Αν περιηγηθεί κανείς στη σελίδα του «Ομίλου Λάτση», θα διαπιστώσει ότι ο Κώστας Γαβρόγλου είναι μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Λάτση. Με την απαραίτητη, βεβαίως, διευκρίνιση ότι από τις 5 Νοεμβρίου 2016 απέχει από τα καθήκοντά του λόγω της ανάληψης υπουργικών καθηκόντων.

Η φημισμένη επιχειρηματική οικογένεια, για να τον εντάξει στο Συμβούλιο του Ιδρύματός της, φρονώ πως θα διείδε ότι ο κ. Γαβρόγλου έχει μια, έστω στοιχειώδη, αίσθηση αγοράς και γνώση της πραγματικής οικονομίας. Αλλιώς, τι λόγο θα είχε να τον προτιμήσει ανάμεσα σε τόσους καθηγητές που κινούνται στην ακαδημαϊκή κοινότητα;

Φαντάζομαι, επιπλέον, πως όταν αποφάσισε ο κ. Γαβρόγλου να μπει το 2015 στη μάχιμη πολιτική, δεν θα απεμπόλησε τους λόγους για τους οποίους έγινε μέλος του Ιδρύματος. Ως εκ τούτου, γεννώνται εύλογα ερωτήματα, όχι για τον Γαβρόγλου, μέλος του Ιδρύματος Λάτση, αλλά για τον υπουργό Παιδείας Γαβρόγλου. Αναφερόμαστε στις εξαγγελίες του για τη λειτουργία του πανεπιστημίου, οι οποίες οδηγούν πίσω στο 1982.

Σε μια εποχή, δηλαδή, που έβραζε το κλίμα στα πανεπιστήμια, που υπήρχε μεγάλη ανάγκη εκδημοκρατισμού και συμμετοχής των φοιτητών στα δρώμενα του πανεπιστημίου. Σε μια εποχή που κανείς δεν συζητούσε για τη σύνδεση της ακαδημαϊκής κοινότητας με την αγορά, που δεν κυριαρχούσε το άγχος της επαγγελματικής αποκατάστασης και η έννοια της μόρφωσης ήταν από μόνη της ιδιαίτερα ξεχωριστή.

Τι σχέση, όμως, μπορεί να έχει το 1982 με το 2017; Ποιος εγκέφαλος σκέφτηκε να επαναφέρει τη συμμετοχή των φοιτητών στις διοικήσεις των πανεπιστημίων, όταν το μοντέλο αυτό, κατά γενική ομολογία, έχει αποτύχει και το μόνο που πετυχαίνει είναι να μετατρέπει κάποιους φοιτητοπατέρες σε παράγοντες και να παραλύει τη λειτουργία των ιδρυμάτων;

Επανήλθε πριν από καιρό το «δημοκρατικό 5», για το «Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο» πανηγύριζε τις προάλλες η «Αυγή» με αφορμή τις προτάσεις Γαβρόγλου. Μιλάμε, προφανώς, για ρυθμίσεις που δεν εφαρμόζονται σε κανένα εκπαιδευτικό σύστημα του προηγμένου κόσμου.

Είμαι πεπεισμένος πως αν ο κ. Γαβρόγλου μπορούσε να πάει στο ΔΣ του Ιδρύματος Λάτση την πρόταση που έχει καταθέσει για χρηματοδότηση, θα του την πέταγαν στον κάλαθο των αχρήστων, διότι «το πλαίσιο αξιολόγησης των προτάσεων που δέχεται το Ιδρυμα περιλαμβάνει κριτήρια όπως η συνάφεια με το κάθε πρόβλημα, η αποτελεσματικότητα, η βιωσιμότητα της προτεινόμενης δράσης και του οργανισμού καθώς και ο αντίκτυπος της δράσης». Ο υπουργός, δηλαδή, θα έπαιρνε βαθμό χαμηλότερο και από το… δημοκρατικό πέντε.