οποία ανανεώνουν τη λειτουργία του οργανισµού και ιδιαίτερα του εγκεφάλου. Γιατί είναι το µόνο δένδρο που το βράδυ δίνει οξυγόνο.
Κι όµως, κάψαµε το 90% των δασικών εκτάσεων της µονάκριβης Αττικής, µε µια εκδικητικότητα απίστευτη. Στην τελευταία πυρκαγιά της Πεντέλης, µε την εκατόµβη νεκρών, είχαµε 640 εστίες πυρός... Αυτή λοιπόν την Αττική, αφού την κάψαµε, αφού τη λεηλατήσαµε, αφού µπαζώσαµε το κάθε ρέµα, αυτή την Αττική την οικοδοµήσαµε κατά το δοκούν, µε το «έτσι γουστάρω». Τ
Τα Μέγαρα ήταν µια τρανή απόδειξη. Το ίδιο και οι πυρκαγιές στη Βαρυµπόµπη, που κατέστρεψαν τον προτελευταίο πνεύµονα πρασίνου που υπήρχε στην Αττική, µαζί µε το µονάκριβο Τατόι, όπου έγινε και παράλληλο πολιτιστικό έγκληµα. Η κατάσταση, δηλαδή, των θερινών ανακτόρων στο Τατόι, αλλά και του περιχώρου, περιλαµβανοµένων και των τάφων, ήταν ένα απίστευτο πολιτιστικό έγκληµα. Αλλο κλασικό παράδειγµα, ο δρόµος του Καραµανλή, ένα έργο που ένωσε τη Βάρκιζα µε το Σούνιο. Ενας παραλιακός δρόµος περίπου 40 χιλιοµέτρων, που µέχρι τότε η κάθε επικοινωνία µε τη λεγόµενη Νοτιοανατολική Αττική γινόταν µέσω Κορωπίου. Ιούνιο µήνα τελείωσε το έργο, Ιούλιο µήνα ξέσπασαν οι αγριότερες και καταστροφικότερες πυρκαγιές στο Λεκανοπέδιο. Κάηκε η Αττική από τη Βάρκιζα µέχρι σχεδόν το Σούνιο.
Πάνω από 4 εκατ. στρέµµατα και στον παραλιακό δρόµο, όπου δεν υπήρχε ούτε ψαροταβέρνα, η πυρκαγιά αυτή, όπως και οι επόµενες, γέννησαν τα Λαγονήσια, τις Σαρωνίδες, τα Μαύρα Λιθάρια, τις Αγίες Μαρίνες και όλους τους ενδιάµεσους οικισµούς, µε τα κτήµατα, µε τις παραθαλάσσιες βίλες. Οταν έκανε προσπάθεια ο υπουργός, ο Σούρλας, να βρει µια άκρη των πρώην δασικών εκτάσεων, το υποθηκοφυλακείο του Κορωπίου είχε καεί έξι φορές.
Εγκληµατικά τα λάθη που έγιναν στη µεγάλη πυρκαγιά της Νέας Μάκρης, του Αγίου Ανδρέα. Μια πυρκαγιά η οποία στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων πολιτών. Ο µέγας υπεύθυνος δεν ήταν ούτε η Πυροσβεστική ούτε η Αστυνοµία ούτε η έλλειψη συντονισµού. Ο µέγας υπεύθυνος ήταν η άναρχη δόµηση. Οι δρόµοι οι οποίοι δεν οδηγούσαν πουθενά. Εκεί εγκλωβίστηκαν εκατοντάδες αυτοκίνητα. Εκεί γεννήθηκε ο πανικός. Εκεί ανακάλυψαν ότι στο Λυκόρεµα της Ραφήνας, που δεν έπρεπε να υπάρξει ούτε κατοικία σκύλου, εκατοντάδες σπίτια είχαν απλωθεί µέσα σε µια πευκόφυτη ρεµατιά χωρίς ίχνος δρόµου.
Το οδυνηρότερο, όταν ως πολιτεία στεκόµαστε απέναντι σε αυτά τα οικολογικά, περιβαλλοντικά, πολεοδοµικά κακουργήµατα, αντιµετωπίζουµε οργίλες αντιδράσεις, συνοδευόµενες από συµπαροµαρτούντα ΜΜΕ και αντιπολιτεύσεις που αποζητούν µόνον τα ψηφαλάκια, αποδεχόµενες διαχρονικά τα συντελεσθέντα κακουργήµατα. Χαρακτηριστικά παραδείγµατα πλέον οι χωµατερές, οι κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, οι προσπάθειες διαχείρισης κρίσεων κλιµατολογικών... Αναρχη, λοιπόν, δόµηση σε όλη την περιοχή.
Παράδοση η εγκληµατικότητα πάνω στην «ιερή γη». Και κάθε φορά που αναλαµβάνουµε αυτή την ευθύνη, για να δροµολογήσουµε µια ποιότητα ζωής στον τόπο όπου γεννηθήκαµε, µεγαλώσαµε, κάναµε τα παιδιά και τα εγγόνια µας, αντιµετωπίζουµε το εγκληµατικό µας χθες. Ενα χθες που η ασυδοσία του αντιµετωπίστηκε µε άλλη ασυδοσία, µε µπαλώµατα και µε πρακτικές οι οποίες πολλαπλασίαζαν τον κίνδυνο που υπήρχε. Λες και την Ιστορία τη γράφουν οι επίκαιρες εξουσίες, µε µια µονοκονδυλιά, για ένα ολοκληρωτικό, αυθαίρετο «έτσι θέλω», που διαγράφει το ιστορικό του χθες.
Ολα αυτά που λέω τα καταθέτω µε πόνο ψυχής. Γιατί ο διαχρονικός εχθρός του κάθε περιφερειάρχη δεν είναι η φύση, δεν είναι οι καιρικές συνθήκες, δεν είναι η αλαζονεία των καιρών. Ο µεγαλύτερος εχθρός της Αττικής είµαστε οι κάτοικοί της και οι εκάστοτε Πολιτείες οι οποίες συνέδραµαν, βοηθούσαν, ανέχονταν αυτό το οικιστικό, το πολιτισµικό παραλήρηµα, αυτό το περιβαλλοντικό έγκληµα. Σε αυτή την Αττική, αγαπηµένοι µου, καλούµαστε για να ψηφίσουµε. Σε µια Αττική που ό,τι δροµολογήθηκε, ό,τι χτίστηκε, τα τελευταία 80 χρόνια, ήταν αποτέλεσµα εγκληµατικής αυθαιρεσίας. Ηταν προϊόν λεηλασίας γης, ήταν απότοκο ανυπολόγιστων δασικών καταστροφών.
Ολα τα αντιµετωπίζουµε ολοµόναχοι, έχοντας µόνιµα απέναντί µας τα µεγάλα συµφέροντα και τις κοµµατικές αγκυλώσεις... Με στοιχεία της Πυροσβεστικής, σε έξι χρόνια, από το 2017 έως σήµερα, 12 µεγάλες πυρκαγιές έκαψαν περισσότερα από 600.000 στρέµµατα, σύµφωνα µε τις αναφορές από την Υπηρεσία Ταχείας Χαρτογράφησης Copernicus και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για ∆ασικές Πυρκαγιές (EFFIS). Ενας πίνακας παραθέτει την έκταση του εγκλήµατος σε στρέµµατα µε θύµα την αττική γη την επταετία 2017-2023.
2017 Κάλαµος 30.000, 2018 Κινέτα και Μάτι 68.800, 2021 Γεράνεια, Βαρυµπόµπη, Κερατέα και Βίλια 253.000, 2022 Γλυφάδα και Πεντέλη 32.600, 2023 Κουβαρά, ∆ερβενοχώρια και Πάρνηθα 215.600. Η συνολική επιφάνεια Περιφέρειας Αττικής, πλην Λεκανοπεδίου και Νήσων, είναι 2.500.000 στρέµµατα, οπότε τα τελευταία επτά χρόνια, για παράδειγµα, έχει καεί το 25% της συνολικής έκτασης από δασικές πυρκαγιές. Στην Περιφέρεια Αττικής, σε επιφάνεια δασικών εκτάσεων 1.230.000 στρεµµάτων, κάηκαν την επταετία 405.000 στρέµµατα, δηλαδή το 35% των δασικών εκτάσεων.
Αυτά τα ελάχιστα, για να ολοκληρώσουµε την εικόνα του εγκλήµατος πάνω σε ένα από τα ωραιότερα κοµµάτια γης στον πλανήτη, που είχε την ατυχία… να κατοικείται από εµάς.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 7/10
