Προς στιγμήν μπερδεύτηκα, καθώς αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατόν ο νεαρός με τα ακριβά κοστούμια και τον πομπώδη στόμφο στον λόγο να επικροτεί τον ακτιβισμό και να δικαιολογεί την παθητική στάση της Αστυνομίας.

Πώς γίνεται, δηλαδή, ο συγκεκριμένος εκπρόσωπος που παίζει στα δάχτυλα τις αγορές, που πανηγυρίζει για τους οικονομικούς δείκτες, που στέκεται ιδιαίτερα στα πρωτογενή πλεονάσματα και ήθελε πάση θυσία συμφωνία με τους δανειστές, να ανέχεται μια «νεολαία» που μέρα με τη μέρα… ριζοσπαστικοποιείται.

Μετά το αρχικό σοκ, θυμήθηκα ότι πρόκειται για τον φέρελπι Τζανακόπουλο, που έχει διατελέσει γραμματέας της Νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος και ήταν από αυτούς που συνέβαλαν ώστε να στρίψει το τιμόνι πιο αριστερά. Που την εναρμόνισε με τα κινήματα. Εγχώρια, ευρωπαϊκά, παγκόσμια. Που βροντοφώναζε «δρόμοι της Ευρώπης, βουνά του Μεξικού, αντίσταση στη λαίλαπα του καπιταλισμού». Και το κυριότερο. Τον νέο που έχει ζήσει δύο ολόκληρα χρόνια στο Αιγάλεω, αποκτώντας έτσι ταξική συνείδηση και γείωση με τα προβλήματα της εργατικής τάξης.

Ετσι που λέτε. Μπορεί να στηρίζει σθεναρώς την επιτυχημένη συμφωνία του πρόσφατου Eurogroup, καίτοι δεν πήραμε τίποτα για το χρέος και δεν μπήκαμε στην ποσοτική χαλάρωση.

Μπορεί να πανηγυρίζει για την έξοδο στις αγορές, έστω και αν αυτή φορτώνει και άλλο το χρέος στις επόμενες γενιές.

Μπορεί να είπε και αυτός ψέματα για την επαναφορά της 13ης σύνταξης, για την αύξηση του κατώτατου μισθού, για την αύξηση του επιδόματος ανεργίας, για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για τη διατήρηση του αφορολόγητου, για την επαναφορά κοινωνικών παροχών.

Ολα τα προαναφερθέντα δικαιολογούνται στο πλαίσιο του επώδυνου συμβιβασμού που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε είχε προηγηθεί το 1918 ο σύντροφος Λένιν, όπου λίγο καιρό μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση προχώρησε σε συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς-γνωστή και ως «συμφωνία Μπρεστ-Λιτόφσκ» από την ομώνυμη πολωνική πόλη- για την παύση των εχθροπραξιών.

Υπάρχει λοιπόν επαναστατικό προηγούμενο. Ομως, όλα κι όλα. Μπορεί για χάρη της διατήρησης της πρώτης φοράς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο Δημήτρης να έχει απεμπολήσει σχεδόν όλες του τις… αρχές, όμως διατηρεί την ταυτοτική του θέση: την ανοχή στη βία. Ε, ας μείνει κάτι από το κοντινό παρελθόν!