Συμπληρώνονται ακριβώς δυο χρόνια από το μεγαλύτερο επίτευγμα της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Το δημοψήφισμα. Όταν ο ελληνικός λαός πήρε την κατάσταση στα χέρια του και έδωσε ποσοστό 62% στο «όχι». Η μνημειώδης εκείνη μάχη που έδωσε κόντρα στα συμφέροντα, στα ξεπουλημένα ΜΜΕ και τους γερμανοτσολιάδες «ναιναίδες», έχει γραφτεί στις χρυσές δέλτους της ιστορίας.

Οι επόμενες γενιές θα διδάσκονται ότι εκατομμύρια Έλληνες, ακολουθώντας τα κελεύσματα του Αλέξη, του Πάνου, του Φύρερ Νίκου και των άλλων παιδιών, ύψωσαν ανάστημα και απέρριψαν την προσβλητική πρόταση Γιούνκερ. Και μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, βγήκαν κατά χιλιάδες στους δρόμους για να πανηγυρίσουν το νικηφόρο αποτέλεσμα. Χόρεψαν με την ψυχή τους, αγκαλιάστηκαν με αγνώστους και ένιωσαν σχεδόν όπως οι συμπατριώτες τους μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς.

Βεβαίως, στα μάτια τους υπήρχε ακόμα μια αγωνία για τις επόμενες ημέρες, μιας και τα κόμματα του «όχι» με ειλικρίνεια τούς είχαν προετοιμάσει ότι ο δρόμος της επανάστασης και της αντίστασης στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ δεν είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα. «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», έστω η απαγκίστρωση από τα μνημόνια και τους επαχθείς όρους που τα συνοδεύουν.
Γλέντησαν, λοιπόν, με την ψυχή τους και λίγο πριν να ξημερώσει πήγαν για ύπνο, περιμένοντας πως και πώς την επόμενη μέρα.

Βεβαίως, η ένταση και το πάθος όλων των προηγούμενων ημερών τους είχε καταβάλει, με αποτέλεσμα να κοιμηθούν λίγο παραπάνω. Κάποια στιγμή, προς το μεσημεράκι, ξύπνησαν και άνοιξαν την τηλεόραση. Αρχικώς, νόμιζαν ότι ο χρόνος είχε γυρίσει στο 1989, βλέποντας τον πρωτεργάτη του αγώνα σ. Αλέξη να κάθεται άνετος στο ίδιο τραπέζι με τους προσκυνημένους Μεϊμαράκη, Θεοδωράκη, Φώφη κλπ.

Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Προς το απόγευμα δεν πίστευαν και στα αυτιά τους, από το κλίμα συναίνεσης που είχε δημιουργηθεί και τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών περί της ανάγκης να μείνει η χώρα πάση θυσία στην ευρωζώνη. Μια πίκρα τους κυρίεψε. Εν συνόλω, θυμήθηκαν τον Ρασούλη και άρχισαν να σιγοτραγουδούν «το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε αλλά η ζωή η λεχώνα ελπίδες γέννησε». Σου λέει, τίποτα δεν πάει χαμένο, ας προετοιμαστούμε για τις μάχες του μέλλοντος. Εντέλει, βλέποντας σχετικά μπροστά-περίπου ως το προαύλιο της ΕΡΤ-αναζήτησαν ένα γλύπτη προκειμένου να τους φτιάξει στο Σύνταγμα ένα μνημείο. Το μνημείο παραπλανηθέντων ψηφοφόρων.