Φεύγοντας τα μεσάνυχτα της Κυριακής από το Κέντρο Τύπου του Εμανουέλ Μακρόν, πήρα ταξί με κατεύθυνση το ξενοδοχείο. Πιάσαμε γρήγορα πολιτική συζήτηση. Ο ταξιτζής, με καταγωγή από την Ακτή Ελεφαντοστού (σ.σ.: μας ένωσε αυτομάτως ο Γιάγια Τουρέ!), με ενημέρωσε πως δεν έχει δικαίωμα ψήφου. Η περιέργειά μου, ωστόσο, με έκανε να τον ρωτήσω τι θα ψήφιζε, θεωρώντας -λανθασμένα- αυτονόητη την επιλογή του. «Κανέναν από τους δυο, θα απείχα» μου απάντησε με χαμόγελο. Στο επιχείρημά μου «μα, δεν σε φοβίζει ο ρατσιστικός λόγος και η μισαλλοδοξία της Λεπέν;» ο αυτοκινητιστής μού απάντησε: «Η Λεπέν είναι ακροδεξιά αλλά και ο Μακρόν δεν θα κάνει τίποτα για τα συμφέροντά μου. Δεν μπορεί να με εκπροσωπήσει».

Πράγματι, σε αρκετά τμήματα του γαλλικού πληθυσμού υπάρχει μια αίσθηση ότι ο Μακρόν δεν ενδιαφέρεται για τα κατώτερα στρώματα, για τους ανθρώπους της εργατικής τάξης. Τα ελιτίστικα χαρακτηριστικά του, σε συνδυασμό με τη διαδρομή του, προκαλούν μια απόσταση από τις μάζες. Ισως γιατί ο λόγος του δεν ήταν λαϊκίστικος, όπως έχουν συνηθίσει άλλους πολιτικούς. Μπορεί να τον θεωρούν γραφειοκράτη, που κοιτά τους αριθμούς και όχι τους ανθρώπους, όπως λέει και ένα παλιό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως να φταίει και ο τρόπος που τον παρουσίασαν οι αντίπαλοί του για να τον σπιλώσουν.

Αυτά, όμως, ανήκουν τώρα στο παρελθόν. Ο Εμανουέλ Μακρόν -με τον πιο ευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό λόγο- είναι πρόεδρος της Γαλλίας. Το μεγάλο στοίχημα είναι να καταφέρει να κάνει πράξη πολλές από τις εξαγγελίες του, οι οποίες στο τέλος της ημέρας θα έχουν όφελος πρωτίστως για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

Η Γαλλία, ως σημαντικό πολιτικό εργαστήρι, προχώρησε σε ένα πρωτοποριακό πείραμα. Να εκλέξει ένα πρόσωπο φρέσκο, που δεν προέρχεται από τις παραδοσιακές πολιτικές οικογένειες, που έσπασε πολλά ταμπού και δημιούργησε νέα δεδομένα. Αν πετύχει το πείραμα, μόνο καλό θα είναι για τη Γαλλία και την Ευρώπη. Α, και στα δικά μας…

ΥΓ.: Λίγο πριν να φτάσουμε στο ξενοδοχείο, ο φίλος από την Ακτή Ελεφαντοστού ρώτησε για τη δική μου καταγωγή. Μόλις του είπα πως είμαι από την Ελλάδα, αναφώνησε: «Τσίπρας». Και πρόσθεσε: «Είναι πολύ καλός. Προσπαθεί να βοηθήσει τον λαό του». Ηταν μεσάνυχτα και νύσταζα πολύ για να του απαντήσω…

Από την Ελευθερία του Τύπου